Vikan - 06.01.1972, Blaðsíða 45

LIQUI - MOLY
AFTUR FYRIRLIGGJANDI
HVAÐA ÞÝÐINGU HEFUR LIQUI-MOLY SMURHÚÐIN
FYRIR BIFREIÐAEIGANDANN?
Ein dós af LIQUI MOLY sem kostar
rúmar kr. 150,00 myndar slitlag á núnings-
fleti vélarinnar sem endist 4800 kílómetra.
Á þessu tímabili er rétt að skipta um olíu
eins og venjulega, en eíginleikar LIQUI
MOLY slitlagsins breytast ekki við þaS.
Þetta gífurlega sterka slitlag, sem er 50—
60% hálla en olía, smyr því betur sem
leguþrýstingurinn er meiri og engin hætta
er á að það þrýstist burt úr legunum eða
renni af og niður í pönnuna eins og olía
þó vélin kólni að næturlagi eða í löng-
um kyrrstöðum og útilokar því þurra
(ósmurða) gangsetningu sem talin er valda 90% af öllu vélasliti. LIQUI MOLY auðveldar
gangsetningu og eykur endingu rafgeymisins, jafnvel í 20° frosti snýst vélin liðugt.
LIQUI MOLY slitlagið minnkar núningsmótstöðuna, við, það eykst snúningshraðinn og vélin
gengui kaldari, afleiðing verður bensín- og olíusparnaður.
• Minnkar sótun vélarinnar.
• Veitir öryggi gegn nrbræðslu.
• Eykur tvímælalaust enðingu vélarinnar.
• LIQUI-MOLY fæst í bensínafgreiðslum og smurstöðvum.
Nánari upplýsingar veittar hjá LIQUI MOLY-umboðinu á íslandi.
ÍSLENZKA VERZLUNARFÉLAGIÐ HF.
Laugavegi 23 — Sími 19943
og taki þátt í verkefninu á
þann máta. Og ýmsir hafa gert
það. Og höfundar þeirra nýrra
verka íslenskra sem við höfum
til meðferðar, þeir eru hér á
æfingum mikið til. Og sumir
höfundar, sem hafa unnið hérna
lengi, þeir eru farnir að skrifa
fyrir þennan leikhóp.
— Telurðu að það auki líkur
á góðum árangri?
— Sumir eru hræddir við
þetta að skrifa fyrir ákveðinn
leikhóp, en ýmsir höfundar
hafa nú lifað það vel af, eins og
Moliére og Shakespeare. Báðir
skrifuðu þeir fyrir ákveðinn
leikhóp. Jú, við erum bjartsýn-
ir á þetta og okkur finnst að
hér sé talsverð endurreisn á
ferðinni. Þeim höfundum, sem
eitthvað bitastætt er í, fer
fjölgandi.
— Þú ert kunnur fyrir all-
harða gagnrýni á leikhúsgagn-
rýni dagblaðanna. Hvað viltu
segja hér um það mál?
— Ég veit ekki hvað ég á að
segja um það annað en það, að
eðlilegt er að þeir sem eru á
sviðinu séu viðkvæmir fyrir
gagnrýni. Þeir leggja þar bæði
líkama sinn og sál talsvert nak-
ið fyrir dóm. Og stundum finnst
manni það koma fram í gagn-
rýninni að höfundar hennar
geri sér ekki grein fyrir því að
það eru mannleg eliment í leik-
listinni, og það er það sem ger-
ir túlkunina að því sem hún er.
Á þeim forsendum ber að dæma.
Stundum eru lýsingar gagnrýn-
enda þannig, að maður efast um
að þeir geri sér grein fyrir að
það eru manneskjur á bakvið
gervin, sem þarna er verið að
lýsa.
Að sumu leyti finnst mér að
vísu að gagnrýnendur standi
nokkuð vel í sínu stykki. En að
öðru leyti miður; þannig finnst
mér þeir yfirleitt leggja of
mikla áherslu á bókmenntalegu
hliðina. Minna aftur á það
sviðslega. Línum, litum, hrynj-
andi og öðru, sem eru undir-
stöðuatriði í einni leiksýningu;
þessu eru mjög sjaldan gerð
nokkur skil af hálfu gagnrýn-
enda. Þeim hættir til þess
sumum að gera meira úr til-
svörum en hreyfingum. Bein
afleiðing af þessu er að þeir
leggja meira upp úr því að
kveða persónulega, huglæga
dóma, heldur en að skila ákveð-
inni lýsingu á því, hvernig
hlutirnir eru leystir af hendi á
sviðinu. Nú, það getur verið að
hitt hafi áhrif og geri kannski
gagn, þótt ég efist um það. Það
gerir þá helst eitthvað gagn fyr-
ir líðandi stund; þetta er spurn-
ing um hvað verið er að skrifa
fyrir. En sem leiksögufræðingi
finnst mér þeir gera hinum at-
riðunum alltof léleg skil.
— Breytist þetta ekkert til
batnaðar?
— Að vísu fer þetta skánandi,
það er rétt. En til skamms tíma
var það mjög sjaldgæft að
konsepsjón leikstjórans á verk-
inu væri lögð til grundvallar
þessum svokallaða leikdómi,
sem ég vil nú alltaf kalla leik-
rýni. Það hlýtur auðvitað að
vera grundvallaratriði í hverri
sýningu.
— Um skeið hefur enginn
leiklistarskóli verið starfandi í
Reykjavík, eða að minnsta kosti
ekki skóli sem hefur tekið inn
nýja nemendur. Er þetta ekki
algert neyðarástand fyrir leik-
listina?
— Við lokuðum okkar 1969,
en það eru ennþá nemendur í
Þjóðleikhússkólanum. Þetta er
auðvitað ófremdarástand, og
allir sem við leiklist fást vita
að það er alger nauðsyn að
kominn verði á fót hér full-
gildur ríkisleiklistarskóli í
haust.
— Að hvaða leyti finnst þér,
að öllu samanlögðu, leiklistin
standa höllustum fæti hér á
landi?
— Það vantar margt, eins og
við er að búast. Þannig er það
allsstaðar; hvergi er svo að
maður sakni ekki einhvers. Eins
og við vitum, erum við ekki
sérstaklega margir, sem á þessu
landi búum. Það er því kannski
ekki nema eðlilegt, að hér séu
ekki allir hlutir jamvel gerðir.
Ég hygg þó að hæfileikar leik-
ara séu ekki lakari hér en er-
lendis. Ég held að okkar menn
standi fyllilega fyrir sínu. Sum-
ir þeirra hafa tæknilega galla,
er stafa af því að þeir hafa ekki
fengið nógu góða skólun upp-
haflega. Hér hefur aldrei verið
fullgildur leikskóli, og við skul-
1. TBL. VIKAN 45