Vikan - 27.11.1975, Blaðsíða 33

eiginmann, en þeir, sem renndu
hýru auga til auðsfa hennar og
glæsileika Selton Hall, uppskáru ekki
annað en fyrirlitningu hennar. Hún
hafði því hafnað hverjum biðlinum
S fætur öðrum og smám saman
orðið að þessari gráklæddu einsetu-
konu, fangi stolts slns og endurminn-
inga.
Vindinn lægði sem snöggvast, og
utan úr garðinum heyrðist dauf
bjölluhringirrg.Stóri hundurinn, sem
lá og svaf við fótskör konunnar
með'trýnið falið milli framlappanna,
opnaði annað augað og blimskakkaði
því á húsmóður sína. Hann gaf frá
sér lágt urr.
,,Þegiðu,” muldraði Ellis og lagði
höndina á höfuð hundsins. Þetta
var sjálfsagt einhver af þjónustu-
fólkinu að koma seint heim eða
leiguliði að finna Jim gamla.
Hún strauk iðju leysislega silki-
mjúkan feld hundsins og reyndi að
ná upp aftur hugsunarþræðinum,
þar sem frá var horfið, en hundurinn
var enn órólegur. Hann sperrti eyrun
og virtist hlusta með athygli, eins
og hann væri af eðlisávísan sinni að
fylgjast með ferð komumannsins í
gegnum garðinn. Að lokum var
hegðun hans orðin svo áberandi, að
hún gat ekki orða bundist.
,,Skyldi vera kominn gestur? Hver
getur það vcrið á þessum tíma sólar-
hrings?”
En eftir fáein andartök kom Parry,
þjónninn hennar, hljóðlátlega inn,
og þar með fékk hún svar við spurn-
ingunni. Yfir Parry hvíldi venjulega
tignarleg ró, en nú virtist hann
taugaóstyrkur.
,,Það er maður úti fyrir, frú mín
kominn Iangt að og óskar að ná
tali af yður
,,Hver er það? Hvað er honum
á höndum? Hvað er að Parry?”
,,Hann er ekki einn af þessum
venjulegu gestum, frú mín, alls ekki.
Sannleikurinn er sá, að það var
einungis vegna þrákelkni hans, að ég
ákvað að trufla yður.”
,,Komdu þér að efninu!” sagði
hún og bankaði óþolinmóð með
stafnum I gólfið, ,,ef þú heldur svona
áfram kemst ég aldrei að raun um
hvað er á seyði. Og þar sem þú
hefur ,,ákveðið að trufla mig”,
er eins gott að ég fái að vita hvers
vegna.”
Þjónninn virtist hálfruglaður I
rlminu og Hkamshreyfingar hans gáfu
til kynna vanþóknun hans. En um
leið og hann svaraði leyndi fyrir-
litningin I rödd hans sér ekki.
,,Þetta er fransmaður, frú mín,
kaþólskur prestur. Hann virðist vera
með kornabarn -”
,,Hvað! Ertu genginn af vitinu
Parry?”
Ellis reis á fætur. Andlit hennar
var jafn grámyglulegt og kjóllinn,
og blá augun undir þungum auga-
Teppi yfir allt gólfið-eða stök teppi
PERSIU
Skeifan 11 - sími 85822
48. TBL. VIKAN 33