Vikan - 17.03.1966, Blaðsíða 40

"'-‘-'SSrs*'" 14
Uss, hann er svona
eftir kveöjugilliö
í gær
og síðan mundu þau ekki ætlast
til meira.
ALDÍS: En þá væru þau aldrei að
hugsa um ykkur, þau hefðu sína
peninga. Eg mundi halda að hitt
væri meira þroskandi.
RAGNHEIÐUR: Ef til vill að vissu
leyti.
ÞORBJÖRG: Það er nauðsynlegt, að
þau læri að taka tillit til aðstæðna
foreldra sinna og heimilisins.
ALDÍS: Svo eru aftur önnur börn,
sem vita að nóg er til, og fer það
eftir ástæðum, hvort þau misnota
það eða ekki.
HALLA: Sé þeim skömmtuð sann-
gjörn upphæð er engin hætta á að
þau fari fram á of mikið. Þá læra
þau líka að leggja að sér og spara
fyrir einhverju vissu. Þurfi þau aldr-
ei að hugsa um það, má búast
við að þau sætti sig ver við að fá
ekki allt, sem þau langar til.
ALDÍS: En svo er það stundum þann-
ig, að þau hafa eytt of miklu af
vasapeningunum og eitthvað ó-
vænt kemur fyrir, sem þau langar
að gera, t.d. allt í einu leikhús-
ferð, og þá verður að láta þau
hafa viðbót. . .
RAGNHEIÐUR: . . . sem yrði þá að
takast af næstu mánaðarpeningum.
Einhverstaðar verður það að koma
niður. Barnið yrði þá bara að neita
sér um eitthvað í næsta mánuði.
HULDA: Þá er bara hvort til væru
peningar til þess að bæta við vasa-
peningana fyrirfram.
RAGNHEIÐUR: Þau yrðu þá að sætta
sig við það. Ef þau eru búin með
sína peninga og ekki eru til pen-
ingar á heimilinu, geta þau bara
ekki farið.
ALDÍS: En finnst ykkur sanngjarnt,
að barnið fái þannig með vasapen-
ingunum allt, sem það þarf, þótt
foreldrarnir verði að neita sér um
margt og taki nærri sér að láta
þau hafa þessa peninga?
ÞORBJÖRG: Þau verða náttúrlega
að fá einhverja peninga, annað er
útilokað, en það er vandi að vita
hve mikið. Ég geri ráð fyrir að
unglingnum finnist venjulega að
hann þurfi meiri peninga en for-
eldrum hans finnst að hann þurfi.
Þetta verður að vera hóflegt.
G: Þegar við tölum um að veita
sér hóflega, þá verðum við að hafa
í huga, að sumir foreldrar geta ekki
veitt sjálfum sér hóflega eyðslu.
Finnst ykkur að börnin eigi að geta
farið ýmislegt, sem er skemmtilegt
og jafnvel fræðandi, en sem for-
eldrarnir hafa kannski ekki getað
veitt sér árum saman, svo sem að
fara í leikhús og fleira þvdtkt.
HULDA: Ætli að það séu ekki flest-
ir foreldrar, sem líta þannig á það.
Fólk hefur meira gaman af að
skemmta sér, meðan það er ungt.
ÞORBJÖRG: Það þurfa nú að vera
einhver takmörk fyrir þvi, en þó
held ég að maður lóti oftast börn-
in ganga fyrir.
HALLA: Mér finnst nú alveg eins
að foreldrarnir ættu að ganga fyr-
ir, við erum miklu meira út á við.
G: En ef við snúum okkur aftur
að sumarkaupinu, haldið þið ekki
að piltar hafi stundum svo mikið
sumarkaup, að vafi sé á því, hvort
þeir . ættu sjálfir að fá það allt,
ef þeir njóta sömu réttinda og stúlk-
urnar, fá frítt fæði og húsnæði.
Ættu foreldrarnir ekki að taka eitt-
hvað af því upp í uppihaldið eða
láta þá leggja eitthvað af því fyr-
ir, t.d. fyrir framhaldsnámi?
ÞORBJÖRG: Ef unglingurinn er í
skóla, veitir honum sannarlega ekki
af sumarkaupiriu sínu, ég tala nú
ekki um, þegar lengra sækir í skóla-
göngu og mikið þarf að kaupa af
bókum.
