Vikan - 03.08.1967, Qupperneq 24

sm wm

-
'
■ :
pfllfl
mm '

/
Villan líkist cinna hclzt mjólkurbúi.
í leikhcrberginu er auSvitað rafmagnsjárnbraut.
Eldhúsið er stórt . . .
Hann reykir pípu sína frá morgni
til kvölds, tekur hana naumast út
úr sér, nema til þess að slá úr
henni og troða í hana aftur. Ef
öskubakkarnir væru ekki tæmdir
oft og reglulega, mundu þeir fyll-
ast á örskammri stundu. Hann hef-
ur þr|á einkaritara og sex heimil-
isþfóna, og það er í verkahring
þessa fólks að fylgja húsbóndanum
hvert sem hann fer til þess að
hann strái ekki ösku um allt hús-
ið eða fylli herbergin af reyk.
Hann býr í stóru einbýlishúsi í
lltla þorpinu Epalinges, sem er
hálfa mílu utan Lausanne í Sviss.
í þessu húsi eru hvorki meira né
minna en 40 herbergi, og að utan
er það einna líkast sjúkrahúsi eða
mjólkurbúi: hvítir, kaldir veggir og
stórir gluggar. Hurðirnar á bíl-
skúrnum taka heilan vegg og þar
inni eru fimm bílar: einn Landrov-
er, tveir Rolls Royce, einn Jaguar
og einn Triumph 2000.
Sá sem býr þarna er hinn heims-
frægi, franski rithöfundur, Georges
Simenon, höfundur hinna vinsælu
bóka um Maigret, lögreglufulltrúa.
Simenon er nú orðinn 64 ára gam-
all og lýsir á eftirfarandi hátt,
hvernig hann skrifar bækur sínar:
— Það byrjar með því, að ég
loka mig inni í vinnuherbergi mínu
í 3—4 daga og hugsa. Það mætti
kannski líkja þessu tímabili við
fæðingarhríðir hjá vanfærum kon-
um. Þegar ég tel mig hafa fangað
brúklega hugmynd, fer ég sjálfur
og öll fjölskylda mín í læknisskoð-
unl Næstu tvær vikur verða nefni-
lega erfiðar og allir verða að vera
við góða heilsu og vel upplagðir.
Slðan skrifa ég handritið tvisv-
ar sinnum, handskrifa fyrst, en vél-
rita síðan. Venjulega skrifa ég þrjá
tlma á degi hverjum, frá klukkan
hálf sjö á morgnana til klukkan
hálf 10, — einn kafla á dag. Það
eru ævinlega ellefu kaflar I bók-
um mínum, og það þýðir sem sagt
ellefu vinnudaga, stundum minna
en aldrei meira. Eg hef oft reynt
að skrifa sögu í tólf köflum, en sá
tólfti misheppnast alltaf.
Gamalt fólk er vanafast. — Og
þegar ég vinn að nýrri bók, er ég
afskaplega vanafastur. Aður fyrr
fór ég að heiman, leitaði uppi eitt-
hvert afskekkt sveitahótel og dvald-
ist þar, þangað til verkinu var
loklð. Hver dagur var nákvæmlega
eins hjá mér. Ég fór f gönguferð
nákvæmlega á sama tíma á degi