Vikan - 15.05.1980, Blaðsíða 27

Fjórði hluti
Hann hafði það fast-
lega á tilfinningunni
að eitthvað væri í
ólagi með loftfarið
og minntist á það
við konu sína.
að koma frá því að leggja gildrur utan
við þorpið. sér það. Honum finnst eins
og það stefni beint á sig.
2.09.
Leech situr enn í reyksalnum og
finnur vélina hallast meira en áður.
Hann heyrir hvernig glamrar i símrit-
anum og einhver kallar: — Kastið kjöl-
festunni — við erum að hrapa.
Niðri á jörðinni stendur Alfred
Roubaille og horfir með hryllingi á það
hvernig loftfarið rekst á hæð i tæpra
hundrað metra fjarlægð. Um leið teygja
eldtungur sig út úr skrokknum. Þegar
brunaliðið kemur loks á vettvang
kortéri seinna er ekkert eftir af þessu
stærsta loftfari veraldar nema glóandi
stálgrindin.
Eins og fyrir kraftaverk komast sex
áhafnarmeðlimir lifs af úr slysinu — á
meðal þeirra er Leech. Allir aðrir láta
lífið. þar á meðal Thomson lávarður og
sir Sefton.
Breska stjórnin skipar rannsóknar-
nefnd i málinu undir stjórn sir Johns
Simons. sem seinna varð utanríkis-
ráðherra.
Það þarf að fá svar við ýmsum óþægi-
legum spumingum. Fólk minnist allra
vandræðanna í sambandi við .reynslu-
flugið. Því var þessu flugi ekki frestað?
Var lögð meiri áhersla á þjóðarstolt en
öryggi?
Sama dag er haldinn miðilsfundur hjá
sálarrannsóknarfélaginu í London.
Viðstaddir eru miðillinn Eileen Garrett.
ástralski blaðamaðurinn Ian Coster.
breski viðskiptajöfurinn Harry Price og
hraðritari. Þetta fólk ætlar að reyna að
ná sambandi við hinn nýlátna rithöfund
sir Arthur Conan Doyle.
— Fái ég nokkurt tækifæri til að láta
vita af mér eftir dauðann mun ég
notfæra mér það, hafði hann sagt.
En þetta siðdegi gerast óvæntir
atburðir. I stað Conan Doyle kemur
andi einhvers manns sem kallar sig
Irwin.
Brátt kemur i Ijós að þetta hlýtur að
vera flugstjóri loftfarsins R 101.
Miðillinn ryður út úr sér ýmsum tækni-
legum skýringum. ritarinn hefur varla
viðaðskrifa þær niður.
— Hreyflarnir eru ekki nógu
kraftmiklir... ekki nógu mikil vélarorka
. . . Það er eitthvað í ólagi með bensín-
gjöfina . . . Við fljúgum of lágt . . . of
litlar loftskrúfur . . . ófullnægjandi
kælikerfi...
Þessi upptalning á göllum í R 101 og
ástæðum fyrir slysinu heldur áfram
næstu tvotimana.
Price ákveður að láta fagmenn fara
yfir allar þessar tæknilegu útskýringar.
Þeir lýsa því yfir að það sé útilokað að
þær hafi fengist frá leikmanni eins og
Eileen Garrett.
Daginn eftir situr Villiers majór einn
við arininn í stofu sinni. Hann brýtur
heilann um orsakir slyssins. Skyndilega
fær hann það á tilfinninguna að hann sé
ekki einn í herberginu. Og hann heyrir
rödd:
— í guðs bænum. Villiers . . . ég verð
að tala við yður. Við erum ekkert annað
en fjandans morðingjar . . . hlustið á
mig!
Og nú kannast Villiers við röddina.
Hún tilheyrir Irwin, flugstjóra R 101 og
gömlum striðsfélaga hans.
— Hvað viljið þér mér. Irwin? segir
hann hátt en fær ekkert svar. Sýnin er
horfin.
Næsta morgun hringir Villiers til
Julians Sorsby yfirmajórs. sem er gamall
vinur hans og hefur mikinn áhuga á
sálarrannsóknum. Sorsby lofar að
útvega honum miðilsfund með Eileen
Garrett.
Hann fær hann tveimur dögum síðar.
Villiers veit ekki um það að Irwin
hefur þegar komið fram á fundi hjá
Eileen Garrett. Og Eileen veit heldur
ekki hið rétta nafn Villiers.
Og andi Irwins lætur ekki á sér
standa. Aðrir áhafnarmeðlimir R 101
láta lika til sín heyra i gegnum miðilinn
ásamt sir Sefton. Allir gefa þeir nánari
skýringaráslysinu.
— Við uppgötvuðum bensínleka strax
eftir flugtak. Ventlarnir voru ekki nógu
þéttir. . . Við höfðum miklar áhyggjur.
. . En við ætluðum að ná til Le Bourget
og fresta þar flugi vegna veðurs. En yfir
Ermarsundi uppgötvuðum við að það
var of seint. Við vorum glataðir.
— Hvernig bar slysið að? spyr
Villiers.