HALLA: Strákar þurfa Kka meira en
stelpur.
G: Þá erum við komin að þvf,
finnst ykkur að það sé rétt.
ÞORBJÖRG: Nei, mér finnst það
vera öfugt.
RAGNHEIÐUR: Jafnar það sig ekki
upp? Þurfa stelpur ekki meiri föt,
meira af snyrtivörum . ..
ÞORBJÖRG: Það er mín reynsla.
HALLA: En segjum að strákur sé
með stelpu, Ég veit það frá strák-
um, sem ég hef talað við, að það
fer alveg ægilega mikið [ það.
G: En er það ekki úr sögunni nú
á dögum. Býður ekki strákurinn út
í fyrsta og annað skiptið og borga
þau svo ekki hvort fyrir sig?
HALLA: Það tíðkast hvergi þar sem
ég þekki til, jafnvel þótt þau séu
búin að vera lengi saman. Þegar
svo vill til, að stelpan veit að hann
er blankur, býðst hún til að borga,
en oft verða hálfgerð vandræða-
og feimnismál út úr því.
ÞORBJÖRG: Þá langar til að vera
herralegir.
ALDÍS: Ef stúlkan veit, að hann á
lítið af peningum, eða ef hann á
að leggja þá fyrir, tekur hún sjálf-
sagt tillit til þess. En er hægt að
eyða svo miklu hér í skemmtan-
ir, fara þau ekki bara stöku sinn-
um á bíó eða dansstað?
RAGNHEIÐUR: En það kostar allt
svo mikið og það munar nú tölu-
vert um það, að þurfa að borga
fyrir tvo á alla skemmtistaði.
G: Ætti þá sá piltur, sem er með
stúlku að fá meiri vasapeninga en
bróðir hans, sem ekki býður stúlku
út?
HALLA: En eiga ekki strákar pen-
inga meiri hluta vetrar?
ALDÍS: Ég hugsa að unglingur biðji
ekki pabba sinn um peninga fyrir
tveim miðum í bíó! En ef ég vissi
að hann væri í einhverjum vand-
ræðum, mundi ég ef til vill bjóða
honum það, sérstaklega ef mér lit-
izt vel á fyrirtækið!
HULDA: Verður ekki stúlkan að taka
einhvern þátt í kostnaðinum?
G: En ef þeir hafa mjög mikið
kaup, finnst ykkur ekki að það
eigi að fara að einhverju leyti um
hendur foreldranna, í stað þess að
piltarnir eyði því í einhvern óþarfa
og jafnvel áfengi?
HALLA: Mér finnst alveg sjálfsagt,
að foreldrarnir skipti sér af því,
hvernig þeir fara með það meðan
þeir eru f skóla, þetta skiptir oft
tugum þúsunda og það nær engri
átt að leyfa þeim að valsa með
það. En ef þeir eyða því skynsam-
lega, ættu þeir að fá að hafa það.
ALDÍS: Ef unglingur er duglegur að
vinna allt sumarið, kemur það þá
ekki af sjálfu sér, að hann gæti
peninganna sæmilega?
G: Finnst ykkur, að unglingur f
skóla á framfæri foreldra sinna,
hafi í rauninni leyfi til að reykja?
RAGNHEIÐUR: Auðvitað hafa þau
það ekki, þótt þau kannski geri
það. Þetta er ekki lítill útgjalda-
liður.
HULDA: Þau hafa það alls ekki.
ÞORBJÖRG: Nei, eiginlega ekki.
HALLA: Það má segja það, en það
er ákaflega erfitt að stemma sfigu
við þvf.
G: Hugsið ykkur að þurfa að kosta
upp á unglinginn kannski pakka af
sígarettum á dag, ofan á allt ann-
að.
ÞORBJÖRG: Það gera nú bæði ungl-
ingar og aðrir margt, sem þeir hafa
ekki leyfi til. Auðvitað viljum við
ekki að okkar börn reyki.
ALDÍS: Þá finnst mér komið að því,
hvort þau ættu ekki að hafa vasa-
peninga.
ÞORBJÖRG: Láta þau þá hafa pen-f’
inga fyrir sfgarettum?
ALDÍS: Það er nú ekki svo gott aðt
eiga við þetta, þegar fólk er byrj-|
VIKAN 11. tbl.