Vikan - 04.12.1975, Blaðsíða 14

þá cr nú sefinlcga vellingur og soðið- rcttum. En fólk á mínum aldri man
brauð. Þess cr ckki að vænta, að þá tíð, þcgar lítið var á borðum hjá
nútímafólk skilji sltka fábreytni, þar fjölda fólks og ekkert úrval. Menn
scm daglcga er valið úr gómsætum þökkuðu fyrir að geta satt hungur
sitt. Það var því engin furða, þó ágcrðist tilhlökkunin. Afi fór nú að
menn hlökkuðu til að fá Ijúffengan æfa jólasálmana á langspilið sitt og
mat og nóg að borða um iólin. raulaði með. Hann fann til þess, að
nær dró jólum röddin var farin að bila. í æsku hafði
hann mikla og fagra rödd, svo prest-
urinn tók til þess, þegar hann svar-
aði honum og söng í kirkjunni.
Það leið naumast sá dagur, að afi
hvetti ekki unga fólkið á bænum til
að syngja og nota röddina, meðan
hún væri hrein og skær, og hann
hafði yfir erindið
,,Ungur syng sem mest þú mátt,
meðan hljóð þin fagurt gjalla”.
Mikið annriki var vikuna fyrir
jólin, þá var þvegið, skúrað, strokið
og fægt, meira að segja hnúðurinn
á kaffikvörninni varð spegilfagur. I
Nú þurfti að ljúka við að sauma og
prjóna jólaflikurnar, auk þess að gera
skó og prjóna barða í skóna.
I „kokkhúsinu”, en svo var eld-
húsið nefrit í timburhúsinu til að- í
greiningar frá hlóðaeldhúsinu í
gamla bænum, var mikið annríki,
bakað var og soðinn jólamatur, og
svo þurfti að sinna bón nágrannanna.
Nágrannakonurnar komu rétt fyrir
jólin með smá pinkla undir hendinni
heim að Möðruvöllum. í þeim var
sín ögnin af hvoru, hveiti og sykri,
smjörflis og nokkrar rúsínur voru
bundnar í eitt klútshornið. Þetta
var efni í jólakökur, sem átti að baka
í stóru eldavélinni hennar mömmu.
Þá voru engar eldavélar nema á ein-
staka bæ, konurnar höfðu einungis
hlóðir til að elda á. Ekki var hægt
að baka i hlóðunum nema pottbrauð,
flatbrauð, grjónakökur og þess hátt-
ar. Mér eru í fersku minni allir
litlu bögglarnir, sem lágu I röð og
biðu þess að leyst yrði frá og inni-
haldið hrært og bakað.
Þá rann upp laufabrauðsdagurinn,
allt var ónýtt, ef laufabrauð var ekki
á borðum um jólin. Söfnuðust menn
saman I „kokkhúsinu” til að hjálpa
til við laufaskurðinn. Rúmfjalir voru
sóttar upp á loft, þær skúraðar og
notaðar sem skurðarborð. Mér er í
minni, þcgar allir voru sestir við
laufabrauðsskurðinn þennan eftir-
minnilega dag, og svo var brauðið
steikt og fært upp í trog, og hvert
trogið af öðru fylltist af laufabrauði,
þau borin fram í búr og biðu þar
hátíðarinnar. Allir fengu þó að
bragða á brauðinu og segja sitt álit,
hvernig tekist hafði.
Mikil var eftirvæntingin daginn,
sem farið var með smábandið í kaup-
staðinn og komið heim með jóla-
varninginn, ég heyri ennþá marrið í
snjónum, þegar sleðinn kom I hlaðið.
Sérstakur ilmur fylgdi jólaúttektinni, ■
aðallega var það ilmur eplanna,
sem fyllti húsið annarlegri arigan,
sem ekki þekktist á öðrum árstíma. ,
Eftir því sem leið á jólaföstuna i
fannst mér öll hús fyllast sætum
ilmi, er aðeins fylgdi þessari miklu
hátíð, jólunum. Þetta var ekki bara
svona heima á Möðruvöllum, heldur
líka á næstu bæjum, Nunnuhóli,
Hallgilsstöðum og Spónsgerði, þar
Eftir því sem
Á SÉRTILBOÐSVERDi
í HAGKAUP
3 sérstök jóla-sértilboð:
Nr.t
Bökunarvörur í síóustu viku nóvember
Nr.2
Jólasælgæti og kerti í fyrstu viku desember
Nr.3
Jólaleikföngin í annari viku desember
******* m
Sértilboð
í eina viku
eða meðan biivðir
endast.
00-
SKEIFUNN115
14 VIKAN 49. TBL.