Vikan - 17.03.1966, Blaðsíða 16

Rússneska hástéttarfólkið lætur
sér fátt finnast um almúgablóð-
ið, sem litar strætin úti fyrir
dyrum þess; til þess er það of
upptekið við sitt eigið ljúfa líf.
Geraldine Chaplin (dóttir Char-
les) leikur hina yndisfögru Xonju
Grómekó (hennar fyrsta meiri-
háttar hlutverk), sem giftist Júrí
Sívagó. f sjúkravitjun einni hitt-
ir hann Löru Gúítsjar, dóttur
saumakonu — konuna sem veld-
ur umskiptum í lífi hans, örv-
ar skáldgáfu hans og verður að
lokum orsök að dauða hans.
Það kom fyrst til álita að nota
Soffíu Loren í þetta hlutverk.
„Ég dái fegurð og hæfni Soffíu“,
sagði Lean af dæmigerðri enskri
lempni, „en hún er ekki sú rétta
í hlutverk Löru“. Það eru trú-
lega orð að sönnu. í stað þess
var valin Julie Christie, tiltölu-
lega ný uppgötvuð stjarna.

í:-;
hhw/ " ;

Sívagó, scm hefur verið á vígvöllunum sem herlæknir, snýr
aftur til Moskvu 1917, eftir uppreisnirnar i hcrnum. Þá hafa
byltingarmenn tekið völdin í borginni. Hann treður sér, konu
sinni og nýfæddum syni inn í flutningavagn í járnbrautar-
lcst, sem síðan leggur af stað austur til Síbcríu, og verður
sú ferð sannkölluð martröð. Kuldinn er ofboðslegur og á
hverri brautarstöð þyrpist fólk að lestinni til að hlýja sér
við vélar hennar. Lestin fer framhjá brenndu þorpi og kona
kemur hlaupandi og æpir: „Hjálpið mér, bræður, í Guðs
bænum' ! Hún réttir fram ungbarn sitt, og Sívagó tekur
við því, cn það er þá frosið i hel. Herflutningalcst fer fram-
hjá og mcð henni cr hinn alræmdi Strelnikoff hershöfðingi
(Xom Courtenay). Sívagó sér hann og vcrður hissa, er hann
þekkir þar eiginmann Löru, sem sagður hafði verið fallinn í
stríðinu.

igmmmMmm:
I
f
/ ■,/' '/"Á/Á
wmáMm
vÆ///, ''',/%& '
IflHl
mmmmmmm
.
f mörgum senum myndarinnar þykir Lean fara jafnvel fram úr því bezta, sem hann gerði í
myndinni af Arabíu-Lárens, hvað fótógraííska fegurð snertir. Hið óendanlcga frosna víðerni
Síberíu svelgir aðvifandi vcrur úr mannheimi; hinn hrottalegi, þvingandi vetur hjaðnar og þús-
undir blóma springa út á tjaldi, sem er gult af sólskini. Slíkar senur eru bættar upp mcð snilld-
ariegri notkun hljóma. Þegar járnbrautarlest með fagnandi hermönnum fer hjá, leikur tjaldið
á reiðiskjálfi af slguröskrum þeirra. Þcgar Sívagó í bernsku cr viðstaddur jarðarför móður sinn-
ar, heyrast frosnir moldarkögglar detta á lok kistunnar. Stundum er alger þögn cins og þegar
flokkur uppreisnargjarnra hermanna biður í launsátri í skógl, og ljósi dögunar rignir yfir þá.
Þeir ætla að ræna Sívagó og nema hann á brott á vit byltingar þcirrar, er hann taldi sig hafa
komist undan.
VIKAN 11. tbi.