Vikan - 12.06.1980, Side 29

ahöfn
Anatole. 2. grein
Að lokum fengum við kaffi, marsipan-
teninga og fersk jarðarber, kandís og
rjóma. Og var þá ekki hægt að neita sér
um glas af koniaki.
Þetta var örlítið æði
Þessi lýsing hljómar nokkuð æðislejja,
en staðreyndin var sú, að við höfðum
ekki hin minnstu þyngsli í maga eða
höfði, þegar við stóðum upp og kvödd-
um. Það er einmitt einkenni hinnar
nýju, frönsku matreiðslu, að réttirnir
eru smáir og léttir, þótt þeir séu stund-
um inargir. Þannig var það á Anatole,
fjórða besta veitingahúsi Kaupmanna-
hafnar.
Eftir þessa stórkostlegu veislu gátum
við tekið undir með Anatole France og
Sören Gericke, sem höfðu óskað okkur
örlítils æðis til að gera hjartað létt: „Je
Ljosm.: K. N.
souhaite a tous ceux j’aime un petit
grain de folie, cela rend le cæur gaie.”
Jónas Kristjánsson
(Anatole, Gothersgade 35. sími 13 14 40,
lokað í júní og júli. svo og laugardaga og
sunnudaga.)
í næstu Viku:
Baron of Beef
hvíldarréttur fyrir aðalréttinn. Þetta var
greip-vatnsís með trönuberjasósu,
mjúkur og fínn, nánast fullkominn
réttur, sem frískaði og kældi fyrir næstu
lotu.
Með réttinum kom kampavínið
Laurent Perrier Rose Brut, rósavinslitt,
þurrt og gott. Þá vék sögunni að höfuð-
réttunum. Annars vegar var það nýstár-
legt og gott hanabrjóst, meyrt og ljúft,
með perlulauksósu, höm, valhnetum og
hrísgrjónum. Hins vegar var það ofsa-
góðar nautalundir með sérrísósu og
kartöflum í soði.
Fimmta kampavinið var Laurent
Perrier dry sec, sætt eftirréttavín, ágætt
á þragðið. Með því fylgdu eftirréttirnir,
sem voru margir. Þar voru litlar,
lummustórar pönnukökur með hnetum
og hunangi. Þar voru plómur í sírópi.
Þar voru vatnsísar úr mandarínum,
brómberjum og jarðarberjum.
24. tbl. Vikan 29