Vikan - 06.01.1972, Blaðsíða 15

ÍSLENZKAR
RÚNIR
r
A
FJÓRÐU
PLÖTU LED
Ömar Valdimarsson
f?eyr|
fepra ma
ZEPPEUN
Fjóröa LP-plata Led Zeppe-
lin er nýlega komin á mark-
aðinn og er nafn þeirra
hvergi tekið fram á plötu-
umslaginu og því síður heiti
plötunnar, enda á hún ekki að
heita neitt. Á sjálfum plötu-
miðanum verður aftur á móti
tekið fram að það sé hljóm-
sveitin Led Zeppelin sem leiki
þessi lög, en á umslaginu verða
fjögur tákn, íslenzkar rúnir, og
á hver rún að tákna einn með-
lim hljómsveitarinnar. Hug-
myndina, þessa afbragðsgóðu
hugmynd (!), átti Jimmy Page,
og sagðist hann hafa rekið aug-
un í frábrugðið stafróf íslend-
inga þegar hann hafi verið hér
sumarið 1970, og kynnt sér ör-
lítið islenzku þegar heim kom.
Þá hafi hann kynnzt rúnum,
hrifizt af þeim og ákveðið að
nota rúriir á umslagið á plöt-
unni sém „ófsedd“ hefur verið
kölluð „Led Zeppelin IV“. Þá
sakar ekki að geta þess, að það
var einnig Jimmy Page sem
átti hugmyndina að umslaginu
um „Led Zeppelin 111“ (leiðin-
leg plata, LZ 3!!!).
Þeir félagar hafa annars lít-
ið látið á sér kræla að undan-
Framháld á bls. 34.
RAFMAGNAÐ EITTHVAÐ
Hver skyldi vera ástæðan
fyrir því að það eru stundum
beztu hljóðfæraleikararnir sem
sízt verða vinsælir? Hver
skyldi vera ástæðan fyrir því
að Bítlarnir, sem hafa aldrei
þótt beztu hljóðfæraleikarar
sem völ er á, urðu svo vinsælir
sem dæmið sannar og hafa þar
til skamms tíma ævinlega ver-
ið kjörnir „beztir"?
Er ekki ástæðan sú, að ekki
er nóg fyrir menn að vera
snjallir hljóðfæraleikarar, fleira
og meira verður að koma til.
Enn eru Bítlarnir bezta dæm-
ið. Þeir voru allir ungir, mis-
munandi fríðir en höfðu allir
persónuleika og persónutöfra í
ríkum mæli. Eða, til að gera
dæmið ennþá einfaldara, þeir
voru allir „gæjar“ eða hvað
fólk vill nú kalla það. Það var
rafmagn í loftinu í kringum þá
og ekki eingöngu þá sem mann-
eskjur, heldur og músikina sem
þeir sköpuðu. Hversu mörg
okkar muna ekki eftir því að
hafa þótt lítið til Bítlalags
koma •— þar til við vissum að
það voru sjálfir Bítlarnir? Þeir
höfðu eitthvað við sig og það
var einmitt þetta „eitthvað"
sem gerði þá að mestu skemmti-
kröftum allra tíma.
Það sama hefur verið að ske
hér á íslandi og kemur til með
að ske um ókominn tíma. Hér
eru margir ' góðir hljóðfæra-
leikarar sem hafa aldrei náð
langt og margir ekki mjög góð-
ir sem hafa náð ótrúlega langt.
í mörgum tilfellum fer þetta
saman og vitaskuld er það
skemmtilegast.
Fyrsta dæmið sem ég man
eftir í svipinn er hljómsveitin
Toxic (sjálfsagt hafa ýmsir
hlutir gerzt áður en sú hljóm-
sveit leit dagsins ljós, en þá
var ég lítill patti í barnaskóla).
Toxic var snemma nokkuð góð
hljómsveit og keppti m. a. lengi
við Hljóma um efsta sætið, en
það var ekki fyrr en að Jónas
R. Jónsson kom í hljómsveit-
ina, að hún gat farið að veita
verulega samkeppni. Jónas
hafði þetta „eitthvað" og hefur
enn og hann er líka góður
músíkant. Ef við fylgjumst að-
eins nánar með Jónasi, þá mun-
um við að hann byrjaði að
syngja með hljómsveit sem
hann kallaði „5 pence“. Sú
hljómsveit var þokkaleg en það
sem þeir unnu einna helzt á,
var að þeir voru skemmtilegir
á sviði, reyndu gjarnan eitt-
hvað nýtt og flestir þeirra voru
dálitlir „töffarar". Þegar sú
hljómsveit var nýbýrjuð og ég
hafði aldrei heyrt í þeim, man
ég að ein skólasystir mín sagði
mér að þeir væru ekkert góðir,
en samt væru þeir uppáhalds-
hljómsveitin hennar, af því að
þeir væru svo töff.
Síðan kom að því að Jónas
fór í Toxic, eins og ég gat hér
að framan, og eins og menn
muna reif hann þá hljómsveit
upp. Flowers var samsett úr
svona manngerðum og því eru
vinsældir þeirra vel skiljanleg-
ar en vitaskuld viðurkenni ég
að Flowers var góð hljómsveit.
Þegar fór að síga á seinni hlut-
ann af dvöl Jónasar i Flowers
var það eiginlega almennt við-
urkennd staðreynd að hann
væri ekkert sérstakur söngv-
ari — en hann var þó alltaf
Jónas og hafði' „eitthvað" við
sig og það dugði hljómsveit-
inni.
Náttúra náði gifurlegum vin-
sældum fljótlega eftir að hljóm-
sveitin var stofnuð og eins og
menn muna var það fyrst og
fremst Jónasi að þakka. Hann
vann hverjar popp-kosningarn-
ar á fætur öðrum og alltaf
fylgdi Náttúra á eftir. En svo
hætti Jónas í Náttúru og síðan
hefur hljómsveitin ekki borið
sitt barr. Ástæðan er einfald-
lega sú, að enginn núverandi
liðsmanna hennar hefur þetta
„eitthvað". Músíklega er Nátt-
úra betri nú en áður en það er
bara ekki nóg. (Lýkur þar með
frásöguþætti af Jónasi fagra).
Tökum annað dæmi: Hljóm-
ar. Hljómar voru fyrstu ís-
lenzku ,,bítlarnir“ og urðu
strax geysilega vinsælir — að
öllum líkindum fyrir þá ástæðu
eina og. mesta. En smátt og
Framháld á bls. 36.
l.TBL. VIKAN 15