Vikan - 05.02.1970, Síða 18

ÞETTA ER DJÖFULLINN-CK
Susan Atkins, tuttugu
og eins árs, ein stúikna
Mansons og þátttakandi
í morðunum á Sharon
Tate og gestum hennar.
Charlie Watson, sá fjölskyldu-
manna Mansons sem var aðal-
framkvæmdamaðurinn um
morðin á Sharon Tate og fé-
lögum hennar. Myndin til
vinstri er af honum í borgara-
legri tilveru, hin ný.
Paul Watkins. Aðalhlutverk hans í fjölskyld-
unni var að útvega Manson kvenfólk.
Eitt herbergjanna á yfirgefna
búgarðinum í Dauðadal, þar
sem fólk Mansons lengi hélt
til.
Susan Pugh, ein fjölskyldukvenna Man-
sons. Hún er hér að gefa pela barni, sem
hún fæddi í Dauðadal. Öll börn sem fædd-
ust innan fjölskyldunnar voru kennd Man-
son, og hann sá líka um að gefa þeim nöfn.
Ég var í hippaflokki
Charlies Mansons.
Charlie þóttist ýmist
vera djöfulinn eða guð.
Hann dáleiddi okkur.
Allar stúlkurnar
voru ambáttir hans,
allir karlmenn þrælar
hans. Hann stjórnaði
kyn- og fíknilyfjasvalli
okkar. Hann fyrir-
skipaði morðin á
Sharon Tate og vinum
hennar í Hollywood.
EFTIR
PAUL WATKINS
Ein stúlknanna úr liippafjölskyldunni
í Daiiðadal. Sumar peirra virðast enn
vera undir dálelðsluáhrifum ,.fjöl-
skylduföðurins".
Ég var í þjónustu djöfulsins og
hans hægri hönd. Ég var í hippa-
flokki Charlies Mansons bæði fyrir
og eftir morðin í Hollywood. Hann
krafðist algerrar undirgefni af okk-
ur öllum, piltum jafnt og stúlkum.
Við vorum í rauninni þrælar hans.
Hann kallaði okkur „fjölskyld-
una" og stjórnaði sjálfur vígslu
nýrra meðlima. Hann réði yfir okk-
ur með tilstyrk einskonar svarta-
galdurs. Við urðum að vera reiðu-
búin að deyja fyrir hann. Hann
lagði fyrir okkur próf í því sam-
bandi. Að baki því lá auðvitað sú
hugsun, að ef við vildum deyja
fyrir hann, þá gerðum við fyrir
hann hvað sem væri annað.
Við máttum ekkert samband hafa
við fólk utan fjölskyldunnar, nema
eftir skipunum hans. Allir fyrir utan
voru pakk. Raunar kölluðum við þá
öðru nafni — svín, pigs.
Ég get ekkert sagt um morðin,
sem þrælar og ambáttir Charlies
frömdu samkvæmt skipun hans, því
að ég var svo heppinn að vera
fjarverandi um það leyti. En ég
þekki alla hlutaðeigandi og veit allt
um líf fjölskyldunnar.
Astaaðan til að ég fann svo mikla
náð fyrir augum Charlies var sú að
ég útvegaði honum stúlkur. Charlie
vildi hafa stúlkur, margar stúlkur
og stöðugt nýjar og nýjar. Helzt áttu
þær að vera barnungar. Og ég var
ungur, leit þokkalega út og gat út-
vegað honum þær. Mér þótti líka
gaman að þessu , því að það var
spennandi.
Charlie gat komið til mín og sagt:
„Paul, nú hefði ég ekki á móti nýrri
smáskvísu." Og ég stökk af stað og
gerði eins og mér var sagt. Því að
við gerðum öll það sem Charlie
lagði fyrir. Það var líí okkar. Eitt
sinn sagði hann við eina stúlkuna:
„Mig langar í hálfa kókoshnetu, og
þú skalt ná í hana þótt svo þú verð-
ir að sækia hana til Rio de Janeiro."
Og hún stóð upp undireins og lagði
af stað. En áður en hún komst út úr
dyrunum kallaði hann: „Hugsaðu
ekki um það, þettá var próf."
Ekki þýddi fyrir mig að koma
með hvaða stúlku sem var. Charlie
var vandfýsinn. Ég lærði fljótlega
þá list að sannfæra táninga. Stund-
um þegar ég hafði fengið auga á
stúlku, sagði ég við sjálfan mig sem
svo: „Það tekur fjórar mínútur að
veiða hana þessa." Og það stóðst.
En allt sem ég veit um konur lærði
ég af Charlie Manson. Hann sagði
að konur væru í eðli sínu veikar
fyrir og vildu láta drottna algerlega
yfir sér. Þær áttu að hlýða og sætta
sig við allt. Þannig var „heimspeki"
hans. Og hún dugði ágætlega.
Ég hitti stúlkurnar hér og þar.
Þegar fjölskyldan hélt til á Spahns