Vikan - 27.11.1975, Qupperneq 36

Chazay, og cg cr ábóti.” Engrar
ögrunar varð vart í rödd hans.
,,Ef svo cr, fyrirgcfið mér þá fram-
komu mína. Ég gat mcð engu móti
vitað þctta. En,” sagði hún snöggt,
,,þcr sögðuð, að barnið væri frænka
min. ”
,,Marianna cr dóttir systur yðar
Annc Sclton og markgreifans Pierrc
d Assclnat ciginmanns hennar. Og
ástæðan fyrir því að cg leita á náðir
yðar er sú, að hún á engan að
lcngur, sem gctur alið önn fyrir
hcnni, ncma yður frú min og mig.”
■ Ellis hörfaði aftur á bak án þess
að hafa augun af prestinum, þangað
til fálmandi hönd hcnnar nam við
bríkina á stólnum og hún lét sig
síga hægt ofan í hann.
,,Hvað hefur komið fyrir? Hvar
er systir mín... og mágur? Or því
að þér hafið fært mér þetta barn,
hljóta þau-”
Hún treysti sér ekki til þcss að
Ijúka við setninguna, en ábótinn
hcvrði það á sársaukanum í brostinni
rödd hcnnar, að hún hafði gctið
sér rétt til. Grá augu hans urðu
tárvot. cr hann virti fyrir sér þcssa
gömlu piparkerlingu, og hann fyllt-
ist djúpri meðaumkun. Hún var í
scnn hjákátlcg og tíguleg, þar sem
hún sat þarna í gráum kjól, en
ankannaleg hvtt húfa mcð grænum
horðum, scm huldi eldrautt hár
hcnnar lítið citt kórónaði þessa
mynd. Osjálfrátt dró hún bæklaða
fótinn inn undir stólinn. Hún hafði
dottið af hestbaki úti á vciðilend-
unum fyrir fimm árum, og það
hafði valdið þcssari ólæknandi löm-
un. En glögg mannþekking ábót-
ans nægði honum til þcss að færa
honum hcim sanninn um, að hún
dyldi sársaukafullan einmanaleika
sinn mcð stoltinu cinu saman.
Honum þótti rniður að þurfa að auka
á sorgir þcssarar konu.
,,Það hryggir mig að vcra boðberi
þcssara óhcillatíðinda,” sagði hann
hlíðlcga. ..Þér hljótið að vita, að
fyrir réttum mánuði var drottningin
Maric-Antoincttc lcidd undir fall-
öxina, og þá var þegar búið að
úthclla hlóðí mannsins hcnnar. Þctta
gcrðist þrátt fyrir ítrckaðar tilraunir
fylgismanna hennar undir forustu
harónsins af Batz til þcss að hrifsa
hana úr krumlu dauðans. Þcim
mistókst það og urðu að gjalda
hollustunnar við málstað drottningar
mcð lífi sínu. Markgrcifinn af
Assclnat varcinn þcirra.”
,,En systir mín?”
,.Hún kaus að fylgja manni sínum
í dauðann. og þau voru bæði hand-
tckin. Hún leit svo á, að líf
án Picrrc væri henni cinskis virði.
Þér þckkið sjálf þau ástarbönd. er
knýttu þau saman. Þau fóru að fall-
öxinni mcð sama hugarfari og þau
höfðu gengið upp að altarinu í
kirkjunni við Vcrsali, lciddust hönd
í hönd mcð bros á vör.”
Hann hætti í miðjum klíðum, er
hann heyrði ekkasog. Tár runnu
niður kinnar Ellisar. og hún gcrði
ekkcrt til þcss að lcyna því. Grát-
ur hcnnar var svo eðlilegur. að það
var cngu líkara cn að hann hcfði átt
sér langan aðdraganda. Kannski voru
upptök hans frá þeim dcgi, er
ung og clskulcg systir hcnnar
Annc hafði orðið ástfangin af manni
sínum. hinum franska diplómat. og
yfirgetið sitt eigið föðurland og allt,
scm hcnni var kærast. meira að
segja kastað trú sinni til þcss að
fylgja Picrrc d Asselnat. Annc hefði
36 VIKAN 48. TBL.