Vikan - 30.06.1966, Page 11
mmmM
- ''''
mmmm
: ' > t, ;
■ií
■.:r
■ ■■■ ■:
.
;v::1" "• í m i
i
■
|<'í'S:íí:í>;í:i
I! :
að þetta er aðeins mín skoðun, og í þessum mál-
um duga ekki skoðanir, til dæmis varðandi tak-
mörkun á ökuhraða.
Spurning: Er hægt að framleiða „áreksturs-
heldan" bíl?
Svar: Víst er það hægt — spurningin er bara
hvernig gangi að selja slíkan b(l. Reynslan gef-
ur til kynna að það takist ekki. Þegar fólk kaup-
ir bíl, þarf það að taka tillit til svo margra at-
riða — efnahags, sölumöguleika varðandi gamla
bílinn, sem það átti áður, og margs annars —
að spurningin um öryggið hverfur í skuggann.
Sölumaður einn sagði við mig: — Þegar ég einu
sinni er búinn að ná kaupanda á krókinn, dett-
ur mér ekki í hug að fara að rugla hann í rím-
inu með því að fara að tala um umferðaröryggi
við hann. Bílakaupandinn hugsar sem svo: Þótt
svo að aðrir lendi í árekstrum, þá er engin
hætta á að svoleiðis komi fyrir mig.
Spurning: Hvernig er þá hægt að auka örygg-
ið, fyrst bílakaupendurnir vilja ekki borga fyr-
ir það?
Svar: Með því smámsaman að gera smáveg-
is, en þó mikilvægar breytingar á bílunum, ( þá
átt að gera þá öruggari. Ég Ift svo á, að við
höfum náð alllangt á þeim vettvangi. í gær var
ég að skoða Chevrolet af 1966 árgerð, sem á
áttatíu kílómetra hraða hafði keyrt beint f flas-
ið á öðrum vagni, sem hafði verið á hundrað
og tíu kflómetra hraða. Sex manneskjur voru
í Chevroletinum og slösuðust tvær, þó aðeins
lítillega. Allir höfðu öryggisbelti. Þetta bendir
til þess, að nútímabíllinn geti verndað farþega
sína allvel í áreksturstilfellum. Og hefðu ekki
öryggisrannsóknir varðandi umferðina verið fyr-
ir hendi og leitt til vissra breytinga í byggingu
bílanna, hefðu áreiðanlega miklu fleiri farizf og
slasazt í umferðarslysum. Hvað öryggið snertir
verðum við að hafa í huga, að bíllinn er að-
eins eitt af þrennu, sem leiðir til slyssins. Hitt
tvennt eru bílstjórinn og vegurinn.
Spurning: Getið þér nefnt nokkur dæmi um
umbætur á bílunum, sem deild yðar hefur stung-
ið upp á og komið f kring?
Svar: Við höfum innleitt bólstruð mælaborð,
lækkuð og betur löguð stýri, sem varla skaða
Framhald á bls. 33.
slasaðist meira og minna. I samanburði við
þessa tölu verður mannfall Bandarfkjamanna f
Víetnam (rúmlega 1700 fallnir og rösklega
6000 særðir s.l. ár) heldur létt á metunúm. Fjár-
hagslegt tjón af umferðarslysunum nam sem
svaraði 370—380 millj. króna. Og af þessu til-
efni sagði Johnson forseti: „Við getum ekki leng-
ur gert okkur vonir um að ástandið skáni — við
verðum að gera eitthvað til að svo verði".
En hvað skal gera? Hvað gerir til dæmis
stærsta bifreiðaframleiðslufyrirtæki heims, Gen-
eral Motors?
Hér fer á eftir viðtal, sem sænskur blaðamað-
ur átti nýlega við Paul C. Skeels, yfirverkfræð-
ing, sem stjórnar umferðaröryggisdeild Gener-
al Motors og er talinn einn spakasti maður, sem
Bandaríkjamenn eiga á þessu sviði.
Spurning: Mr. Skeels, það er oft sagt, að mið-
að við bílafjölda verði færri umferðarslys I
Bandaríkjunum en Evrópu, og að þetta komi
meðal annars til af hraðatakmörkunum í Banda-
ríkjunum. Er þetta rétt?
Svar: Enginn maður í öllum heiminum kann
svar við þeirri spurningu, svo ég viti. Margar
skoðanir eru uppi varðandi þetta efni, en eng-
ar sannanir. Skýrslugerðir Ameríkumanna og
Evrópumanna eru svo mismunandi, að þvínær
óhugsandi er að fá tölur til samanburðar. Auk
þess er slysafjöldinn í Bandarfkjunum mjög mis-
jafn, eftir ríkjum. A þéttbýlum svæðum eins og
Michigan og Ohio er slysaalan lág, en mjög há
í öðrum strjálbýlli eins og Arizona og Nýju Mexí-
kó, þótt undarlegt kunni að þykja. Að mínu
áliti er skýringin á þessu sú, að á þéttbýlli svæð-
unum hafi fólk betri skóla og menntunarmögu-
leika, og menntað og upplýst fólk hagar sér
alltaf bezt í umferðinni. En ég legg áherzlu á,
Höfuð brúðanna eru búin til úr plasti og geita-
skinni.
í beirri deild General Motors, sem sér um rann-
sóknir á umferðaöryggi, fara meðal annars fram
tilraunaárekstrar. Bílar eru settir á sleða, sem sið-
an eru látnir aka á nokkrum hraða framan á 90
smálesta klump úr steinsteypu. O
Þrýstiloft kemur „bílasleðanum" af stað. Átta mynda-
vélar, sem taka þrjú þúsund myndir á mínútu, taka
upp sögu árekstursins.