Vikan - 15.05.1980, Blaðsíða 25

slæma húð. Hér áður fyrr hefði Ted ekki
litið á hana tvisvar. Nú fann hann til
meðaumkunar. Hún var á hinum frjálsa
kjörmarkaði eins og hann. Cynthia var
ekki alveg jafn ófríð, fingerð, jarphærð,
grannvaxin.
— Ted er afturbata, þiðvitið.
— Það má víst orða það svo.
— Ég skal segja ykkur dálitið,
stúlkur, ef þið látið það ekki fara lengra.
Það mátti alltaf treysta á hann, hérna í
gamla daga.
Þau hlógu, taugaveikluðum hlátri.
Þegar Ted hló ekki, hætti Cynthia
skyndilega að hlæja.
— Hvað gerirðu, Ted? spurði hún.
— Ég sei auglýsingadálka.
Hann gat séð að hún skildi ekki hvað
hann átti við.
— Þegar þú lítur á auglýsingarnar í
blöðunum hlýtur einhver að selja dálk-
ana undir þær. Ég vinn fyrir timarit,
hringi á auglýsingastofurnar og reyni að
láta þær kaupa dálka fyrir viðskiptavini
sína.
—Það hlýtur að vera áhugavert.
— Hvað gerir þú?
— Égerritarihjálögfræðingi.
— Þaðerágætt.
Barbara var búin að bjóða Larry i
kvöldmat og nú bauð Cynthia Ted líka í
mat. Hann fór aftur heim og spurði
Mörthu hvort henni væri sama þó hún
háttaði Billy. Hún sagði að það væri allt
í lagi og eftir að Ted hafði líka talað við
Billy fór hann í kvöldverðarboðið. Þar
var fjórða vinkonan fyrir sem hafði
boðið manni um þrítugt með þeim I piat.
Móðir Barböru var í heimsókn og gerði
allt sem hún gat til að sýnast yngri en
dóttirin. Hún hafði boðið tveimur
kraftalegum náungum í vinnuskyrtum
sem hún hafði hitt niður við höfn, en
þeir áttu hraðbát. Þeir komu með sinn
eigin bjór.
— Ég held að þetta boð komist aldrei
á kvennasíðuna I Times, hvíslaði Ted að
Larry.
— Biddu bara þar til þú sérð matinn.
Grilluð egg.
En Barbara bar öllum til undrunar
fram steik og var vel fagnað. Bátseigend-
urnir tóku að sér matargerðina. Ted og
Larry bjuggu til salat. Það kom í ljós að
annar bátseigandinn var mikill knatt-
spyrnuunnandi og þeir töluðu um íþrótt-
ir við matarborðið. Móðir Barböru hafði
búið til hnetubúðing og honum var líka
vel fagnað. Þau töluðu um mat, um sitt
eigið ágæti og að þau ættu öll að Ieigja
sér hús saman. Cynthia var hljóðlátust.
Það var eins og hún óttaðist að móðga
viðkomandi ef hún talaði of mikið og
hann mundi hverfa. Hún spurði Ted
nánar um starf hans og hann spurði
hana um hennar starf. Einhver hækkaði
plötuspilarann og Ted var umkringdur
þeim hávaða sem hann hafði heyrt frá
næstu húsum þegar hann var að reyna
að sofna í herberginu sinu. Hann
dansaði við Cynthiu og hún þrýsti mögr-
um líkama sínum upp að honum. Og
hann fann að honum stóð á eðlilegan
hátt eftir margra mánaða hlé.
Partíið varð sífellt háværara, liann
tók um hönd Cynthiu og og þau leiddust
niður að ströndinni. Þau stóðu um stund
og horfðu á hafið en svo kyssti hann
hana. Hún opnaði munninn, þau stóðu í
þéttum faðmlögum og hann þrýsti tung-
unni inn í munn hennar. Hann fitlaði
við líkama hennar innan undir fötunum.
Hann leiddi hana frá stígnum og dró
hana niður I sandinn þar sem enginn gat
séð til þeirra, kyssti hana, lét vel að
henni og hún sagði: — Ó, Ted. Andar-
tak varð honum svarafátt þar sem hann
mundi ekki hvað hún hét. Svo að hann
lagðist ofan á hana á sandinum og hugs-
aði um leið að það væri eins gott að
lenda í steininum fyrir þetta eins og
hvað annað og meðan hann var að
mundi hann að hún hét Cynthia og
honum tókst að stama út úr sér:
Framhald í nœsta blaði.
striginn
fráokkurer
L }4 '4' á i -ji'! V: •• j í ■ I . '1 ' f
auðveldur
i uppsetningu
Grensásvegi 11 — sími 83500.
20. tbl. Vikan 25