Vikan - 05.08.1971, Blaðsíða 45

MIÐA
PREIMTUN
HILMIR HF
SKIPHOLTI 33 - SIMI 35320
í Sebastian's Cotton Club í Culver
City.
1931—32:
Fór með eigið „big band“ um Banda-
ríkin frá því I marz 1931. Sneri sér
síðan aftur að skemmtanavinnu áð-
ur en hann sigldi til Evrópu og
ferðaðist víða þar um. Fór aftur
heim til New York f nóvemher 1932.
1933—34:
Ferðaðist aftur um Bandaríkin með
eigið „Big band“ og sncri sfðan aft-
ur til Evrópu í ágúst 1933. Lék f
Bretlandi, Skandinavíu, Hollandi,
Belgiu, Ítalíu, Sviss og Frakklandi.
1935—36:
Kom til New York í janúar 1935
og fór þaðan til Chicago. Neyddist
til að taka sér hvíld vegna ígerðar
í vör og tók til við ferðalag aftur
ári síðar. Leysti hljómsveitina upp
í október 1935 og kom til Luis Russ-
ell‘s Orchestra. Joe Glaser tók við
umboðsmennsku fyrir Louis.
1937—39:
Lék i kvikmyndum, eiginn útvarps-
þáttur og skemmtanir. Stöðug ferða-
lög um Bandaríkin (með Luis Russ-
ell) og Canada. Skildi við Lillian
og giftist Alpha Smith árið 1938.
1940—46:
Með eigin hljómsveit og kemur fram
einn, stöku sinnum. Skildi vlð Alplia
og giftist Locille Wilson árið 1942
— og var giftur henni til dauðadags.
Leikur stórt hlutverk f myndinni
„New Orleans“ árið 1946.
1947—50:
Leysti upp hljómsveit sína um sum-
arið ‘47. Stofnaði stuttu sfðar eig-
inn sextett, sem síðar fékk nafnið
„The All Stars“. Þeir fóru f hljóm-
leikaferðalag til Frakklands f febrú-
ar 1948 og heimsóttu Evrópu aftur
haustið 1949.
1950—55:
„The All Stars“ urðu sffellt vin-
sælli. Mannabreytingar voru nokk-
uð tíðar en stöðug ferðalög.
1956—60:
Kom til Bretlands í fyrsta skipti
síðan 1934. Síðan fóru „The All
Stars“ til Afríku og í október 1957
fór hljómsveitin til Suður Ameríku.
Louis stærsta númerið á Newport
Jazz Festival bæði 1957 og 1958.
1961—67:
Alltaf jafn mikil eftirspurn eftir
Louis og félögum lians. Mikil ferða-
lög, meðal annars til íslands árið
1964, þar sem Louis kom fram á
6 hljómleikum í Háskólabíói. Það
sama ár voru vinsældir hans meiri
en nokkurn tíma áður, þegar hann
söng „Hello Dolly“!
1968—69:
í efsta sætl vinsældallstanna með
„Wonderful World“. „The All Stars“
ferðast enn og dvelja f nokkrar vik-
ur í Bretlandi.
1970:
Louis kemur mikið fram í sjónvarpi
í Bandaríkjunum og er heiðursgest-
ur í öllum helztu sjónvarpsþáttum
þar. Kom fram á hljómleikum f
Madison Square Garden og heiðraði
Duke Ellington þar með orðu frá
NAACP (Samband fyrir framfarir
blökkumanna). Hljómleikar til heið-
urs Louis á 70 ára afmælinu í New-
port, Kalifomfu og f London. Stofn-
aður sjóður sem á að byggja styttu
af honum og á 70 ára afmælinu
kom út ný LP-plata með honum.
1971:
Vciktist hastarlega í febrúar. Náði
sér og sagðist byrja aftur á 71. af-
mælisdeginum. Lék dúett með
Gabríel erkiengli við gullna hliðið
7. júlí sl. Blessuð sé minning mik-
ils manns.
UGLA SAT A KVISTI
Frarrihald, af bls. 11.
ján gat séð um sig." Hún sett-
ist inn í baksætið, kreppti hnef
ana og sagði bílstjóranum,
hvert ætti að aka. Svo það var
þess vegna, sem Kristján hafði
hlaupið á eftir henni! Það var
þetta, sem hann var að hugsa
um — plastlakkið, sem hann
hafði fundið upp og skrifað
Yngva um, svo að hún hafði
hitt hann. Já, plastlakkið hans
Kristjáns hafði leitt þau sam-
an!
