Vikan - 15.05.1980, Blaðsíða 31

Popp
Rolling Stones hafa orðið fjölmörgum
rokkhljómsveitum fyrirmynd, ekki sist
fyrirliðinn, söngvarinn frægi Mick
Jagger. Það var haft eftir þekktum
sjónvarpsmanni i Bretlandi eftir að
Stones höfðu komið fram í fyrsta sinn i
sjónvarpi árið 1963: „Ef þessi hljómsveit
á að verða eitthvað verður rindilslegi
söngvarinn með hjólbarðavarimar að
hætta.” Brosleg ummæli þegar haft er i
huga að Rollingarnir hefðu aldrei náð
jafnlangt og raunin varð án Jaggers.
Sviðsframkoma hans og söngmáti hefur
gert hann að einu mesta átrúnaðargoði
poppsins, fyrirmynd rokksöngvarans,
kyntákni og lengi mætti áfram telja.
Hljómsveitin hefur verið starfrækt í
meira en 18 ár með nær óbreyttri
mannaskipan. Brian Jones, sem verið
hafði með frá upphafi, lést árið 1969
vegna ofneyslu eiturlyfja og hafa tveir
góðkunnir gítarleikarar gegnt starfi hans
síðan — fyrst Mick Taylor og Ron
Wood nú siðustu árin. Plötur Rolling-
anna skipta orðið tugum og hafa margar
þeirra unnið til æðstu verðlauna.
Einstakir liðsmenn hljómsveitarinnar
hafa að auki átt samstarf við fjölmarga
aðra poppara og komið fram á plötum
þeirra.
Rollingarnir hafa staðið af sér allar
helstu stefnubreytingar í poppinu og
rokkmúsík þeirra haldið sínum sterku
einkennum. Þeir eiga sér vísan stað i
flokki bestu rokkhljómsveita sent hingað
til hafa kontið fram á sjónarsviðið.
Núverandi mannaskipan Rolling
Stoneser:
Mick Jagger — söngur, Keith Richard
— gítar — söngur, Ron Wood — gitar
— söngur, Bill Wyman — bassagitar,
Carlie Watts — trommur.
Forystusveit Rollinganna árið 1968.
F.v. Brian Jones, en hann lést árið
1969, og lagasmiðirnir Keith Richard
og Mick Jagger. Eftir þá eru öll
bestu lög Stones, sigild rokklög eins
og Satisfaction, Honky tonk
woman, Brown sugar og Symphaty
with the devil.
Kolling Stones eða Rollingarnir eins og
þeir eru oft nefndir hérlendis hafa haldið
hópinn síðan 1962 og verið leiðandi afl I
rokkinu. Þeir komu fram á sjónarsviðið í
Bretlandi um svipað leyti og Bítlarnir og
komst á töluverð samkeppni milli þess-
ara forystusauða poppsins þegar þeir
voru að ryðja sér braut til frægðar. Að
vísu var músíkin ólik — Bítlamir höfðu
laglinuna að leiðarljósi en Rollingunum
hæfði betur hrjúf rokkmúsík i anda
„rythm and blues" með oft á tiðum
kæruleysislegu yfirbragði. Þeir voru
síðhærðari en Bítlarnir, óformlegir i allri
framkomu og hegðun og óstýrilátir
umboðsmönnum sinum. Subbulegir,
sagði fullorðna fólkið og vissulega var
talað um þá í hneykslunartón manna á
meðal og fjölmiðlar voru óvægnir i
þeirra garð. Fyrir þragðið vöktu þeir
fremur forvitni en hitt og máttu vel við
slíkt umtal una þvi áhangendum fór ört
fjölgandi og rokktnúsík þeirra féll í
góðan jarðveg á þessum umbrotatímum
æskufólks — framan af áratugnum '60-
'70.
Þorgeir
Ástvaldsson
Rindillinn varaþykki Mick Jagger —
fyrirmynd rokksöngvarans bæði
hvað snertir sviðsframkomu og
söngmáta.
Nýleg mynd af Jagger, tekin f Parfs
en Rollingarnir hafa i allmörg ár átt
lögheimili i Frakklandi vegna hárra
skatta i föðurlandinu, Bretlandi.
TILHEYRA
FLOKKI
BESTU
ROKK
HLJÓM-
SVEITA
I
20. tbl. Vikan 31