Vikan - 23.08.1979, Qupperneq 35

Fimm minútur med
WILLY BREINHOLST
Kæri Póstur!
Þýð: Eiríkur
Jónsson
Hin unga og nýgifta frú Rósa-
hnappur átti við vandamál að
stríða. Mjög alvarlegt vandamál
— vandamál sem viðkom hjart-
anu. Hún hafði oft áður á sinni
stuttu ævi átt við erfiðleika að
etja en aldrei í þessum mæli.
Þetta vandamál virtist óleysan-
legt og frúin vissi ekki sitt rjúk-
andi ráð. Sem táningur höfðu öll
hennar vandamál verið smá-
vægileg. Hún mundi enn þegar
hún hafði fengið þessa líka
hræðilegu bauga undir augun en
þeim fylgdu miklir erfiðleikar
við að vakna á morgnana. Þar á
móti kom svo, og gerði málið allt
óskiljanlegra, að á kvöldin fann
hún ekkert fyrir þessum þreytu-
merkjum og gat með góðu móti
dansað og svallað fram til klukk-
an 3 á hverri nóttu ef hún aðeins
gætti þess að fá 2—3 tíma svefn.
Svo var það henni hulin ráðgáta
hvernig á því gat staðið að hún
fengi þessa hræðilegu bauga og
ætti svona erfitt með að vakna á
morgnana. Því tók hún þá
ákvörðun að skrifa læknadálkin-
um i uppáhalds vikublaðinu sínu
og biðjast hjálpar. Þar var henni
ráðlagt að fara að sofa kl. 9 á
kvöldin minnst þrisvar í viku,
og hversu heimskulegt sem það
annars hljómaði, þá kom þetta
ráð henni að miklu gagni þó svo
að læknirinn hefði hvorki ráð-
lagt henni að taka pillur, pensilín
eða annað. Síðan þetta gerðist
hafði frú Rósahnappur tröllatrú
á vandamálaþáttum vikublað-
anna og nú þegar hún enn einu
sinni stóð frammi fyrir vanda-
máli, sem ekki virtist svo lítið,
ákvað hún að skrifa sérstökum
þætti sem fjallaði að mestu um
vandamál ungra kvenna. Hún
tók til pen
niður við
borðið sitt
„Kæri Pi
þér áður og féngið
Þegar kaktusinn miaiflhissti alla
broddana ráðlagðir þú mér að
kasta honum og kaupa nýja
Því ráði fylgdi ég og nú é/efe \
heimsins fallegasta kaktus. En
nú er vandamál >mitt miki.u
meira að vöxtum enkáður, $rVit
viðkemur hjartanu jpg^r mj
persónulegt. j
I þetta sinn er vandamál
tengt Karli Ágústi, eiginmanm
mínum, sem ég hef elskað heitt
og innilega allt frá því að við
giftum okkur og elska enn innsi
inni. Byrjunin var sú-að mié tó
að gruna að hann væri mér
ótrúr, ég vissi*ekki af hverju eða
með hvérri, þetta'w bara ein-
hver þúgmýpd sem eg-fékk og
|ki við þar til sönnunar-
kom upp í hendurnar á
Jú ætla ég að segja þér ná-
lega hvernig þetta gekk
íg og æsakaðu skriftina, ég
jkvæmlegahvar ég
íuna yfir i
íginn byrjaði Karl
/ju vinnunni sinni
pnn kom heim lyktaðf
allbærilega af alls kyns ilm-
lum.lSgJét sem ekkert væri
og vafjatngoð og sæi við' han?
og venjulega. Á þriðjudaginn
kom hann svo ekki héim fýrr éiT
kvöldmaturinn var orðinn kald-
ur — ég var mep eggjaköku með
þorskbitum og éins og þú líklega
veist þá er hún best rjúkandi
heit — en hann leit ekki einu
sinni framaú í mig þegar hann
skýrði seinkun 'sína með'þ’ví að
það hefðj verið svo mikil yfir-
nýja fyrirtækinu. Og
sat hann bara og plokkaði í
uga hvort
um eða
illi mála
mvatni.
áginn að
sósa af
ð maður gat tæp-
ann ©ávist hans
þurft að verc i með
eðvit-
iund. ÞáSpúrði ég hqnn í fyrsta
sinn hreint 'Sf^hvort þáð væri
einhver önnur konapífi hans og
ef svo væri þá skyldi'hann viður-
kenna það strax/og vera ekki
með neinar vífilQngjur.
Önnur kopaf’ spurði^hann
enuur
mai
fyrir
inn fuf
laðisósu og all
bragðið óskýrt.
krefja hann
svara og gek _
það endaði mei
henti rækju "
inu og viðurl
„Allt yáfi!
' eins og þú vilt
ra i lífi mínu,
ekki bara tvær,
Og þar sem þú
t sem hann
á neinu öðru
ni sem hann
og saman í hönd-
yitað er engin önnur
u en þú, elsku litli
inn. Hvernig
líkt og annað
orðaði hann
heyrði að
þrátt
Væri ^
af rækjum í remi
tal hans fj
hélt áfr
ráttarlausra
o,hárt fram ai
ham
f borð
afðu það bará
það er önnur
ikki bara ejn og
ur ÞRJÁR!
nlega
iví hverjar
þær eru get ég eins%l sagt þér
Þær heita Sofí
Loren, Gina Lollobrigida og
Brigitte Bardot! Ég er vanur að
hitta þær allar þrjár samtímis á
hverju kvöldi eftir vinnu efst i
Sívalaturninum! Get ég nú
fengið kvöldkaffið mitt?
Það brast eitthvað innra með
mér við þessi orð hans. 011 heims-
sýn mín hrundi og ég varð æf af
reiði yfir þvi að maðurinn gæti
setið þarna eins og ekkert væri
og hugsað um kvöldkaffið sitt
við aðrar eins kringumstæður.
Svo missti ég gjörsamlega stjórn
á mér, þreif stóra, þunga, kín-
verska vasann (þann hinn sama
og þú ráðlagðir mér að líma
saman þegar brotnaði smástykki
úr honum fyrir nokkrum árum)
og grýtti honum í hnakkann á
manninum þannig að stórsá á
honum. Hann var að því
kominn að missa meðvitund og
lagðist því fyrir í sófann þar sem
hann liggur ennþá. Til að byrja
með lá hann bara og starði eins
,og fáviti út i loftið, en nú er
hann fallinn í þungan svefn.
Kæri Póstur! Þá er það spurn-
ingin sem ég ætla að biðja þig
um að svara: Breytti ég rangt
þegar ég henti vasanum eða
hefði ég átt að gefa manninum
tækifæri til að gleyma þessum
þrem konum og snúa aftur til
mín? Innst inni þykir mér enn
afar vænt um hann. Svaraðu
mér eins fljótt og þú mögulega
getur því ég veit ekki mitt rjúk-
andi ráð.
Bestu kveðjur,
•yéar óhamingjusama
ilmvatnsforstjórafrú,
Lotta Rósahnappur.”
/
34- tbl. Vikan 35