Hlæðu, Anna, sagði hún tryll
ingslega við sjálfa sig. Sérðu
ekki, hvað þetta er hroðalega,
voðalega, viðbjóðslega hlægi-
legt? Sérðu ekki, hvað þið
Kristján eruð bæði ómerkileg
og fáránlegar bleyður? Nei,
ekki gráta, þú getur grátið
seinna. Hlæðu í þess stað, því
að þetta er ekki annars virði.
Hlæðu fyrirlitningarhlátri.
En hún gat ekki hlegið og
þorði ekki að gráta. Hún sat
þráðbein og bærði ekki á sér,
meðan bifreiðin ók heim til
Kristínar. Þetta var hvort eð
er eins og það hafði alltaf ver-
ið. Kristján hafði blekkt hana
einu sinni enn og ekkert myndi
nokkru sinni breytast. Áður
fyrr hafði hún farið 1 leigubíl
til að tala við Kristínu og það
gerði hún líka núna.
Kristín opnaði fyrir henni
klædd í svartar síðbuxur og
með stóra svuntu. Hún var
þreytuleg að sjá.
— Komdu inn, sagði hún. —
En hvað þú ert föl! Fáðu þér
koníak. Það er víst eitthvað
eftir.
Hún var búin að laga til í
stofunni, en í eldhúsinu biðu
diskarnir og hnífapörin. Kristín
sótti glös og leit ekki á önnu.
Hún settist á eldhúsbekkinn og
lagði tómt koníaksglasið frá
sér. Áfengið sveið niður í maga.
Henni leið heldur betur.
—' Hvar er Stefán? spurði
hún.
— Hann er á leikskóla fyrir
hádegið.
—Get ég hjálpað þér?
-Eg er að verða búin.
Hún var búin að þvo upp öll
glösin og var fljót að þerra
þau. Kristín þerraði þau þó
ónauðsynlega lengi, aftur og
aftur, unz þau voru gljáandi.
Það var engu líkara, en hún
vildi ekkert segja og Anna
skildi hana. Hún skildi allt í
einu alltof mikið.
— Eg veit ekki, hvernig ég á
að hefja söguna, sagði hún and-
varpandi. — Sg missti bara
stjórn á mér.
— Ég sá það, sagði Kristín.
Hún var þurr á manninn og
Önnu sveið það.
— Þú reyndir að útskýra
þetta einu sinni fyrir mér,
sagði hún æst. — Þú reyndir
meira að segja að skýra fyrir
mér, hvers vegna þú hefðir
sængað með Kristjáni.
— Sg gerði það, svaraði
Kristín. — Það var heldur ekki
falleg saga, nema síður sé. Ég
skammaðist mín fyrir neðan
allar hellur. En það er alltaf
gott, þegar maður hefur skil-
ið, hvers vegna það var gert.
Þá er þó eitthvað eftir.
— Rvað er það? Anna beið.
— Vináttan, sagði Kristín
stuttaralega. Hún setti glösin í
skápinn. — Vináttan skiptir
meginmáli, skal ég segja þér.
Það er ekki hægt að eiga alla
kökuna og borða hana um leið.
Vinátta og tryggð skipta meg-
inmáli.
— Tryggð? sagði Anna. Hún
velti orðinu fyrir sér. Það var
eitthvað svo framandi. Ástríð-
ur, þrá, löngun — og svo kom
andstæðan: tryggð og vinátta.
Kristín þagði. Anna sat og
hugsaði. Hvernig var þetta eig-
inlega? Hlaut tryggð ekki að
vera samslungin ást?
— Tryggð gegn öðrum eins
og vinum sínum t.d., sagði
Kristín loks. — Ég veit, að þú
verður reið og þér finnst, að
ég sé síðasta manneskjan, sem
ætti að segja slíkt við þig. En
ég ætla samt að segja það, þó
að þar með sé úti um vináttu
okkar: Þú hefur komið reglu-
lega illa fram gagnvart mann-
inum þínum!
—- Þú veizt ekkert um okk-
ur.
— Nei, en giftistú honum
ekki? Varstu bara að gera það
31.TBL. VIKAN 45