Vikan - 30.10.1969, Síða 27

4 Þessi páfagaukur er eins og íslenzk
ur gagnrýnandi!
Mér finnst ákaflega gaman
að vinna að því, þar sem
leikritið á að vera tvískipt;
gerist hæði i nútímanum og
eins fyrir 2000 árum.
Jú, Jesús Kristur kemur
þar við sögu — en sennilega
er betra fyrir mig að taka
fram að hann er ekki látinn
segja neitt sem liann ekki
segir i Biblíunni og eins er
allt á nútímamáli. Það verð-
ur bezta leikrit mitt — hið
næsta er alltaf það hezta.
Þó tel ég það fyrsta bezt
á margan hátt. Maður nær
aldrei sama frískleika í seinni
íslandsbókin afhent: Matthías, Guð-
laugur og Pétur Eysteinsson.
verkum og hinu fyrsta, og
þar notar maður sér alla þá
möguleika, sem jafnvel eru
ekki til.“
Hann stendur kyrr á með-
an liann talar og horfir fast
í augu mér. Svo hættir hann
a 111 í einu, dregur upp vasa-
klút og snýtir sér um leið og
hann snýr sér í hring.
„Þú átt heima í dásamlega
fallegu landi, ungi maður,“
segir hann svo. „Hérna get-
ur maður þó andað, og mér
veitir hreint ckki af því með
þctta heljarkvef. Og svo er
hér allt svo hreint og fágað;
það var það fyrsta sem ég
tók eftir, er ég kom hingað
lil þessa Víkingalands. Jafn-
vel sjórinn virðist dável
hreinn - en þessi mosi allur
finnst mér ekki fallegur. Þó
er betra að eiga mynd af
honum,“ hætir hann við og
myndar mosann af lifi og
sál. „Þetta er fínt og allt í
lagi,“ hlær hann á islenzku
og hættir að mynda.
Er ekki bezt að bæta örlitlu í
gjaldeyrissjóðinn ykkar! Blm. og Sig-
urður bílstjóri fylgjast með.
Við eruin komnir niður að
liliði og þar bíður bíllinn,
bílstjórinn, Matthías og Þjóð-
leikhússtjóri eftir honum. -—-
Ég kveð og geng aftur upp
gjána til að hitta ljósmynd-
arann sem hafði farið til að
ná í fleiri filmur. En eðlis-
ávísunin gelur líka brugðizt
Framhald á bls. 32
^ v:
' wyi

1
' \ i
m j