Vikan - 22.08.1974, Blaðsíða 38

Hver veit hvenær þau dragnast til
baka.
— Kannski koma þau alls ekki
áftur.
— Ekki er það nú svo vel. Þau
eru bæði hrædd við að fara neitt
fylgdarlaust. Rósa þarf að hafa
einhvern að styðjast við og Vikki
ratar ekki einu sinni hérna út úr
skóginum.
Elgur náði i teppið sitt og vafði
þvi utan um sig. Carol tók sitt
teppi og lagðist skammt frá föð-
ur sínum. Hún sagði: Ég vildi
helzt sofa alla næstu viku.
Eldurinn var ekki orðinn nema
eitt smáauga, sem horfði upp til
himins, þegar hin komu aftur.
Carol, sem hafði ekki getað hulið
sig svefni, var vakandi. Rósa
gekk að eldinum með hendur i
vösum og ýtti viði á eldinn með
fætinum. Viktorkom slangrandi á
eftir henni, eins og i einhverju
reiðileysi, rétt eins og i leiðslu.
Þegar eldurinn blossaði upp og
bar gulleita birtu um rjóðrið, sá
Carol, að hann sneri að henni og
reyndi að horfa i augu hennar.
Hún reis upp. Viktor leit i hina
áttina. Það var eins og breiðu axl-
irnar á honum hefðu sigið og bak-
ið var ekki lengur beint. Hann leit
út eins og einhver ræfill.
— Þú varst lengi i burtu, sagði
Carol við hann.
En það var Rósa, sem svaraði:
— Við vorum orðin alveg rugluð
af öllu þessu skrafi þinu um
merkingu án orða. En ég trúi þér,
Caröl. Það er virkilega eitthvað
til i þessu.
Rósa tók við teppisbögglinum
sinum af Viktor og skreið inn i
svefnpokann sinn. Viktor stóð
mitt á milli þeirra með svefnpok-
ann sinn á handleggnum. Báöar
horfðu þær á hann þar sém hann
stóð þarna i miðjum eldbjarman-
um. Hann leit fyrst á Rósu,siðan á
Carol. Siðan aftur á Rósu. En svo
eins og reikaði hann aftur til Rósu
og bjó um sig hjá henni.
Morguninn kom i ljós milli
trjánna og þokukenndir litir sáust
á loftinu. Skellirnir i bifrahölun-
um heyrðust eins og byssusmellir
á vatninu, vöktu þau öll fjögur.
En það fóru engar kveðjur milli
þeirra, engin gamanýrði nema
hjá Rósu, sem gekk um sigrihrós-
andi. Þau voru fljót að hafa til
matinn og eta hann. Rósa sagði,
að sig langaði ekkert til að fara út
á veiðarnar.
Vatnið gáraðist af hausunum á
syndandi dýrunum og röstinni
eftir hvert þeirra. Svo var önnur á
landi, sem átu af kappi. Elgur
visaði Carol og Viktor veginn.
Carol átti að komast fyrir eitt
dýr, sem kom upp úr vatninu og
varna þvi að komast til baka. Á
þurru landi voru dýrin klaufar að
forða sér. Þau voru óvör um sig.
stirð og hægfara. Það var auðvelt
fyrir Elg og Viktor að ná i þau og
rota þau með einu höfuðhöggi.
Þau ætluðu fyrst að veiða fram
með bakkanum en vitja svo um
gildrurnar á eftir.
Þau rákust á fyrsta bifurinn,
sem var heljarstór og þegar hann
heyrði til þeirra, stóð hann upp-
réttur og hreifingarlaus og
snuggaði út i loftið. En hann var
of seinn á sér að sjá hættuna og
leiðin að vatninu var lokuö. Hann
brölti um i svo sem minútu,
skreið undir runn og reyndi að
komast aftur i vatnið. En þá fékk
hann þungt höfuðhögg. Elgur
seildist eftir honum og hélt hon-
um á loft.
— Þarna er gott skinn. Þetta er
lika heppilegasti timi ársins.
Þau voru allan morguninn að
ná i þann fjölda skinna, sem þau
höfðu lofað Rósu. Og svo fóru
karlmennirnir að flá. Meðan á
eltingaleiknum stóð hafði ekkert
orð verið sagt, nema hvað Elgur
skipaði snöggt fyrir. Og nú voru
tuttugu skinn söltuð og vafin sam-
an og sett i eina töskuna.
Svo var hádegismaturinn bor-
inn fram og siðan lagt af stað
heimleiðis.
Litið var talað þegar þau komu
i náttstað um kvöldið. Þau voru
öll þreytt. Rósa vafði sig inn i
teppið, án þess að biðja Viktor að
kom með sér út að ganga.
I dögun var lagt af stað
aftur, og þau gengu áfram þegj-
andi. Þau gengu i halarófu, Elgur
á undan og Viktor siðastur. Þegar
þau staðnæmdust til að hvila sig
stóð yngri maðurinn hjá Rósu,
rétt eins og hann væri að biða eft-
ir skipun frá henni. Einu sinni
æpti Carol til hans: — Æ, i guðs
bænum.....!
Hann svaraði á móti: — Hvað
er að, Carol?
— Ekkert, sagði hún og var nú
rólegri.
Þegar þau komu að vatninu þar
sem bátarnir voru, var það Carol
sem fór i bátinn með Elg. Viktor og
Rósa komu ekki einusinni inn i
kofann, en þegar búið var að aö-
greina farangurinn þeirra, setti
Viktor töskuna með skinnunum
niður i bátinn.
— Vertu sæl, sagði hann við
Carol, kindarlegur á svipinn.
Þetta var ómerkilegt ferða-
lag, ekki satt? sagði hún.
