Vikan - 05.02.1970, Blaðsíða 16

Skemmtileg framhaldssaga eftir
Charles Webb. Myndin verður
síðar sýnd í Tónabíói.
ANNAR HLUTI
— Hvað?
— Ég vildi gjarnan fá þig inn
með mér þangað til ég er búin
að kveikja ljósin.
— Til hvers?
— Ég er hrædd í myrkrinu.
Benjamín gretti sig og gekk
svo á eftir henni upp að útidyr-
unum. Hún opnaði og kveikti
ljósið í ganginum; rofinn var
rétt innan við dyrnar.
— Værir þér sama þó þú færir
á undan mér inn í stofu?
— Er ekki nógu bjart svo þú
getir séð núna?
— Æ, mér finnst eitthvað
óhuggulegt við það að ganga um
dimmt húsið alein, svaraði hún.
— En það er alls ekki dimmt
lengur.
— Benjamín, gerðu það ...?
Benjamín hikaði andartak en
gekk svo á undan henni í gegn-
um íbúðina
—- Til vinstri, sagði hún.
Benjamín beygði til vinstri og
gekk niður þrjár tröppur niður í
stofuna. Frú Robinson kom niður
á eftir honum og kveikti Ijós á
lampa sem var við hliðina á sófa
er var upp við einn vegginn.
Þakka þér fyrir, sagði hún.
— Það var ekkert.
— Hvað drekkur þú? spurði
hún. — Bourbon?
Benjamín hristi höfuðið. —
Sjáðu til, sagði hann og gerði
sér grein fyrir því að hann var
farinn að þúa hana, — ég keyrði
þig heim og það var mér ánægja.
En í guðanna bænum leyfðu mér
að fara; ég verð að vera einn,
skilurðu það ekki?
Hún kinkaði kolli.
—■ Jæja þá .. sagði hann.
— Hvað viltu drekka?
— Ha?
— Benjamín, mér þykir fyrir
því að vera svona, sagði hún, —
en ég vil bara ekki vera ein í
húsinu.
— Hvers vegna ekki?
— Bíddu þangað til maðurinn
minn kemur aftur.
— Læstu einfaldlega að þér,
sagði Benjamín. — Ég skal bíða
hérna þangað til þú hefur læst
öllu vel og vandlega,
- Ég vil að þú bíðir þangað
til hr. Robinson kemur aftur.
- En ég vil fá að vera einn.
— Já, ég veit það, en ég vil
það ekki.
— Ertu hrædd við að vera ein
í þínu eigin húsi?
— Já.
— Geturðu ekki einfaldlega
læst að þér?
Frú Robinson benti honum á
stól að baki hans.
— Hvenær kemur hann aftur?
spurði Benjamín.
— Ég veit það ekki.
Hann settist í stólinn. — Ég
skal sitja hérna þangað til hann
kemur aftur, sagði hann svo. —
Góða nótt.
— Viltu ekki félagsskap?
— Nei.
-— í glas?
— Nei.
Frú Robinson snerist á hæli og
gekk upp þrepin þrjú, sem lágu
úr stofunni. Benjamín krosslagði
hendurnar á brjósti sér og fór að
horfa á spegilmyndina í einum
glerveggnum. Stuttu síðar barst
tónlist úr hinum enda hússins;
hann gretti sig og sneri höfðinu
að uppganginum. Þar birtist frú
Robinson með tvö glös á bakka.
— Ég sagðist ekki vilja í glas.
Hún rétti honum glasið og gekk
út að glugganum. Þar togaði hún
í streng og dró gluggatjöldin fyr-
ir. Benjamín gretti sig og leit á
glasið sem hann hélt á. Frú Rob-
inson settist í sófann við hliðina
á stólnum sem hann sat í. Það
var þögn.
— Ertu alltaf svona hrædd við
að vera ein?
Hún kinkaði kolli.
Er það virkilega?
- Já.
Af hverju læsir þú ekki og
ferð að sofa?
-Ég er taugaóstyrk.
Hann horfði á hana um stund,
dreypti svo á glasinu og setti það
svo á gólfið.
— Má ég leggja fyrir þig
spurningu? sagði frú Robinson.
Hann kinkaði kolli.
- Hvað finnst þér um mig?
Hann hristi höfuðið.
— Þú hefur þekkt mig alla
ævi, sagði hún. — Hefur þú ekki
myndað þér neina .. .
— Heyrðu, þetta er örlítið
undarlegt samtal. Ég sagði pabba
að ég kæmi strax aftur.
— Hefur þú engar skoðanir yf-
irleitt?
— Nei, svaraði hann, og leit
á úrið. •—• Ég verð að fara. Ég er
viss um að hr. Robinson kemur á
hverri stundu; læstu bara að þér
og leyfðu mér að fara.
— Benjamín?
— Hvað?
— Vissir þú að ég er alkóhól-
isti?
Benjamín hristi höfuðið. —
Frú Robinson, sagði hann, — ég
vildi helzt ekki tala um þetta.
— En vissir þú það?
— Nei.
— Þig grunaði aldrei að ég
væri alki, ha?
— Frú Robinson, mér kemur
þetta hreint ekkert við, sagði
hann og stóð upp úr stólnum. —
Afsakaðu, en ég verð að fara.
16 VIKAN 6-tbl