Vikan - 04.12.1975, Blaðsíða 20

En lœrin þurfa að vera í láréttri stöðu
ár/o’fíðir. Eða hvað annað skyldi hann
við gólfið. svo dómararnir séu
vera að skoða. þessi til hægri?
Ilér sjái-ið þið ts/ending taka upp
þyngra h/ass en nokkur slíkur hefur
sannanlcga áður gert, eða 290 kíló___
íslandsmet og aðeins 15 kíló frá
hcimsmeti.
Iciguna. Við höfum alltaf þurft að
standa undir öllum kostnaði við æf-
ingar sjálfir.
— Fáið þið cngan styrk til þessa?
— Nei, við höfum ávallt þurft að
greiða allan kostnað sjálfir, enda
álít ég, að við séum líklega einu
lyftingamennirnir í heiminum, sem
eru algjörir áhugamenn. Því grun
hef ég um, að aðrar þjóðir styrki
slna lyftingamenn á margan hátt.
En hér kostar það okkur stórfé að
stunda þessa íþrótt.
— Hvcrnig er mcð þjálfara og aðra
ken nslu?
— Þjálfara höfum við aldrei haft
vegna kostnaðar. Höfum orðið að
fara eftir því, sem við höfum séð í
blöðum og tímaritum og æfa eftir
því. sem okkur líst best og réttast.
Sumir kunna meira en aðrir, eins
og þcir Guðmundur Sigurðsson og
Gústaf Agnarsson, sem hafa fengið
einhvcrja tilsögn ytra og miðla okkur
hinum svo af sinni þekkingu.
— Eru margir, sem stunda þessa
íþrótt hérna hcima?
— Það mun vera um 50 manns,
sem stunda æfingar að staðaldri.
Ekki cru þetta þó allt keppnismenn,
cn stunda þetta kannski meira
vegna ánægjunnar, heilsubótar, eða
jafnvel í sambandi við aðrar íþrótta-
greinar, cins og t.d. sumir kastarar
og aðrir frjálsíþróttamenn.
fremst bakvöðvarnir og fæturnir, sem
styrkjast.
— Mér sýnast nú vöðvarnir um
herðarnar og brjóstið á þér vera
skammlausir...?
— Já auðvitað þjálfast axlavöðv-
arnir og aðrir vöðvar jafnframt, sér-
staklega þegar æfingar eru stundaðar
jafn mikið og ég geri, enda væri
annað óeðlilegt. En lyftingar, stund-
aðar af þekkingu og einhverri skyn-
semi, eru alveg vafalaust mjög gagn-
legar fyrir hvern sem er. — Ég skal
segja þér smásögu um ungan pilt,
sem ég kannast við. Hann var 180
cm. á hæð en aðeins 40 kg. að
þyngd, þegar hann kom til okkar og
hóf æfingar. Fyrst af mikilli varúð,
því hann hafði verið undir læknis-
hendi vegna veilu fyrir hjarta, og
læknarsögðu honum, að hann mætti
ekki reyna mikið á sig. Fyrst þegar
hann byrjaði, réð hann ekki einu
sinni við að bera stöngina, sem lóðin
'éru sett á. Nú eftir 3 ár lyftir
hann 80 kg., er sjálfur 65 kg. og
fílsterkur og heilsuhraustur. Á þessu
sérð þú, að æfing, framkvæmd af
alúð og varasemi getur verið hverjum
manni gagnleg og heilsuvekjandi.
— En ef menn æfa mcð keppni
I huga... ?
— Ja, þá þarf að ’sjálfsögðu meiri
og öðru vísi æfingar og allt annað
hugarfar. Þeir, sem ætla að ná langt
I þcssari íþrótt sem og öðrum, þurfa
Og auðmtað er Skúlt ánægður eftir
metið. og fórnar magnesiumþöktum
höndttrn.
Þetta er nú bara aukagaman fyrir
ykkttr, svo þtð sjáið hvað hann hefur
hlaðtð af vöðvum utan um ktlóið
forðttm á Eáskrúðsfirði.
