Vikan - 14.12.1972, Síða 45

Straujárn, gufustraujárn,
brauðrístar, brauðgrill,
djúpsteikingarpottar,
fondue-pottar, hárþurrkur,
hárliðunarjárn og kaffivélar.
Heildsölubirgðir:
^iaUdór ‘QiríkáóonJ; <S°-
Ármúla 1 A, sími 86-114
fræöilegu áhrifum, sem bilnum
eru tengd.
En setjum nú svo að menn fáist
almennt til að afleggja einkabila
og nota strætisvagna og önnur
farartæki hins opinbera i staðinn.
Þá er bara að i þvi felist nokkur
lausn. Eins og er, eru slik farar-
tæki þegar yfirfull, á þeim
stundum dags er umferðin er
mest, svo að á það virðist svo
sannarlega ekki miklu bætandi.
Vegna umferðartruflananna eiga
farartæki hins opinbera einnig i
miklum erfiðleikum með að halda
áætlun. Til þess að fá almenning
til að nota farartæki hins
opinbera, og til þess að það sé
yfirleitt hægt ef almenningurinn
fengist til þess, þá þarf ekki
aöeins viðtæka samvinnu og þátt-
töku margra aðila, heldur og
gifurlegt starf og of fjár. Þvi að
þrátt fyrir allar tæknilegar fram-
farir er nú svo komið, að það er
öliu erfiðara að flytja þrjú
hundruð púsund manns þriggja
kilómetra veg en þrjá menn þrjú
hundruð þúsund kilómetra veg til
tunglsins.
Eitt af þvi, sem á döfinni er til
bóta, er sérstakt upplýsingakerfi,
sem visar ökumanni, er leitar að
auöu stæði, á það, ef það kynni aö
finnast einhversstaðar i borginni.
Þessu kerfi var i fyrra komið á i
Aachen og hefur gefið góða raun.
Er taliö vel hugsanlegt að prófa
það i stærri borgum.
Eitt þeirra nýju farartækja,
sem bandariskir cérfræðingar i
framtiðarumferð sýndu á
sýningunni i Washington i vor,
var strætisvagn, sem getur ekið
hvort sem er á sporum fyrir
vagna eða utan þeirra. Fyrir-
hugað er að þessi vagn fari á
hverjum morgni um ibúðar-
hverfið, pikki þar upp farþega og
renni sér siðan á þar til ætluðu
spori til borgarinnar. Þá eru lika
að koma til sögunnar litlir
strætisvagnar, sem ekki þarf að
biða eftir á ákveðnum bið-
stöðvum. Sá sem vill fara með,
hringir á miðstöðina, sem svo
aftur hefur samband við vagninn
með senditæki, hann fer svo heim
að húsdyrum mannsins, sem
hringt hefur, og tekur hann upp,
rétt eins og hver annar leigubill.
Þetta hetur verið prófað i
Haddonfield, útborg frá
Filadelfiu i Bandaríkjunum, að
sögn með ekki slæmum árangri.
En lausnir eins og þessar duga
skammt i risaborgum eða á
stórum þéttbýlissvæðum, sem
hundruð þúsunda fara i vinnuna á
morgnana og heim aftur á
kvöldin. Dr. Pampel, umferðar-
sérfræðingur i Hamborg, bregður
upp eftirfarandi mynd: „Þarna
koma fimm hundruð manneskjur
út úr neðanjarðarlestinni, og á
næstu tveimur minútum verðum
viö að vera búnir aö koma þeim
inn I strætisvagna og af stað.
Hálfri annarri minútu síðar
kemur sem sé næsta lest, sem
spýr úr sér öðrum fimm hundruð
manneskjum. Undir slikum
kringumstæðum er litið að gera
með biðskýli. A næstu tiu-
fimmtán árum verða hrað-
lestirnar aðalvandamálið i um-
ferðinni i borgum eins og
Hamborg og Munchen. En þær
verða að taka við hinni auknu
umferð. Ég kem ekki auga á
neitt, sem getur leyst þær af
hólmi.”
Þótt Hamborgarar - eða „die
Hanseater”, eins og þeir kalla sig
oft sjálfir ennþá upp á gamla
móðinn - séu litið hrifnir af um-
ferðinni hjá sér, eru þeir að
annarra dómi til hreinnar fyrir-
myndar i þeim efnum. Ein
meginástæðan til þess er að allar
stofnanir, sem annast umferðina i
borginni, hafa verið sameinaðar
undir eina stjórn. Aður rak borgin
til dæmis sitt eigið brautanet og
rikið annað. Með þvi að stjórna
öllu saman, hraðlestum, strætis-
vögnpm og fljótabátum frá einni
miðstöð, tókst að gera umferðina
greiðari, ódýrari og á allan hátt
hagkvæmari, með þeim árangri
að fólk stórjók notkun sina á
þessum farartækjum hins opin-
bera.
HEILDVERZLUN
PÉTURS PÉTURSSONAR
Suðurgötu 14 - Sími: 210 20
É
) 1
SKARTGRIPIR
UWUWrrWUrWl 1
. JÚLAGJÚFIN í ÁR
Modelskartgripur er £jöf
sem ekki gleymist.
- SIGMAjK 06 PfllMI
Hverfisgötu 16a.' Sími 21355
50. TBL. VIKAN 45