Vikan - 24.05.1973, Síða 43

GIFT TIL FIMM ÁRA
SILENTA hieyrnaphlffar og
VOSS hlffðarhiálmar hafa
hlotið viðurkenningu
Öryggiseftirlits ríkisins
DYNJANDI SF.
Skeifunni 3 - Reykiavik
Framhald af bls. 10.
flækja þetta fyrir honum, en
að lokum komst hann þó að
því rétta. Þá lyfti Yasu henni
upp og bar hana til Georgis.
Og nú stóðu þau andspænis
hvort öðru í fyrsta sinn. í
fyrstu virtu þau hvort annað
fyrir sér með forvitni, en svo
urðu þau mjög feimin. Geor-
gis, sem var orðinn tvítugur,
hafði haft kynni af konum áð
ur og hann náði jafnvæginu á
undan henni. Hann greip um
hönd brúðarinnar og lyfti
henni upp í loftið og kallaði:
— í nafni keisarans — þessi
stúlka er konan mín.
Ababa vissi að hún átti að
svara því sama. hún lyfti líka
upp hönd Georgis og tautaði
lágt:
— í nafni keisarans — han
er eiginmaður minn.
Enginn heyrði til hennar, svo
móðir hennar gekk til þeirra
og endurtók orðin, hátt og
snjallt, svo þau færu ekki fram
hjá neinum. Þau voru nú orð
in hjón. Nú var ekkert því til
fyrirstöðu að hefja veizluna.
Það var mikil veizla. Þegar bú-
ið var að borða og drekka
fluttu veizlugestir sig heim til
foreldra brúðgumans og þar
var haldið áfram að skemmta
sér fram undir morgun. Brúð-
hjónin drógu sig í hlé, þegar
líða tók á kvöldið og þar með
hófst brúðkaupsnóttin, sem
síðar stóð fyrir hugskotssjón-
um hennar sem martröð. Hún
var bæði hrædd og ósköp lítil,
þetta var líka í allra fyrsta
sinn, sem hún átti að sofa ut-
an æskuheimilisins. Hún hafði
eitthvert hugboð um það, sem
beið hennar, vissi það frá hús-
dýrunum, en móðir hennar
hafði svo lengi troðið því í
hana, að þetta væri bæði ljótt
og dýrslegt og að henni bæri
að forðast allt slíkt í lengstu
lög.
Georgis var, aftur á móti, al-
inn upp í því að brúðina ætti
að sigra, í bókstaflegri merk-
ingu. Hann bjóst við mótstöðu,
baráttu, enda hefði hann al-
drei borið virðingu fyrir Ab-
öbu án þess. En litla brúður-
in tók hraustlegar á móti en
hann hefði grunað. Hún beit
og klóraði, eins og villidýr og
Georgis réði hreinlega ekki við
hana. Það kom að því að hann
varð að kalla á Yasu vin sinn,
sér til fulltingis. Ababa klór-
aði, beit og öskraði og svo fór,
að það var svaramaðurinn, sem
varð að sinna skyldum eigin-
mannsins. Svo tók Yasu sæng-
urklæðin, sem voru blóðug eft-
ir átökin og bar þau sigri hrós-
andi út til gestanna, sem sýndu
mikil fagnaðarlæti, því að
þetta var tákn þess, að Ababa
hefði verið hrein mey, áður en
hún gekk í hjónabandið. Og
allir gestirnir sungu í kór:
— Ber ambar sabara-lewo ...
Hann hefur brotið í mola
silfurarmhring þinn . . .
Og svo hélt veizlan áfram
með ennþá meira fjöri.
Athurðir næturinnar.
Næsta morgun ræddu þeir
Georgis, Yasu og félagar þeirra
um atburði næturinnar með
mikilli kátínu. Ababa sat út í
horni. skömmustuleg og kúguð
að sjá. En þrátt fyrir allt, var
hún ánægð yfir að hafa sann-
að sakleysi sitt, annars hefði
Georgis lamið hana sundur og
saman og sent hana heim til
föðurhúsanna og það hefði ver-
ið mikil smán. Hún hefði þá
líka fengið viðbótar refsingu
frá föður sínum fyrir að hafa
sett smánarblett á fjölskyld-
una. En Ababa komst furðu-
fljótt yfir niðurlægingu sína,
því að nú var hún frjáls, hún
var orðin kona og brúðkaupið
hafði verið henni viðbragðs-
merki út í frjálst kynlíf.
Þetta virðist nokkuð fjar-
stæðukennt, en það á líklega
rætur sínar að rekja þrjú þús-
und ár aftur í tímann. Þá fór
hin fagra drottning af Saba til
Jerúsalem undir því yfirskini
að semja við konung Gyðinga
og færa honum gjafir. Raunar
var það kvenleg forvitni henn-
ar og hégómagirnd, sem var
ástæðan fyrir þessu ferðalagi
hennar. Hún ætlaði að freista
hins kvennakæra konungs. Ár-
angurinn af þessari „viðskipta-
ferð“ hennar varð, eins og
kunnugt er, piltbarn, sem hún
kallaði Menelik. Mörgum árum
síðar stal hann sáttmálanum
frá Gyðingum og settist sjálfur
á valdastól í Abbesíníu sem
fyrsti keisari þess lands. Þetta
er kannski goðsögn, en samt er
það staðreynd að Gyðingdómur
var um langa hríð aðaltrúar-
brögð í Eþiopiu og að hinar
fagurlimuðu, hörundsdökku
dætur þess lands fara ennþá
að dæmi hinnar fögru drottn-
ingar. í Eþiopiu hafa konurn-
ar ennþá sama kynferðilegt
frelsi og karlmenn og það á
sjálfsagt dýpri rætur þar, en í
nokkru öðru landi.
21.TBL. VIKAN 43