Vikan - 17.03.1966, Blaðsíða 12

SKYLDUR
RÉTTINDI
OG VASA-
PENINGAR
UNGLINGA
Aldís:
. . . látum þau fá allar nauðsynjar og geym-
um sumarkaupið þeirra til framtíðarinnar, en
fyrir skemmtunum verða þau að biðja um pen-
inga.
Hulda:
.. . ég held að það venji börnin bara á eyðslu-
semi, að fá fasta vasapeninga.

staSar?
HALLA: Það er engin ástæða til að skammta
okkur þetta of ríflega. Við mamma lögðum
þetta alveg niður fyrir okkur, hve mikið ég
þyrfti í þefta og hitt og það komu út þúsund
krónur, 250 krónur á viku. Mömmu fannst þetta
nú mikið fyrst, en veit núna að þetta er ekk-
ert of mikið.
ÞORBJÖRG: Er það bara ékki svolítið erfitt að
láta það duga?
ALDÍS: Svo eru kannski sumir unglingar, sem
vita að þeir fá þessa föstu upphæð, en þegar
þeir eru búnir með hana, fá þeir bara lánað
hjá kunningjunum.
RAGNHEIÐUR: Það er auðvitað alltaf hætta á
því, sérstaklega ef þau hafa of litla peninga,
að þau reyni að verða sér úti um þetta öðru
vísi.
ÞORBJÖRG: Það er áreiðanlega áhætta, að láta
unglinginn hafa of lítið. Þau geta þá látið sér
detta í hug að fara inn á misjafnar brautir við
að afla sér jafnmikilla peninga og félagarnir.
Ég hef sem betur fer enga reynslu af því, en
þessi hætta er fyrir hendi.
ALDÍS: Þegar ég tala um vasapeninga, á ég
ekki við bókakaup og annað nauðsynlegt fyrir
skólann. Mér finnst vasapeningar vera lúxus-
peningar, til að kaupa sér sælgæti og skemmta
sér.
HALLA: Ættu snyrtivörur heldur ekki að vera
þar í?
ALDÍS: Snyrtivörur í hófi geta varla talizt neinn
óþarfi nú á dögum.
G: En ungar stúlkur langar oft ákaflega í marg-
breytilegar snyrtivörur og þær eru mjög dýrar.
RAGNHEIDUR: Sérstaklega meðan þær eru korn-
ungar og trúa öllum auglýsingum og halda að
fegrunarlyfin geti gert kraftaverk.
ALDÍS: En verður ekki að leyfa þeim að prófa
sig áfram í því?
ÞORBJÖRG: Þær læra auðvitað af reynslunni.
G: Það getur orðið óhóf.
HALLA: Það er alveg óþarfi að eiga nema það
nauðsynlegasta af svoleiðis, eitt af hverri feg-
und.
G: Það er þá bara að mæðgurnar verði sam-
mála um, hvað sé nauðsynlegt. En segðu mér
meira um hvernig þið hafið þetta, Ragnheiður.
RAGNHEIÐUR: Já, við tökum sumarkaupið þeirra
og kaupum handa þeim föt á haustin. Þau eru
nú öll það ung og fá ekki svo mikið kaup, að
mikið sé þá afgangs. Síðan biðja þau um pen-
inga f hvert sinn og þau þurfa á að halda.
G: Það var verið að segja mér um daginn frá
stúlku, sem aldrei hafði haft peninga undir
höndum, heldur alltaf beðið mömmu sína um
fyrir öllu, bæði skemmtunum og nauðsynjum,
en þegar hún fór að vinna og fá kaup, kunni
hún ekkert með peninga að fara, svo að móð-
irin fór að sjá eftir því, að hafa ekki látið
hana hafa einhverja ábyrgð sjálfa.
RAGNHEIÐUR: Já, ég held nefnilega að þau
læri dálítið að umgangast peninga með því að
láta þau fá ráðstöfunarrétt sjálf og verða þá
að vega og meta hvað þau gera við peningana.
Þau yrðu þá að fá fasta peninga mánaðarlega
og svo alls ekki meira. Ef þau fá viðbótarpen-
inga, finnst mér vasapeningar hafa misst upp-
eldislegt gildi sitt.
ALDÍS: Ef þetta eru unglingar í skólum og hafa
allt, sem þau þurfa á heimilunum, liggur þeim
ekkert á að læra það, þau hafa nóg að læra
samt. Það er annað, ef þau eru byrjuð að vinna.
RAGNHEIÐUR: Það er kannski óþarfi að byrja
á þessu of snemma, en eftir að börnin eru orð-
in sextán ára, ættu þau að geta borið ábyrgð
á þessu.
HULDA: Eg held bara að það örvi eyðslusem-
ina.
HALLA: Ég legg þetta inn um hver mánaðarmót
og tek ekki út nema það sem ég þarf. Ef ég
væri með þetta allt heima, væri ég sjálfsagt
búin með það of fljótt.
G: Hefurðu þá ávísanabók?
HALLA: Nei, ég sæki þetta í bankann.
ÞORBJÖRG: Hefur bankann sem aðhald.
HALLA: Það er miklu þægilegra.
RAGNHEIÐUR: Nema að þú hafir lagt þetta ná-
kvæmlega niður fyrir þér og hafir ekki meira
en nauðsynlegt er, og þá fyndist mér að þú
gætir svolítið lært að fara með peninga og
eyða þeim ekki ef þú hefðir þá undir höndum.
HALLA: Ef ég hefði þá alla heima, er ég hrædd
um að það mundi ganga meira á þá.
ALDÍS: Þvi læturðu þá ekki skammta þér 250
krónur á viku?
HALLA: Það fyndist mér ekki gott, því að alltaf
getur verið, að maður þurfi að nota tiltölulega
meira fyrri hluta mánaðarins eða öfugt.
VIKAN 11. tbl.