Vikan - 12.06.1980, Síða 21

stjórnkænsku. Hann gat ekki horft
aðgerðalaus á barnið sitt gráta tapið
svobeisklega.
—Þú átt sjálfur að standa fyrir þinu
máli, öskraði hann.
—Þú hefur engan rétt til að æpa á mig,
sagði Billy og beygði af.
Eftir að hafa staðið í samningum
vegna vinnu sinnar í New York var
hann kominn til Flórída til að standa I
samningum vegna leikfangabáts og fórst
það ekki einu sinni vel úr hendi. Sandy,
sem fylgst hafði með málum, bað Holly
að fara með Billy á róluvöllinn.
—Nú hefurðu fri í tíu mínútur.
—Þakka þér fyrir, Sandy.
—Mér líst ekkert á þetta. Ég var að tala
við Ralph — ég held að þú þurfir á
dálitlu fríi að halda. Barnið líka.
Stundum þurfa börn og foreldrar að fá
sér smáfri hvort frá öðru.
— Þú ert mjög taugaspenntur. sagði
Ralph.
—Við höfum gert áætlun og það þýðir
ekkert fyrir þig að malda i móinn. Við
förum i Disneyland með Billy. Sjálfur
geturðu gert hvað sem þér sýnist. Verið
kyrr hér eða farið á eitthvert hótel i
Miami. Við munum hugsa vel um Billy.
Þetta verður ykkur báðum til góðs.
—Ég er ekki svo viss. Leyfið mér að
hugsa mig um.
Það sem flýtti þó fyrir ákvörðun hans
var sú staðreynd að honum var farið að
standa alveg ósjálfrátt. Og þar sem hann
sat í sundskýlu einni fata með Billy i
fanginu var þetta ákaflega óviðeigandi
og óþægileg staðreynd. Þegar þetta fór
að koma oftar fyrir greip
hann óviðráðanleg þrá til frelsis svo
hann gæti losnað við frekari atburði af
þessu tagi. Það var áreiðanlega best að
hann sendi Billy í Disneyland þar sem
hann gæti um stund setið í fanginu á
Mikka mús í staðinn.
Ted sagði Billy að hann ætti að fara
einn með fjölskyldunni í Disneyland.
Pabbi þyrfti að fá nokkra daga fyrir
sjálfan sig. Svipur barnsins lýsti
vonbrigðum.
—Já, en við ætluðum að fara þangað
saman.
—Við höfum nógan tíma til að vera
saman.
—Ég vil ekki fara.
—I Disneyland? Þér g'etur ekki verið
alvara.
Þetta hitti i mark. Billy gat ekki
staðist Disneyland. Fjölskyldan tók sér
bil á leigu og ók í norður. Dóra reyndi að
gera Billy brottförina auðveldari með
þvi að kaupa handa honum stóran poka
af brúnum og rauðum lakkrís.
—Hafðu engar áhyggjur. Það verður
allt í lagi með hann, kallaði Dóra.
Borðaðu gottið þitt.
Billy veifaði dapurlega til hans út um
gluggann. Þetta var í fyrsta sinn sem
þeir feðgamir skildu.
Þau ætluðu að vera þrjá daga í
Disneylandi. Ted gat hitt þau þegar þau
kæmu til baka eða tekið sér frí það sem
eftir væri vikunnar þar sem Sandy
ætlaði að vera áfram. Hann hefði líka
getað tekið viku í viðbót, en það þýddi
að Billy yrði eingöngu i umsjá foreldra
hans. Og hann var mjög hikandi við að
skilja hann svo lengi eftir í sælgætis-
landi. Og Harold var enginn uppeldis-
fræðingur. Einhvern tíma þegar Ted
leitaði sem ákafast lausnar á einni
leikfangadeilunni við sundlaugina
kallaði Harold: — Segðu honum að
lemja í magann. Það er venjulega nóg.
Þú verður að kenna honum að lemja í
magann.
Hann var frjáls. Hann mundi varla
eftir öðru eins frelsi. Honum var frjálst
að láta sér standa eins mikið og hann
vildi og sofa til tíu á morgnana. Hann
gat átt í ævintýri með ekkjunni Gratz,
unglegri konu sem var kannski ekki einu
sinni orðin fimmtug — laglegasta konan
við sundlaugina, grannvaxin og
aðlaðandi ef maður forðaðist að horfa á
hár hennar sem lá eins og plasthrúga
ofan á höfðinu.
Framhald í næsta blaði.
Bouclé
TASSO vegg-
stríginn
fráokkurer
| ý|,' h,,;j ; *^lfr^j;; of | *•!
auðveldur
íuppsetningu
sími 83500
24. tbl. Vikan 21