Vikan - 05.08.1971, Blaðsíða 27

Hafnarfjarðar- og Dalvíkurfjöl-
skyldan:
Friðrika Jónsdóttir og FriSrika
Þórunn frá Dalvík; Þórunn Elías-
dóttir, Yngvi Rafn yngri og
Yngvi Rafn Baldvinsson, húsbónd-
inn.
Gott dæmi um friðsæld or-
lofsheirnilahverfis BSRB í
Munaðarnesi er, að maður veit
eiginlega ekkert hvar maður
er staddur fyrr en allt í kring
eru sumarbústaðir, hálfhuldir
kjarri, snyrtilegar grasflatir og
einstaka maður á stangli. Hið
eina sem gefur til kynna, að
maður sé ekki staddur í ein-
hverri áður óþekktri paradís,
eru blikkbeljurnar, sem dygg-
ar bíða húsbænda sinna.
Við komum í Munaðarnes
skömmu eftir hádegi og höfð-
um lent í töluvérðum erfið-
leikum að finna staðinn, þrátt
fyrir ýmsar góðar ráðlegging-
ar hér og þar og aragrúa af
fullkombum landa- og vega-
bréfum. Frá hverfinu sézt yfir
í Varmahlíð og víðar um einn
fegursta fjörð landsins. En það
er sama hvar maður er, hvergi
sér í Munaðarnes fyrr en, eins
og áður segir, maður er kom-
inn þangað.
Okkur hafði verið bent á að
fara fyrst í stóra veitingaskál-
ann á miðju svæðinu og tala
þar við umsjónarmanninn, Þórð
Kristjánsson bónda á Hreða-
vatni. Hann bauð okkur í mat,
sem við þáðum með þökkum
eftir gráan og blautan Kalda-
dal, og á meðan við nutum
matarins, sagði Þórður okkur
eitt og annað um staðinn;
— Þetta hefur gengið mjög
vel hér síðan við opnuðum i
byrjun júní, sagði Þórður. —
Enginn hefur kvartað yfir
neinu og allir virðast ánægðir,
enda er hér allt til alls. Fólk
er hér viku í senn og þarf ekki
að koma með annað með sér
en tannburstann sinn. í bú-
stöðunum er allt sem á þarf
nð halda, sængurföt, ísskápur,
öll mataráhöld og yfirleitt allt
s°m nöfnum tiáir að nefna og
fólk hefur þörf fyrir í sum-
arfríum. Hér á staðnum er
matvöruverzlun, sem er opin
í tvo tíma á dag, og eins geta
gestir borðað hér í veitingahús-
inu ef þeir vilja. Hér er allt á
kostnaðarverði.
Y’mis aðildarfélög BSRB eiga
þarna bústaði og félög alls stað-
ar að af landinu. Það er þvi
margvíslegur og fjölbreyttur
hópur sem nú er í Munaðar-
nesL Við spurðum, hvort sam-