Vikan - 22.08.1974, Blaðsíða 6

nesku Þorsteinn. Áttirðu ekki i
málaörðugleikum, þegar þú fórst
fyrst til Tékkóslóvakiu?
— Það var tveggja ára aðdrag-
andi að þessu námi minu, þvi það
tók langan tima að afla styrkjar
til námsins. Méðan ég beið fór ég i
tima til tékkneskrar konu, sem
búsett er hér, og ég kunni þvi
undirstöðuatriðin I málinu, þegar
til Prag kom.
— Hvernig var námi þinu hátt-
að?
■— Skólinn, sem ég stundaði
nám við, er kallaður FAMU, en
það er stytting á lengra nafni.
Námiö, sem er á háskólastigi,
tekur yfirleitt fjögur ár. Þessi
skóli var talinn einn bezti kvik-
myndaskóli i Evrópu og það var
ástæðan fyrir þvi að ég sótti svo
fastað komast þangað. Þvi miður
hefur kennslunni farið mikið
aftur eftir að nýir herrar tóku við
stjórn landsins og skólans, i skjóli
erlendrar hersetu. — Fyrstu tvö
árin var ég aðallega i fræðilegu
námi og þar var mikil áherzla
lögð á flestar greinar listar. Sið-
ari tvö árin var meira lágt upp úr
verklegri kennslu og þá þurftum
við m.a. að fullvinna tvær kvik-
myndir, 16 eða 35 mm með tóni,
taka fréttakvikmyndir og skrifa
ritgerðir um hinar ýmsu greinar
kvikmyndagerðar. I þessum
skóla voru nemendurnir látnir
sérhæfa sig frá upphafi i ákveð-
inni grein kvikmynda og ég valdi
stjórn heimildamynda.
— Hvers vegna?
—t fyrsta lagi er t.iginn
grundvöllur fyrir sérhæfingu i
leiknum myndum á Islandi og i
öðru lagi hafði ég meiri áhuga á
heimildarmyndum. í leikinni
kvikmynd er hægt að afgreiða
hluti sem skáldskap, eitthvað
fallegt, sem ekki kemur okkur
við. Heimildamyndin er aftur á
móti byggð á raunverulegu fólki
og atburðum og hlýtur þvi að
verða ferskari og sannari og þar
með áhrifameiri en leikna mynd-
in.
— Nú minnast vafalaust ein-
hverjir myndar þinnar um
Pramboðsflokkinn fræga, sem
oýnd var hér i sjónvarpinu. Var
hún kannski unnin i sambandi við
nám þitt?
— Já, hún var önnur tveggja
mynda, sem ég gerði til loka-
prófs, og ég vann hana meðan við
dvöldumsthér sumarið 1972. Hina
prófmyndina gerði ég um bónda á
afskekktu býli á Vestfjörðum, en
á að venjast. Hér er náttúran svo
hrjóstrug og hrikaleg að mér
finnst hún hálf ógnvekjandi, og
þegar ég fer út fyrir bæinn finnst
mér ég verða svo ósköp litil og
varnarlaus. — Ef ég á að nefna
eitthvað annað, sem mér finnst
ólikt þvi, sem er í Tékkóslóvaklu,
þá er það félagslifið. Hér fara
samskipti fólks mikið fram innan
veggja fjölskyldunnar. Ef maður
ætlar að hafa samband við vini
sina þarf maður að fá þá heim. 1
Tékkóslóvakfu gegna bjórkrárnar
þessu hlutverki. Þar hittast vinir
og rabba saman og þar geturðu
verið lengi ef þú vilt, en farið
heim eftir stutta stund, ef þannig
liggur á þér. Og það er gott að
hafa einhvern stað þar sem mað-
ur getur farið og hitt vini sfna.
Hér eru að visu kaffihús, en þau
geta ekki gegnt þessu hlutverki.
Dana talar islenzku allvel, en
verður að fá aðstoð Þorsteins
öðru hverju, þegar hana vantar
orð. Þau tala alltaf saman á tékk-
nesku og yfirleitt tala þau tékk-
nesku við önnu Sóley. Hún er að
byrja aö tala og virðist nota jöfn-
um höndum islenzk og tékknesk
órð, en islenzkuna talar hún alltaf
hjá ömmu sinni, sem gætir henn-
ar þá tfma dagsins, sem báðir
foreldrarnir eru að vinna.
— Nú talar þú daglega tékk-
6 VIKAN 34. TBL.