Vikan - 04.12.1975, Blaðsíða 29

að játa, að oft er ég ákaflega
ðsammála dómum gagnrýnenda
um sýningar, sem ég sjálf hef séð,
og finnst oft gæta ósanngirni og
hleypidóma hjá þeim, en þeir eru
auðvitað margir og misjafnir og
starfið vanþakklátt. En stundum
læðist að mér sá grunur, að þeir
hafi lúmskt gaman af ,,að taka
okkur í gegn''!
— Finnst þér pólitískt leikhús
eiga rétt á sér?
— Ja — pólittskt leikhús?
Sá sem gæti nú skilgreint það.
Leikhús á vitaskuld að vekja sam-
tíð sína til unthugsunar — og
geri pólitískt leikhús það, er það
gott. Annars finnst mér pólitísk
ádeiluvcrk oft svo barnalega
einstrengisleg, að þau ntissa
marks. Þau eru mjög oft I pré-
dikunartón, fólk er matað á skoð-
unum — þær skulu í það, hvort
sem því líkar betur eða verr.
Þetta hæfir ekki íslenskum áhorf-
endum. Þeir vilja fá að velja og
hafna að eigin mati — og eiga
rétt á því. Annars held ég, að
verkefnaval leikhúsa eigi að vera
sem frjálsast og fjölbreytilegast.
Sumir eru á móti ,.hláturleikj-
um", en ég er á annarri skoðun.
Ef okkur tekst að fá fólk til að
kveöja leiklistina
— Ég lék í skóla eins og svo
margir, skrifaði þá líka leikþætti
og stjórnaði. En sjálfstraustið
hefur minnkað með aukinni
sjálfsgagnrýni — og slíkt hef ég
ekki borið við síðan. Smávegis
lék ég líka með leikfélaginu
heima, og urðu þau kynni mín
af leiklistinni til þess, að ég fór
í leikskóla Lárusar Pálssonar, þeg-
ar ég fluttist hingað suður. Upp
úr því fékk ég eitt eða tvö smá-
hlutverk hjá Leikfélagi Reykjavík-
ur, en giftist svo og eignaðist
dóttur og ákvað þá að kveðja
leiklistina fyrir fullt og allt. En
hún átti of sterk Itök í mér,
og nokkrum árum síðar tók ég
próf inn I Leiklistarskóla Þjóð-
leikhússins. í Þjóðleikhúsinu
lék ég nokkur smáhlutverk meðan
ég var í skóla, en svo var það
eiginlega tilviljun, að ég hafnaði
niðri I Iðnó. Það vantaði leikkonu
til að hlaupa I skarðið fyrir
Helgu Valtýsdóttur, sem bauðst
;ott hlutverk uppi I Þjóðleikhúsi.
Sg varð fyrir valinu, og síðan hef
ég starfað hjá Leikfélagi Reykja-
vikur utan eins árs, sem ég var á
samningi hjá Þjóðleikhúsinu.
— Ég lék heilan hóp af lagleg-
um ungym stúlkum, og var satt
að segja farin að trúa því sjálf, að
ég dygði ekki til annars — og var
þá alvarlega að hugsa um að
hætta! En smám saman fékk
ég breytileg hlutverk við að glíma,
að vísu með misjöfnum árangri.
Það er nú svo, að með aukinni
reynslu gerir maður meiri kröfur
til sjálfs sín, og oft er það svo,
að-þó maður fái hól fyrir hlutverk,
þá veit maður, að aðeins lítið
brot af hlutverkinu hefur komist
tilskila. Eins getur hið gagnstæða
skeð, að maður fái skammir fyrir
annað, sem betur er gert. En
þá kemur til greina munurinn á
,,góðu” og „vondu" hlutverki.
Það er ekki alltaf auðvelt fyrir
utanaðkomandi að sjá, hvað er
leikarans, hvað leikstjórans og
hvað höfundarins. — En mín
trú er sú, að farsælla sé, að ekki
gangi allt of vel I byrjud. Þá
verður auðveldara að taka þeim
vonbrigðum slðar meir, sem flestir
lcikarar hljóta að verða fyrir.
— Tekurðu mark á leikdóm-
um?
— Nú orðið lcs ég gagnrýnina
ekki eins gaumgæfilega og ég
gcrði áður, en leikarar eru ekki
nema mannlegir, svo auðvitað
renni ég augum yfir hana ennþá.
Ég er varla fær um að dæma
gagnrýni á sjálfa mig, en ég verð
gleyma amstri og áhyggjum og
hlæja hressilega eina kvöldstund,
þá er ekki til einskis barist.
En fyrst og síðast verður að sýna
fólki góða leiklist — hvort sem
um er að ræða gaman eða alvöru
— enda blandast þetta oftast
saman I góðum leikritum.
— Hefurðu fengist við leik-
stjórn?
— Nei, og hcr áður hefði mér
ekki I alvöru dottið leikstjórn
I hug, en I seinni tlð er mig farið
að langa til að starfa með áhuga-
fólki úti á landi og kynnast
einhverju af öllu þvl hæfileika-
fólki, sem starfar I áhugaleikfél-
Vinsælu
Barnaog
unglingaskrifboroin
Ódýr, hentug og falleg.
Gott litaúrval.
Sendum hvert á land sem er.
Biðjið um myndalista.
STÍL-HÚSGÖGN
AUDBREKKU 63 KOPAVOGI SlMI 44600
49. TBL. VIKAN 29