Vikan - 24.05.1973, Blaðsíða 41

Stórarog smáar
vatnsleiðslur
Ódýrari og auðveldari en nokkru
sinni fyrr
Notkun röranna frá Reykjalundi fer sívax-
andi — þau eru m. a. í hinni víðáttumiklu
vatnsveitu í Austur-Landeyjahreppi, og
kaupstaðir og kauptún víða um land nota
þessi rör nær eingöngu í vatnsveitur sínar.
Rörin má plægja niður í jörðina, þar sem
aðstæður leyfa, og leggja hundruð metra
án tenginga. Átta sinnum léttari en járnrör
og má flytja í rúllum.
Sveigjanleg, sterk og endingargóð rör, sem standast öll efnaáhrif jarð-
vegsins. Framleidd úr Hostalen, þýzku plastefni sem notað er um víða
Ver°ld VINNUHEIMILIÐ AÐ ^EYKJALUNDI
AÐALSKRIFSTOFA REYKJALUNDI,
Mosfellssveit — Sími 91-66200
SKRIFSTOFA I REYKJAVÍK
Bræðraborgarstíg 9 — Sími 22150
REYKJALUNDUR
heimilisfanginu hans Mathews
. .eða Marshalls.
Georg glápti á Verrell. — Og
það heldurðu, að eyði öllum
áhyggjum minum, eða hvað?
7. kafli
Verrell hellti i glösin gekk yfir
gólfiö i setustofunni i hótel-
iþúðinni sinni, og rétti Georg
annað glasið. Út úr herberginu,
sem var á sjöttu hæð, gátu þeir
séö yfir veginn fram meö Signu,
með öllum kastaniutrjánum og
horft á lestina af flutninga-
prömmunum á ánni. Allir veggir
þarna voru hljóðeinangraðir, svo
að hávaðinn af umferðinni
heyröist ekki þangað inn, nema
sem ofurlitill niður - og hér var
einkennilega friðsælt, inni i
u m f e r ð a r h á v a ð a stór-
borgarinnar.
— Sjáðu til, sagöi Georg. —
Parmentier er mjög dýr
skartgripaverzlun.
Verrell kinkaði kolli.
— Vörubirgðirnar þeirra hljóta
aö vera mörg hundruð þúsund
punda virði.
— Já, og vel það, leiðrétti
Verrell.
— Og staðurinn hlýtur að vera
varinn, eins og banki.
— Þó það nú væri.
— Hvernig i dauðanum
heldurðu þá, að þér takist að
brjótast þar inn?
- Getur ekki mikilvægi málsins
gert þig neitt spenntan, Georg?
— Nei, sannarlega ekki.
— Ertu ekki spenntur við
tilhugsunina um öll vandmálin og
hætturnar?
— Ég kemst i sjálfsmorðs-
hugleiðingar við að hugsa um
þau.
— Hvað er orðið af allri
ævintýraþránni þinni?
— Hana hefur lekið niður úr
skósólunum minum. Ég hef
fengizt við ýmislegt með þér, sem
hefur verið erfitt, en þetta nægir
til að gera mig bæði gráhærðan
og sköllóttan. Þú. manst
væntanlega, að ef franska
lögreglan nær i okkur, er einskis
góðs að vænta af hennar hálfu.
— Nei, sizt af öllu er neins góðs
að vænta af henni.
— Og Wright getur ekki komið
okkur að neinu gagni.
— Ekki þó hann væri allur af
vilja gerður.
— Hvað finnst þér svona
hlægilegt, spurði Georg.
— Ég er ekkert að hlæja, sagði
Verrell, en augnaráðið bar nú
samt vott um, að honum væri
eitthvaö skemmt.
Georg ætlaði eitthvað að fara
að segja, þegar siminn hringdi og
afgreiðslumaöurinn tilkynnti
Verrell, aö Lundúnasamtalið
væri tilbúið.
— Jæja, sagöi Wright, - ertu
búinn aö komast að nokkru?
— Ekki enn, svaraði Verrell.
— Hversvegna ekki?
— Það er sérstökum
tæknigöllum að kenna. Manstu,
að þú heimtaðir, að Georg færi
með mér?
— Já.
— Það viröist hérumbil -Ist, að
fulltrúinn i lögreglunni hérna hafi
séð Georg einhverntima áöur og
viti, aö hann er I lögreglunni. Það
gerði söguna okkar um
fjölskyldu-skartgripi dálitið
tortryggilega, vægast sagt. Og af
þvi, sem siðan hefur gerzt, má
ráða, að franska lögreglan hafi
meira en grun um sannleikann i
málinu.
— Hvað hefur þá gerzt?
— Þeir hafa bundiö hendur
okkar með þvi að stinga upp i
skartgripasalann. Okkur hefur
verið sagt, að Mathews - sem
gengur undir nafninu Marshall -
hafi skilið eftir demantana hjá
skartgripasalanum meöan hann
ræður það við sig, hvort hann
kaupir þá, en ekki gefið upp neitt
heimilisfang, vegna þess, aö hann
sé svo mikiö á ferðalagi. Þeir
sverja, að þeir geti eljki hjálpað
okkur til að ná sambandi við
hann.
Og hvað hefur svo gerzt?
— Ekkert enn.
— Til hvers ertu þá að hringja i
mig til þess að eins aðsegja aö þú
sért engu nær?
Enda þótt Verrell væri búinn að
þekkja Wright lengi, komu
honum þessi viðbrögð hans dálitið
á óvart, og fannst þau móðgandi.
— Ég hélt, að þér þætti gaman að
heyra um þin eigin mistök og fela
mér þetta, og svo færi það allt út
um þúfur hjá mér.
Wright kaus að láta sem hann
heyrði þetta ekki. — Hvað ætlaztu
þá fyrir núna?
— Það er dálitið undir þér
komið. Ef þetta kostar fantatök
og þau mistakast svo - ætlar þú þá
að styöja við bakið á mér,
embættislega?
— Nei.
— Svona sagði hann Georg, að
þú mundir svara þessu. Og samt
býstu sjálfsagt viö, að ég hafist
eitthvaö að?
21.TBL. VIKAN 41