Vikan - 26.02.1970, Síða 17

5. HLUTI
til uni það, að félagarnir litu
á hann sem jafningja sinn og
vin.
Jack kunni hezt við Ed-
wárd Applegartli, sem var af
menntaðri, enskri fjölskyldu,
sem hafði setzt að í Oakland.
Þeir voru jafnaldrar, sem
uppörvuðu hvor annan og
fóru i langar gönguferðir.
Applegarth bauð Jack
heim til sín og kynnti hann
fyrir systur sinni, og Jack
hafði ekki fyrr litið hana
vita, að liún var jafn hrifin
af honum.
Á heimili Applegarth-fjöl-
skyldunnar var til mikið af
bókum og málverkum. Jack
varð býsna fróður á að koma
á þetta heiinili og kynnti sér
vel framkomu heimilisfólks-
ins. Hann kom einnig á önn-
ur heimili, þar sem hann
hitti ungar, menntaðar stúlk-
ur, sem gengu í hælasíðum
kjólum.
Þegar nemendunum í
voru eingöngu menntamenn,
en engir verkamenn. Við
þetta kunni Jack aldrei.
Hann tók þvi að sækja
verkalýðsfundi, þar sem
liann hélt ræður. Einu sinni
stökk hann upp á bekk á úti-
fundi i Ráðhúsgarðinum og
sagði við fjölda fólks, að
auðvaldið vildi gera verka-
mennina að þrælum. Hann
hafði ekki talað lengur en í
fimm mínútur, þegar lög-
reglan tók hann fastan og
ungur hann var, en fékk
áminningu.
Þessi atburður spillti ákaf-
lega mikið fyrir mannorði
Jacks. Sósíalistafélagið, Ed-
ward, Mabel og nokkrir fé-
lagar hans létu sig þetta engu
skipta. En flestum öðrum í
Oakland fannst þetta hera
vott um slæma lyndisein-
kunn. Fólk vissi almennt, að
hann hafði verið flækingur
og ræningi, og fjölskylda
hans var bláfátæk og bjó í

.
llllll
:
llllill

■ • ■

■
■ l:::
—I

■ • •'■':: I- i ■•':
mmm
liiiSll

'•••:;;■ . ;
's :S: ÍSÍ
■ . ■■■
Teikning af Jack London, þcgar hann varð að þræla haki hrotnu til þess að geta haldið námi sínu áfram.
augum en hann varð ástfang-
inn af henni.
Mabel Applegarth var með
stór, blá augu og mikið, ljóst
Iiár. Jack líkti henni við ljós-
gult blóm á grönnum stilk.
Hún hafði ákaflega fallega
rödd. Mabel las ensku við há-
skólann, og Jack dáðist að
því, hvað liún var vel að sér.
Hann var sérlega hrifinn af
henni og elskaði liana og
dýrkaði eins og gyðju. Hon-
um til mikillar ánægju leit
hún á hann sem jafningja og
vin. Hann hefði bara átt að
menntaskólanum í Oakland
var sagt, að Jack London
væri greindur maður, sem
mikið yrði úr, gláptu þeir
undrandi á bekkjarbróður
sinn, sem gekk á meðal
þeirra með fýlusvip. Þeir
skildu ekki, hvers vegna fólk
sagði þetta.
Meðlimir hins nýstofnaða
sósíalistaflokks í Oakland
buðu Jack að ganga í flokk-
■inn. Félagarnir komu saman
á kvöldin, drukku öl, hlust-
uðu á hljóðfæraslátt og
spjölluðu saman. í flokknum
setti hann í fangelsi. Jack
mótmælti og sagðist hafa
fullt málfrelsi, og sósíalism-
inn væri enginn glæpur. En
lögregluþj ónninn svaraði.
„Það getur vel verið, en
það er glæpur að tala í leyf-
isleysi.“
Blöðin í Oakland birtu
söguna með feitu letri og
kölluðu Jack „sósíalista-
strákinn“ og undir því nafni
gekk hann í mörg ár.
Jack var kallaður fyrir
rétt, en slapp vegna þess hve
versta hverfi borgarinnar.
Fólkið áleit, að sósíalistar
væru ekki með fullu viti. Það
var svo sjaldgæft, að menn
væru sósíalistar, að blaða-
menn komu til að ná tali af
Jack.
Þetta hafði sem sagt engin
áhrif á vináttu Jacks og Ma-
bel. Þau fóru í langar göngu-
ferðir og fóru um allt á bátn-
um hans. Einu sinni létu þau
sig reka eftir víkinni í Oak-
land. Mabel sat í skutnum í
hvitum kjól. með stráhatt á
Framhald á bls. 37.
9. tbi. VIKAN 17