Vikan - 22.08.1974, Blaðsíða 25

Fimmtán ára hét hún ungfrú
Hunt. Sextán ára frú Stone. Ni-
tján ára frú Grayson. Tvitug frú
Fair. Tuttugu og niu ára þráði
hún að heita frú Crittenden. Þrjá-
tlu og þriggja ára skaut hún I
fyrsta skipti á Crittenden, þvi að
hann vildi ekki kvænast henni.
Fjörutiu og þriggja ára hét hún
frú Snyder. Fimmtiu og þriggja
ára ára skaut hún i annað sinn á
Crittenden, þvi aö enn vildi harin
ekki fá henrii nafn sitt. Þetta skot
geigaði ekki. Laura hafði hæft.
Og vitnin báru, að eftir skotið
hafi Laura reigt höfuðið aftur á
hnakka og hröpað: ,,Hann varþ
að deyja! ” Og vitnin létu ekki þar.:
við sitja, heldur bættu við „Rödd:
hennar bergmálaði yfir San
Franciscoflóa”. Þetta gerðist sið
degis föstudaginn 4. nóvember
árið 1870.
Lauru er svo lýst, að hún hafi
haft hvita húð, því að hún skýldi
sér fýrir sólinni með slæðum og
blæjum. Og dökk augu hennar
glóðu.
Llf Lauru var mjög viðburða-
rikt. í fyrstu hugsaði hún um það
eitt að lifa lifinu i glaumi og gleði.
Seinna varð hún uppreisnargjörn
eiginkona. Og eftir skotið I San
Francisco varð hún eins konar
tákn ameriskrar kvenfrelsisbar-
áttu.
Grænmetissalinn Stone
blindaðist fyrstur
af ást.
Hvað annars sem segja má um
Lauru, þá er hún órjúfanlegur
þáttur villta vestursins. Skiln-
aðarmál hennar, réttarskjöl og
blaðaúrklippur hafa orðið til
þess, að enn þann dag i dag er
saga hennar aðgengileg þeim,
sem forvitnast vilja um ævi henn-
ar.
En um bernsku Lauru er til-
tölulega litið vitað. Hún ólst upp I
franska borgarhlutanum I New
Orleans, þar sem mamma henn-
ar, ekkjan Hunt, rak verzlun á
franska markaðinum. A þeim
sömu slóðum verzluðu Choctaws-
indlánarnir einu sinni með varn-
ing sinn. Seinna tóku þýzkættuöu
bændurnir þar um slóðir að selja
þarna kálmeti, mjólk, egg, smjör
og osta. Þegar Laura var fimm-
tán ára, réöi móðir hennar hana I
vist hjá grænmetissalanum
Stone, sem einnig verzlaði á
franska markaöinum.
Stone var farinn að nálgast fer-
tugt og var vel séður kaupmaður.
Hann var rólegur maður og fastur
I sessi. Var Laura ómótstæðileg?
Var Stone grænmetissali blindur
af ást? Það eitt er vitað, að Lauru
var þá þegar farið að dreyma um
Kaliforniuför. Þar hafði gullæðið
gripið um sig árið 1848 og vestur-
fararnir á leiö til Kaliforniu til að
verða rlkir stigu gjarna á land i
New Orleans. En frú Hunt taldi
dóttur sinni betur borgið I einni
sæng með Stone en á flækingi með
gullgrafarmönnum I Kaliforniu.
Og það varð úr, að Laura giftist
Stone, þegar hún var aðeins sex-
tán ára. A skilnaðarskjölunum
leynir sér ekki hvernig hjóna-
bandiö var, en skilnaðarréttur
Þegar konurnar komu vestur,
lögöust karlmennirnir flatir aö
fótum þeirra, þvi aö fátt var þar
um konur á þessum árum. Kon-
urnar þurftu bara aö velja og
Laura var ekki i vandræöum meö
þaö.
Margaret Burns, var yfirheyrð og
vonast var til, að hennar fram-
burður væri hlutlaus. „A Stone aö
hafa þvingað konu sina? Þvert á
móti. Ég horfði sjálf á frúna þrlfa
sveðju af matarborðinu og segja
manni sínum,^ð nú ætlaöi hún að
sniða hans heimska haus af boln-
um”. .
Colton dómari kvað upp þann
úrskurð, að skilnaður væri óhjá-
kvæmilegur. Laura krafðist 6000
dollara af manni sinum. Fyrir þá
upphæð hugðist hún fara til Kali-
fornlu og lifa þar i vellystingum.
Colton dómari taldi þessa kröfu
hennar allt of háa, en ráölagöi
Stone að greiða henni 1000 dollara
til þess að hafa frið fyrir henni.
Stone vildi fá umhugsunarfrest.
Og rétturinn veitti honum hann.
Hvað gerðist meðan hann hugs-
aði sig um? Það eitt er vitað, að
skömmu eftir réttarhöldin féll
Stone fyrir björg og beið bana.
Þaö var sagt, að Laura heföi ekki
veriö langt undan, þegar þetta
geröist, en ekkert var sánnað á
hana. Nú var Laura hálfskilin og
hálf ekkja og giftist undireins
Thomas Grayson, sem hún haföi
baöaö sig nakin með i Mexikóflóa.
var settur af Colton dómara i New
Orleans 18. janúar 1855.
„Maðurinn minn hefur verið
mér grimmur og miskunnar-
laus”, bar Laura fyrir réttinum.
„Hann sagðist oft ætla að drepa
mig og hann misbauð oft vilja
mlnum sem konu”.
Laura stökk nakin
með elskuga sinum
i Mexikóflóa.
Stone grænmetissali var ekki á
sama máli: „Laura hafði mig að
flfli opinberlega og naut til þess
dyggilegs stuðnings móður sinn-
ar, sem ég kenni einkum mistökin
I hjónabandi okkar”. Reiði eigin-
mannsins beindist þó einkum að
Grayson nokkrum.
,, Hún hefur verið á stjái um
borgina með honum hvað eftir
annað og synti nakin með honum I
flóanum”, sagði hann fyrir réttin-
um. Hann bætti þvi við, að þegar
hún kom heim af sundinu, hafi
hann ætlað að veita henni ráðn-
ingu, en þá ógnaði hún honum
með stóli, svo að hann varð að
flýja gegnum glugga.
Hvað eftir annað er vikið að
þessum Grayson i málsskjölun-
um. „Tengdasonur minn er frá
sér af afbrýðisemi og hefur alltaf
rýting meðsér i rúmið”, sagði frú
Hunt. „Og hann sagðist hafa það
á tilfinningunni, að hann yrði að
drepa mann á hverri nóttu. Laura
sagðist vera orðin yfir sig skelkuð
og veikluðu á þessu öllu saman.”
„Það væri stórkostlegt, ef hún
gæti drepist af þvi”, hrópaði
Stone þá.
Þjónustustúlka Stones, ungfrú
34.TBL. VIKAN 25