Vikan - 03.01.1980, Qupperneq 35

ekki staðið þarna úti á miðju
gólfi og sofið — það er ekki
viðeigandi!
Fröken Mortens kom
skrifstofustjóranum fyrir í
stólnum sinum, lagaði gleraugun
hans, sem aftur voru sigin niður
á neðri vör, og ýtti stólnum upp
að vegg svo hann væri ekki fyrir
öðrum. Tveim sekúndum síðar
hraut skrifstofustjórinn eins og
hrútur. Fröken Mortens stakk
skrifblokkinni undir hand-
legginn og rölti óstyrkum fótum
inn til forstjórans. Forstjórinn
sat með hendur spenntar yfir
stóran forstjóramaga sinn og dró
ýsur án afláts.
— Rork pyhhhh . . . rork
pyhhhh...
Fröken Mortens lagði frá sér
blokkina og hóf lífgunartilraunir
á forstjóra sínum.
— Nú, það ert þú, sagði hann
og geispaði mikinn. — Ég ætlaði
að biðja þig ... hérna .... biðja
þig um að taka niður bréf fyrir
mig, fröken Mortens.
Frökenin setti sig i stellingar.
Forstjórinn stóð á fætur, fékk
sér vatnsglas, gekk nokkra
hringi um gólfið og byrjaði svo
að lesa fyrir svefndrukkinni
röddu.
— í framhaldi af simtali okkar
23.3. viljum við vekja athygli
yðar á því . . . sofið þér, fröken
Mortens?
Ritarinn rauk upp með and-
fælum, henni hafði tekist að
njóta samvista við draumaprins-
inn sinn í nákvæmlega 3
sekúndur.
— Nei, nei, herra forstjóri, ég
er glaðvakandi. Ég náði þessu
öllu, þér getið haldið áfram.
—.. að pöntun yðar er...
Forstjórinn sökk ofan í
stólinn og í kjölfarið fylgdu
þungar hrotur.
— Þér getið haldið áfram,
herra forstjóri.
Forstjórinn hrökk við.
— Fyrirgefðu, væna, umlaði
hann, ég sofnaði. Hvað var ég
kominn langt?
Fröken Mortens las fyrir
hann það sem komið var:
— í framhaldi af símtali okkar
23.3. viljum við vekja athygli
yðar á því að pöntun yðar...
Forstjórinn fékk sér stóran
vatnssopa, rétti sig við í stólnum
og bjó sig undir að ljúka bréfinu.
— . . . að pöntun yðar er á
leiðinni og við sjáum ekkert því
til fyrirstöðu að um áframhald-
andi viðskipti geti verið að ræða
hvað varðar fenacioval.
Virðingarfyllst, DÖNSKU
SVEFNLYFJAVERKSMIÐJ-
URNAR. ÞýOej
I miðri Viku
l.tbl. ViRan 35