Röddin i honum skalf dálitiö er
hann svaraði: — Jú, sú ferð hefði
betur aldrei verið farin.
Elgur greip fram i: — Þú litur
einhverntima til okkar.
— Já, það vildi ég gjarna, sagði
hannvandræðalega g leit á Carol.
Hún leit undan og svaraði engu.
Rósa steig upp i bátinn. —
Flýttu þér, Vikki. Jafnvel
Fleming verður þolanlegur
staður, eftir þessa skógarferð.
Viktor hratt bátnum frá, rétt
eins og hann væri reiður. Svo tók
hann fast i árina og báturinn þaut
eftir vatninu. Hann leit ekki til
baka.
Þegar þau höfðu yfirgefið bát-
inn, gengu þau eftir stignum gegn
um Latimerskóginn, álika þögul
og daginn áður. Þegar þau komu
að veginum, settust þau niður og
biðu eftir fari hjá einhverjúm
bóndanum, sem væri á leið til
bæjarins. Og áður en langt var
um liðið, kom einn fram hjá.
Bóndinn bauð Rósu að skilja hana
eftir skammt frá heimili hennar,
en Viktori til mestu furðu, sagðist
hún heldur vilja fara alla leið inn i
bæinn. Þegar þau komu i Kráa-
götuna, bað hún ekilinn að hleypa
þeim út.
Þegar bóndinn hafði ekið buri
frá þeim, spurði Viktor: — Hvers-
vegna viltu vera að stanza hérna?
— Við förum til hans Larsons.
Ég ætla að selja skinninn. Ég
kæri mig ekkert um þessa kápu.
En ég þarf á peningunum að
halda, þvi að ég er á förum burt
héðan.
— Hann Elgur verður þá vond-
ur, eftir alla þessa fyrirhöfn sina.
— Og hvað um það?
— Hvert ætlarðu, Rósa?
— Bara burt héðan. Og ég vona
fyrir fullt og allt. Ég dræpist ef ég
þyrfti að koma aftur.
Hún gekk á undan inn i búðina
Svians. Þegar Larson sá töskuna,
lór hann strax með þau inn i bak-
herbergi, án þess að spyrja nokk-
urs.
Hvað ertu með þarna?
— Tuttugu bifurskinn. Stór-
íalleg.
— Ég færi nú i Steininn ef
skógarvörðurinn sæi þau hjá mér.
Allt er betra en bifurskinn. Yfir-
völdin eru hörð i horn að taka.
— Það er/ þú lika. Rósa hló. Það
fer enginn að snuðra eftir þeim
hjá þér.
Samkvæmt skipun hennar, tók
Viktor skinnin upp og rakti þau
sundur.
— Ég vil fá tiu dali fyrir stykk-
ið.
Larson lækkaði verðið um
helming. Rósa maldaði i móinn,
en loks komust þau að málamiðl-
un: hundrað og fimmtiu dali fyrir
öll skinnin.
Rósa stakk peningunum i
buxnavasa sinn. Við Viktor sagði '
hún: — Littu inn til min seinni-
partinn á morgun.
Hann starði á hana og það var
einhver fjandsemi i augnþráðinu.
— Ég veit ekki, hvort ég get það.
Ég er orðinn aftur úr með allt
sem þarf að gera.
Svipurinn á Rósu var ánægður
og sigrihrósandi. — Komdu um
klukkan tvö. Ég býst við þér þá.
En flýttu þér nú til að mjólka
allar beljurnar.
Hrúts
merkið
21. marz —
20. april
Eitthvað hvilir mjög
þungt á þér um þessar
mundir, en láttu það
ekki hafa of mikil
áhríf á þig, vegna
þess, að það leysist i
vikuíokin. Þú lendir
þá lika i miklum
fagnaði, sem verður
þér bæöi eftirminni-
legur og lika til góðs i
framtiðinni.
Nauts-
merkiö
21. april —
21. mai
Þú hefur lengi þurft að
bjóða heim til þin
góðum vinum og þér
er það fyrir beztu, að
gera það fyrri hluta
vikunnar, vegna þess,
að svo litur út, sem þú
hafir mikið að gera
siðari hlutann. Mjög
áriðandi bréf, sem þú
ert lengi búinn að biða
eftir, kemur fyrir
helgina.
Tvibura-
merkið
22. mai —
21. júnl
Þú skalt-ekki taka að
þér of mikil störf um
þessar mundir, vegna
þess að maki þinn vill
gera þér glatt i geði og
bjóða þér út. Það
getur orðið slæmur
misskilningur, ef þú
ert of störfum hlaðinn
til að sinna þvi Vikan
verður bæði skemmti-
leg og rómantisk.
Krahba-
merkið
22. júni —
22. júli
Ljóns
merkið
24. júll
24. ágúst
Meyjar
merkiö
24. ágúst —
22. sept.
Þú ert i vafa um
hvernig þú átt að
bregðast við ákveðnu
vandamáli. Leitaðu
ráða hjá maka þinum
eða félaga, sem
eflaust réttir þér
hjálparhönd. Þú þarft
aö taka örlagarlka
ákvöröun, en frestaöu
þvi til næstu viku.
Þú hefur einhverjar
áhyggjur af ásta-
málum og það er
nauðsynlegt fyrir þig
aö rasa ekki um ráð
fram. Siðustu dagar
vikunnar verða
nokkuð annasamir, en
þá skeður eitthvað,
sem kemur þér mjög á
óvart. Happatal 9.
1 byrjun vikunnar
lendir þú I spennandi
ævintýri, en taktu
samt ekki mark á lof-
orðum I sambandi við
það. Þér er hollast aö
halda þig sem mest
heima siðari hluta
vikunnar, en samt
skaltu taka boöi sem
þér berst á föstudag.
38 VIKAN 34. TBL.
4