Vikan - 28.06.1979, Blaðsíða 7

Frá Seyðisfirði.
Frá Árósum.
Þrátt fyrir fallegt landslag og tæra liti átti
ég erfitt með að koma mér að því að mála.
Ég saknaði lands míns og leitaði því frekar
á vit drauma minna með efni. Um tíma
málaði ég heilmikið af fjörlegum sirkus-
myndum. Ég var einnig mjög dugleg við að
skrifa heim. Þegar leið á sumarið minntist
pabbi einu sinni á það í bréfi hvort við
Gunnlaugur hefðum ekki hugsað okkur að
giftast.
Brúðkaup í kyrrþey
— Ég hafði satt að segja lítið hugsað um
það. Mér nægði að vera hjá Gunnlaugi. Ég
las samt bréfið fyrir hann og það kom
áhyggjusvipur á andlit hans. Ekki af því að
hann vildi ekki gjarnan giftast mér. Hann
gat bara ekki hugsað sér alla þá athygli sem
brúðkaup vekti í svona litlu þorpi. Hans
brúðkaup átti að vera hans einkamál. Þá
þurfti líka að lýsa með hjónum og það var
honum sérstakur þyrnir i augum. Svo
komst hann að því að við gátum sloppið við
hana með því að greiða 40 krónur. Og það
gerðum við þó við hefðum alls ekki ráð á
því. Við giftum okkur svo í kyrrþey á
sýslumannsskrifstofunni. Það voru því
margir þorpsbúa sem héldu áfram að trúa
því að við lifðum í synd.
Fósturmóðir Gunnlaugs bjó á Seyðis-
firði, elskuleg kona en mikið voru lífshættir
okkar ólíkir. Hún átti líka bágt með að
sætta sig við að hennar ástkæri Gunnlaug-
ur hefði valið sér erlenda eiginkonu. Hún
hafði sérstakar áhyggjur af matargerð
minni og var oft að færa okkur mat sem ég
gat alls ekki borðað. Ég gleymi því aldrei er
ég drakk kaffi hjá henni í síðasta sinn. Hún
hafði ekki rennandi vatn í íbúð sinni, en á
kommóðunni stóð vatn í vaskafati. í
vatninu lágu gervitennurnar hennar. Hún
fiskaði þær upp úr vatninu, stakk þeim upp
í sig og hellti síðan vatninu í kaffiketilinn.
Þá var mér allri lokið. Ég afþakkaði kaffið
og bar við ógleði.
Ég eignaðist þó góðar vinkonur á Seyðis-
firði, en það voru þær frú Ellerup, frú
Johansen og frú Sigurðsson, kona raf-
veitustjórans. Frú Sigurðsson var dönsk og
hafði þetta ekta, danska skopskyn sem er
svo gjörólíkt því íslenska. Enda var hún oft
töluvert misskilin. Við Gunnlaugur
fluttum síðar í hús þeirra hjóna þar sem
allar aðstæður voru miklu betri.
Sígur á ógæfuhlið
— Síðustu tvö árin bjuggum við svo í
Reykjavík. Ég þjáðist af heimþrá og
Gunnlaugur hélt að mér mundi líða betur
þar. Það var líka skemmtilegra að búa í
Reykjavik, en þá var þegar farið að síga
mjög á ógæfuhlið fyrir okkur. Við höfðum
26. tbl. Vikan 7