Vikan - 05.08.1971, Blaðsíða 16

HUN GIFTIST ESKIMÓA
Ég var mannfræðingur og dóttir efnaðra foreldra í
Montreal í Kanada. Maðurinn minn er Eskimói og fædd-
ist i snjóhúsi í kuldabeltinu nyrðra. Hans rétta Eskimóa-
nafn er Anguilik, en með árunum hefur hann orðið
kunnur undir nafninu Batiste. Við eigum heima þúsund
mílur fyrir norðan Winnipeg.
Ókunnugum fannst hjónaband okkar einkennilegt. 1
mínum augum er maðurinn minn hins vegar eins og
hver annar eiginmaður. Hann vill hafa bautann sinn
harðsteiktan eins og leður; hann hatar slór og slæping;
hann hugsar meira en hann talar; hann sér ekki sólina
fyrir börnum; hann er fljótari að slíta fötunum sínum
en fimm ára krakki; hann kann vel við sig í 35 stiga
gaddi, og hann getur gert við alla hreyfla, sem nokkurn
tima hafa verið settir saman. Hann er líka maðurinn,
sem ég varð ástfangin af og gekk að eiga.
1 daglegum hversdagsönnum á heimili okkar í Rank-
inl'lóa í Norðvesturhéruðunum kemur okkur aldrei til
hugar, að hjónaband okkar sé næstum einsdæmi i iand-
inu. Ég bóna eldhúsgólfið mitt, þvæ skinnúlpu Batistes
og byrja svo brauðbaksturinn. Philomena, kona frænda
hans, kemur inn með tvö selskinn, sem hún heíur spýtl
og skafið fyrir okkur. Nágranni minn í næsta húsi, Jean
Þessi óvenjulega frásögn er eftir Sally Tootoo.
Hún var dóttir efnaSra foreldra,
ólst upp viS allsnægtir og gekk mennta-
veginn. En það átti fyrir henni að
liggja að giftast Eskimóa og hún býr nú
þúsund mílur fyrir norðan Winnipeg.
Þrátt fyrir erfiðleika og takmarkanir
lífsins norður þar, hefur það upp á ýmislegt
að bjóða, sem ekki er falt í sið-
menningunni syðra.
Williamson, bóndadóttir frá Saskatchewan, sem er gift
starfsmanni í stjórnardeild fyrir málefni Norðursins,
litur inn til að drekka síðdegiste.
Kowtuk, hinn káti fimmtán ára gamli Eskimóadreng-
ur, sem við höfum til snúinga, leikur kúrekasöngva af
hljómplötum okkar. Héraðsstjórinn hringir til að spyrja,
hvort ég vilji vera túlkur fyrir mannfræðiprófessor frá
Sorbonne. Ég lýk við þvottinn af tveggja mánaða gam-
alli dóttur okkar, Jennifer Ann. Og áður en ég veit af er
maðurinn minn, sem er orðinn glorsoltinn, farinn að
spyrja: „Hvað fáum við að borða í kvöld“.
Hér er gott að lifa. Ég hefði ekki getað trúað því,
þegar ég var að alast upp i Westmound í Quebec sem
einkabarn. Batiste, sem nú er orðinn aðstoðarmaður hér-
aðsstjórans, hefði heldur ekki getað trúað því, þegar
hann var að alast upp, elztur af ellefu börnum Eskimóa-
veiðimanns og loðskinnasalá. Nú mundi hvorugt okkar
vilja skipta og flytja eitthvað annað.
Jafnvel eftir „suðlægum“ mælikvarða mundu margir
telja þetta þægilegt lif. Fyrir sanngjarna greiðslu höfum
við á leigu hjá stjórninni tveggja svefnherbergja hús,
fullbúið með rafmagni, stundum rennandi vaíni, gólf-
teppi út í öll horn og húsgögnum. Þar eru alls konar raf-
16 VIKAN 31. TBL.