Vikan - 06.01.1972, Blaðsíða 17

líí'i lians var sýiul lui'fileg lillits-
semi. En opinber hneyksli reyndi
liann eftir heztn getu að forðast.
Engu að siður leið naumast ár
frá sjíilagildi því, er ungfrú Sturt
hafði hneykslazt á, unz hann var
flæktur í slíkl hneyksli að Viktoria
drottning var ekki óhrædd um að
sjálfum hrezka konungdóminum
væri liætt.
Áttunda september 1890, að
kvöldi, var prinsinn af Vels gestui
Arthurs Wilsons, skipaeiganda í
Hull, að heimili lians Tranby Croft,
nálægt Doncaster. Að sjálfsögðu
voru það St. Leger-veðreiðarnar,
sem dregið höfðu prinsinn norður
í land; Wilson og fjölskyldu hans
hafði liann aldrei áður liitt. En
Tranhy Croft var heppilegt sem
hækistöð fvrir veðreiðarnar, sér-
staklega sökum þess að hinn venju-
legi gestgjafi prinsins í þessum
hluta veraldar átti í kröggum um
Hópurinn, sem tók þítt í hinu ógæfusamlega
spilahófi í Tranby Croft í Yorkshire.
Sir William Gordon-Cumming vitnar fyrir rétt-
inum. En í augum almennings var það prins-
inn af Vels (sitjandi til vinstri), sem átti a8
svara til saka.
þær mundir og var i engri aðstöðu
til að skemmta herra sinum.
Þetta kvöld að Tranbv Croft spil-
aði prinsinn bakkarat að venju.
Hann gat ekki séð annað en að allt
g'engi eðlilega fyrir sig og liélt bank-
ann mestallt kvöldið. Spilamenn-
irnir umhverfis borðið voru sjö eða
átta. Hver þeirra hafði fvrir framan
sig hrúgu af spilapeningum, sem að-
skildir voru ftá hinu raunverulega
spilasvæði með hvítri línu, sem
dregin var í hring á horðinu.
Hverju siuni áður en spilin voru
gefin ýtti hver spilamaður ákveðn-
um fjölda spilapeninga vfir línuna,
og var fjöldinn kominn undir þvi
hve mikið var lagt undir. Prinsinn,
Framhald á bls. 33.
i
1. TBL. VIKAN 17