— Hvaða líkamshlutar mundir þú
segja, að þjálfuðust einna mest I
þcssum æfingum?
— Vafalaust eru það fyrst og
að hafa járnvilja og mikinn sálar-
styrk. Það er með þetta eins og flest
annað, sem menn keppa að, að
viljinn skiptir mestu máli til að ná
umtalsverðum árangri.
— En getur maður æft margar
greinar, þegar stefnt er að einhverju
sérstöku marki?
— Nei, það er ekki ráðlegt. Ég
æfi t.d. alveg sérstaklega kraftþraut-
ina. Hún samanstendur af þrem
greinum, hnébeygjulyftu, en þar
tekur maður lóðin á herðarnar beint
af grind og lyftir þeim með því
að rétta úr hnjánum. Síðan er
,,bekkpressa,” en þá liggur maður
á bakinu á bekk og lyftir lóðunum,
sem eru aðeins fyrir ofan á undirstöð-
um. Og síðan kemur „réttstöðu-
lyfta,” en þá eru lóðin tekin upp
af gólfi. Þú sérð að allar þessar
greinar höfða aðallega til aflsins I
vöðvunum, en ekki eins til ýmissa
flðkinna tæknilegra atriða. Allt fram
að þessu hefur kraftþrautin, — en
það er samheitið fyrir þessar þrjár
þrautir — ekki verið viðurkennd,
en þcssu hefur nýlega verið breytt,
þannig að nú verður keppt í kraft-
þraut á heimsmeistaramótum.
Hvað er heimsmetið í kraftþraut
eins og er, Skúli?
Samanlagt I þrem greinum er það
755 kg. I réttstöðulyftingu einni
305 kg.
— Og hvað lyftir þú?
— Ég hef lyft samlagt 665 kg.
en 290 kg. í réttstöðulyftingu,
þannig að mér finnst ég jafnvel
hafa möguleika til að ná heimsmet-
inu með góðri æfingu og vilja, en af
honum hefi ég nóg. Annars er
aðalmarkmiðið hjá mér að verða
hæstur I réttstöðulyftingu og með
þeim hæstu í öllum þrem greinunum
samanlagt.
— Hvaða aðrar greinar eru algeng-
astar erlendis?
— Það mun vera svokölluð tví-
þraut, sem samanstendur af „snör-
un” og „jafnhöttun.” Slík þraut
höfðar aðallega til þriggja atriða,
tækni, snerpu og afls. Snörun er
t.d. mikið byggð á tækni, þar sem
maður jafnhattar lóðin I tveim
lotum, eða tekur þau fyrst I mjaðm-
arhæð, en jafnhattar þau síðan og
gengur undir þau. Jafnhöttun
fer annars fram með einu átaki.
— Jafnhöttun, segir þú. Veistu
hvort orðið er rétt þannig? Ég hef
aftur á móti heyrt orðið að jafn-
henda...?
Já, Orðabók Háskólans hefur upp-
lýst, að sögnin „að jafnhatta” merki
að lyfta jafnt með báðum höndum
upp að „hatti”. Nafnorðið jafn-
höttun sé svo til orðið af sögninni.
Orðið að jafnhenda er hreint ekki til
í íslensku.
— Jæja. Þakka þér fyrir. En
segðu mér. Ekki kostarðu þig alveg
sjálfur til Englands á mótið?
— Nei, Ungmenna- og íþrótta-
félag Austurlanda ætlar að standa
undir því fjárhagslega.
Skúli brosir drengjalega og nuddar
þumalfingri við nefið. Ekki eins
og venjulegir menn, sem seilast
beint upp með hendinni... Nei.
Til þess að ná upp að nefi, þarf hann
fyrst að rétta handlegginn beint út,
beygja olnbogann og nálgast nefið
með þumlinum beint úr norðvestri..
svo blikkar hann mig öðru auganu
snýr sér við og gengur burt.
Baksvipurinn er líkastur þríhyrn-
ingi, þar sem gleiða hornið snýr
niður. Efst eru vöðvasátur.
Eitt kíló að austan...
G.K.
20 VIKAN 49. TBL.