Vikan - 03.08.1967, Blaðsíða 49
ófullnægjandi og raunar fyrir neðan allar hellur. Það má eigin-
lega segja, að hún kæfi strax í fæðingunni áhuga barna og ungl-
inga í náttúrufræði. Það er mikill skortur á góðum náttúrufræði-
kennurum. Þess munu jafnvel dæmi, að kennarar sem eru sér-
menntaðir í tungumálum, sér þvingaðir til að taka að sér kennslu
í náttúrufræði. Slíkt kann ekki góðri lukku að stýra. Kennarinn
hefur engan áhuga á námsefninu og smitar þá eðlilega frá sér.
Einnig eru ltennslubækur í náttúrufræði fyrir löngu orðnar úreltar.
Enn er kennd Dýrafræði Bjarna Sæmundssonar, sem var ágæt á
sínum tíma. En það er ekki hægt að ætlast til þess, að sú bók full-
nægi kröfum tímans. Okkur vantar sem sagt hvort tveggja í senn:
góða náttúrufræðikennara og nýjar kennslubækur.
__ Þú ert nýkominn úr náttúruskoðunarferð.
__ Já, við fórum um síðustu mánaðamót í ferð, sem Fugla-
verndarfélag íslands og Hið íslenzka náttúrufræðifélag gengust
fyrir. Fuglaverndarfélagið er tiltölulega nýtt félag, stofnað 1963,, en
Náttúrufræðifélagið stendur á gömlum merg og hefur efnt til nátt-
úruskoðunarferða oft áður. Þátttakendur í þeim ferðum voru mest-
megnis fullorðið fólk, en nú hefur aðsóknin aukizt stórlega, og
það er farið að bera mikið á ungu fólki.
Þetta var tveggja daga ferð, og við sigldum allan tímann með
Esju. Þátttakendur voru 140. Það skiptir miklu máli í ferðum sem
þessum, að veðrið sé gott, og að þessu sinni vorum við emstaklega
heppin. Við sigldum fyrst um 80 sjómílur vestur af Snæfellsnesi a
hvalaslóðir. Jónas Sigurðsson, skólastjóri Sjómannaskólans, var einn
af leiðsögumönnum ferðarinnar. Hann var skipstjóri á hvalföng-
urum um árabil og fræddi okkur um lifnaðarhætti hvalanna. Vi
sáum þrjár langreyðar, komumst um 15—20 metra nálægt þeim og
fengum hugmynd um hvernig hvalir líta út í sínu rétta umhverfi.
Eftir um þriggja stunda dvöl á hvalaslóðum stefndum við á Snæ-
fellsnesið og komum að landi undir Svörtuloftum. Það hafði verið
skýjað, en nú birti til og hélzt heiðríkja allan tímann. Við sigldum
í þessu fagra veðri með norðurströnd Snæfellsness og inn Grund-
arfjörð. Ég hygg, að það verði öllum þátttakendum ferðarinnar
ógleymanlegt að sjá landið frá þessu sjónarhorni. — Þorleifur Ein-
arsson, jarðfræðingur, sagði frá jarðsögu þeirra staða sem við kom-
um á, o'g ég sagði lítillega frá fuglalífinu. í svona stórum hópi gefur
auga leið, að áhugamál þátttakenda eru víðfeðm, sumir hafa ein-
göngu áhuga á jarðfræði, sumir fuglum og aðrir fallegu landslagi.
Þess vegna er nauðsynlegt, að meðal leiðsögumanna séu kunnáttu-
menn í sem flestum greinum náttúrufræði, og svo var einmitt í
þessari ferð. Auk þeirra, sem ég hef þegar nefnt, var Gunnar Jóns-
son, fiskifræðingur, og hann fræddi okkur um margt í sambandi
við sérgrein sína.
En svo að við höldum áfram ferðasögunni, þá sigldum við næst
inn Breiðafjörðinn og sáum á leiðinni höfrunga og hrefnur eða
hrafneyðar, sem er hið opinbera íslenzka heiti. Esjan lagðist að
bryggju í Flatey, og var það út af fyrir sig sögulegur viðburður,
því að aldrei hafði svo stórt skip lagzt þar að bryggju fyrr. í
hópnum voru þrír menn þaulkunnugir eynni, og tóku þeir a,ð ser
leiðsögn um hana. Fuglalíf er fjölskrúðugt í Flatey. Það sem kom
mér mest á óvart var að sjá, hversu mikið er þar af þórshana. Hann
er fremur sjaldgæfur fugl, en var þarna í miklu ríkara mæli en
ég hafði búizt við. Við dvöldum í Flatey í þrjá tíma í blíðskapar-
Framhald á bls. 44.
31. tbi. VIKAN 49