— Ein af bógstoðunum gaf sig, það
kom stór rifa í skrokkinn. Þar komst
vindur inn sem ýtti okkur niður. Einn af
ventlunum lak. Einn af hreyflunum
bilaði og það kviknaði i honum. Það
varð sprenging ...
Svo sker rodd Irwins sig úr:
— Þér verðið að hjálpa okkur,
Villiers. Það eru ótal hönnunargallar á
þessum risaloftförum. Við vissum það
allir. Atherton hélt dagbók yfir þá.
Colmore skildi lika eftir sig teikningar.
Það verður að leggja þetta fyrir
rannsóknarnefndina. Hjálpið okkur til
að leiða sannleikann í ljós, Villiers ...
Síðasta skipun um
borð: Kastið kjöl-
festunni — við erum
að hrapa.
37 árum síðar fékk
Villiers majór
síðbúna sönnun
þess að dauðinn er
ekki endir alls.
Villiers var maður kaldrar skynsemi.
Hann trúði ekki á drauga. En fundar
gerðarbókin eftir þennan miðilsfund
sagði sína sögu: Þar var getið um rúm-
lega fjörutiu tæknigalla og útilokað að
um svik gæti verið að ræða.
Villiers tefldi á tvær hættur, hafði
samband við sir John Simon og bað um
viðræður.
Þeir hittust í dómshöllinni i London.
Villiers bað sir John um að útvega
rannsóknarnefndinni dagbók Athertons
og teikningar Colmores sem getið hafði
verið um á miðilsfundinum.
John Simon lofaði að reyna það.
Villiers beið eftirvæntingarfullur eftir
úrslitum. Ekki bara vegna orsaka
slyssins heldur líka til sönnunar á þvi að
unnt væri að komast í samband við anda
látinna manna. Ef dagbókin og teikning-
arnar fyndust var það algjör sönnun á
lifi eftir dauðann. Sir John Simon lét
leita þessara gagna. Ekkja Colmores
staðfesti að maður hennar hefði geymt
slíkar teikningar í skrifborðsskúffu í
skrifstofu sinni.
En þær fundust ekki. Höfðu þær
horfið af mannavöldum? Við þvi hefur
ekkertsvar fengist.
Frú Atherton gat hins vegar ekki
munað eftir neinum dagbókum í fórum
manns síns,,,
Villiers gafst upp. Það virtist ekki vera
hægtaðsanna neitt.
Rannsóknarnefndin birti skýrslu sína
ári eftir slysið. Út úr henni kom ekki
neitt ákveðið og margir höfðu á
tilfinningunni að þar væri þagað yfir
ýmsu sem ekki þyldi dagsins Ijós.
37 árum eftir að R 101 fórst gerði
breski rithöfundurinn Michael Cox
kvikmynd um loftfarið. Hann talaði
við þá sjónarvotta að atburðinum sem
enn voru á lífi og aðstandendur þeirra
sem fórust. Meðal þeirra var gömul
kona: frú Atherton. Hún lét Cox hafa
gamla pappíra sem maður hennar hafði
látið eftir sig. Þar fann Cox eftirfarandi:
— Það hefur verið brjálæðisleg pressa
á okkur að Ijúka við þetta loftfar... Það
er mjög óréttlátt af yfirmönnum okkar
að ætlast til að við getum afgreitt nýtt
loftfar af þessari stærð eftir pöntun . . .
Það hefur allt of litla flughneigð og er of
afturþungt...
Þetta hafði Atherton skrifað heilu ári
áður en loftskipið lagði í hina örlagaríku
ferð sina. Og enn hefur ekki fundist nein
skýring á þvi hvers vegna rannsókn-
arnefndin fékk ekki að sjá þessa pappira.
Villiers majór var nú kominn á eftir-
laun. Hann sá myndina og heyrði þessa
setningu sem Atherton hafði skrifað
niður hjá sér. Fyrir hann var þetta
síðbúin sönnun á þeim skilaboðum sem
hann hafði fengið að handan fyrir 37
árum. Hann efaðist ekki lengur.
Dauðinn er ekki endir alls. Dauðinn er
bara millibilsástand. Það er til lif eftir
dauðann — á því sviði sem við köllum
fyrir handan.
Erlent
Gullkálfurinn
svarti
Söngvaranum svarta Michael
Jackson hefur hlotnast margur heiður-
inn um ævina þótt ekki sé aldurinn
hár. Velgengni hans að undanförnu
hefur verið með eindæmum og gull-
plöturnar hlaðast upp.
' Hér á myndinni er hann (lengst t.v.)
að veita viðtöku tvöfaldri gullplötu
fyrir metsöluplötu sína Off the wall og
honum til aðstoðar við burðinn er leik-
konan fræga Jane Fonda og jassistinn
Quincy Jones en hann útsetur og
stjórnar upptökum á lögum Michaels
og gerir það eins og meistara sæmir.
Samvinna þessara tveggja svertingja
hefur gefið mjög góða raun og er
önnur plata i uppsiglingu.
20. tbl. Vlkan Í7