Vikan - 23.08.1979, Síða 47

„Ég hefði átt að sýna henni hvað ég vildi, fyrir
löngu síðan,” sagði hún. Þetta var erfið aðstaða
— en hvað gætir þú gert ef þú ættir móður
eins og Beth?
þegar móðir hennar sagði andvarpandi:
„Hafðu þá engar áhyggjur,” og á eftir
fylgdu augnagotur yfir borðið.
Beth sneri sér að skrifborðinu og hrifs-
aði til sín bakkann. Þegar hún reyndi að
ýta á hurðina með öxlinni féll lítill bolla-
stafli um koll og smáhljóð heyrðist og
rödd móður hennar fylgdi henni inn í
forstofuna: „Ég sagði þér að skilja hann
eftir. Ég hefði miklu frekar gert þetta
sjálf en að láta brjóta bestu bollana
mina.”
Einhvern daginn þegar hún beitir
brögðum sem þessum þá læt ég allt
helv... draslið detta í gólfið, hugsaði
Beth ánægjulega með sjálfri sér. En
þetta var þó lítil huggun, því hún vissi að
hún myndi aldrei standa við þetta.
Hún skildi bakkann eftir í eldhúsinu,
hljóp upp í herbergið sitt um leið og hún
klæddi sig úr peysunni og gerði í hugan-
um áætlun um að vera komin út úr hús-
inu innan fimmtán mínútna. Það var há-
markstimi sem hún gat leyft sér að gera
ráð fyrir ef hún átti ekki að koma meira
en hálftimaof seint.
Myndi hann bíða? Myndi hann jafn-
vel hringja í hana? Við þessa skelfilegu
hugmynd hristist hönd hennar og augn-
háraburstinn rakst með sársauka upp í
augað á henni.
Móðir hennar myndi þá svara í setu-
stofunni og segja síðan við eftirvænt-
ingafulla áheyrendurna: „Ó, þetta var
bara einn af aðdáendum Beths, útlend-
ingur eftir röddinni að dæma.” Siðan
myndi hún bæta við i léttari tón: „Ég á
svo erfitt með að muna þá alla.”
Hún naut þess að bæta þessu síðasta
við þó hún vissi fullvel að vinkonur
hennar tryðu því ekki eitt augnablik.
Þær myndu sjá þetta sem dæmi um
blinda aðdáun hinnar smágerðu fögru
móður á hávaxinni og slánalegri dóttur
sinni.
Það fór hrollur um Beth og hún réðist
á hár sitt með hárburstanum.
Þegar hún var tilbúin, eða eins tilbúin
og hún gat orðið, því enn klesstust votir
hárlokkarnir við háls hennar og hnakka,
læddist Beth varlega á tánum niður stig-
ann; en í þann mund sem fingur hennar
snertu húninn á útidyrahurðinni opnuð-
ust setustofudyrnar og móðir hennar
birtist með ísfötuna í hendinni.
„Elskan, en hvað þú lítur vel út!”
hrópaði hún. „Eylltu bara þessa ísfötu
fyrir mig og svo geta stelpurnar dáðst að
fallegu dóttur minni.”
„Ó, mamma —” en ísfatan var þegar
komin I hendur hennar og móðir hennar
var komin inn í setustofuna með silki-
pilsið skrjáfandí.
Hún setti isbakkann undir heitavatns-
bununa þar til hálfbráðnir ísmolarnir
duttu i vaskinn. Hún safnaði þeim
saman, lét þá falla i ísfötuna og flýtti sér
með þá inn í setustofuna, þar sem
bridgespilinu var nú lokið og verið var
að skammta gin og sérrý.
„Þakka þér kærlega fyrir, elskan,”
sagði móðir hennar með röddu sem gaf
það í skyn að hin minnsta greiðvikni frá
Beth væri dásamlegur og sjaldgæfur
hlutur. Beth lét ísfötuna á borðið og hélt
til dyra.
„Skemmtu þér vel, elskan. Líttu svo
inn til min og segðu mér frá kvöldinu, ef
þú kemur ekki mjög seint heim,” sagði
móðir hennar, rétt eins og það væri
alvanalegt að þær röbbuðu saman langt
fram á nótt.
„Góða nótt. allar saman,” sagði Beth
og hún varð að taka á allri sinni stillingu
til þess að skella ekki hurðinni. Hún
greip handtöskuna sína og hljóp út úr
húsinu, rétt í tæka tið til þess að sjá
strætisvagninn renna í burtu.
Hann var minni en hana minnti. Hún
fann fyrir asnalegri vonbrigðakennd og
hugsaði með sér að það væri líklega
vegna þess að hún væri á háum hælum.
Hann var kraftalegur og þrekvaxinn
maður með stutt, kolsvart hár og sterk-
legar hvitar tennur. Enskan hans var
svo reiprennandi í bréfum hans að hún
hafði gleymt hve tilgerðarlegur fram-
burður hans gat orðið — og hún fann
sér til bæði léttis og viðkvæmni að hann
var líka mjög taugaóstyrkur.
Að loknum nokkrum afkáralegum til-
burðum við að fara úr jakkanum, setjast
á bekkinn á móti honum við borðið og
panta drykki, féll á vandræðaleg þögn.
Hún rauf hana njeð því að segja:
„Mér þykir leitt að véra'svona sein.”
Hann sagði: „Ég var aðeins hræddur
um að þú myndir ekki koma.”
Augu þeirra mættust og þau horfðu
hvort á annað, hvorttveggja i senn opin-
ská og feimin, á verði en samt innileg.
Eftir nokkur andartök tók hann varlega
hendur hennar í sínar. Hann laut höfði
og leit á þær, sneri þeim sitt á hvað og
hún óskaði þess að hún hefði haft tíma
til þess að snyrta þær.
„Þú hefur svo fallegar hendur,” sagði
hann alvarlegur. Hann leit upp og þau
brostu til hvors annars, fyrst aðeins lítil-
lega en svo heitt og innilega. Spennan á
milli þeirra hvarf og Beth hugsaði með
ánægjulegri fullvissu: Þetta á eftir að
verða allt í lagi.
„Hve fljótt getur maður gengið i
hjónaband hér á landi?” spurði hann I
leigubílnum þegar hann var að fylgja
sioasti soludgur|KR/KG. | ÞVNGD. | VERÐ.
SVf/NN, 5 37-Í2DD
@ KAUPFÉLAG HÉRAÐSBÚA @
revkiðjan hk
SMIUJHVIGI 16 -J,- 7 6140
PLASTPOKAVERKSMIÐJA ODDS SIGURÐSSONAR GRENSÁSVEGI 7 REYKJAVÍK
BYGGINGAPLAST ♦ PLASTPRENTUN * MERKIMIÐAR OG VÉLAR
PLASTPOKAR
Pliislos liF
PLASTPOKAR
O 82655
KYIVIIMIÐ YÐUR
VERÐ OG GÆÐI
17 T'W
'RENTU»,v3
TOLVUVOG
BORGAR
SIG!
Kprentun.
TEmjHuÉro^ÝHGÍT
GUÐMUNDUR,S.3f-R
l£W GÖWIR VÖRIJR
Wiilfl Ö GOÐU UERÐI
j ^r1 ■ t"
BUBBÍ ______
POKKUNAROAGUR -S . 9
NONNIG BUBBÍ
SPYRJIÐ ÞESSA
TRYGGIÐ YÐUR VOG MEÐ NÆSTU
SENDINGU
GERIÐ PANTANIR
STAÐFESTIÐ
529 * j V
TRIXPLAST HEIMILSPOKAR 50STK. Á RULLU
34- tbl. Vlkan 47