Vikan - 29.09.1983, Qupperneq 23

I
5. Þú segir feröalangnum aö
halda áfram um skóginn.
Sumir láta hann næst mæta
dýri en aðrir nefna dýriö ekki
fyrr en í lok spurninganna. Þaö
er smekksatriði. En, hafið
dýriö endilega meö, hvaöa dýr
(ef þá nokkurt) og hvernig
ferðalangnum leist á dýrið.
6. Þetta er lokaáfanginn. „Þú
kemur aö húsi. Hvar er húsið?
I skóginum eða utan hans?”
segir þú. „Hvernig er húsið?
Býr einhver í því? Lýstu því
vel.” Eftir að þú hefur spurt
allra þessara spurninga máttu
fara að segja ferðalangnum
fyrir hvað hvert þessara tákna
stendur.
Sumum kann að þykja erfitt að
fá ekki frekari útlistingu á tákn-
unum en smávísbendingar, en
flestum reynist létt aö túlka
skógarferðina sína.
1. Skógurinn stendur fyrir líf þitt,
sérstaklega á þeirri stundu sem
spurt er. Traust og stór tré
benda sjálfsagt til festu í lífinu,
sömuleiðis stígur og það segir
manni kannski eitthvað hvort
farið er eftir honum eða hvort
hann er til staöar á annað borð.
Það er talsverður munur á
dönsku skógarþykkni sem
ekkert sést í gegnum og til
dæmis aö sjá sólina og heiöan
himin í gegnum laufskrúð. Inn í
þetta dæmi geta árstíðirnar
líka komiö.
2. LykUlinn stendur fyrir skóla-
kerfið. Allir sjá mun á ryöguðu
ræskni sem enginn vill hirða
(eða sem er hirt) og nýjum,
fallegum sem ef til vill gengur
að öllu, stundum jafnvel húsinu
seinna í ferðinni. Til er að menn
fleygi lyklinum í lækinn og þá
má auðvitað gera ráð fyrir aö
menn fórni náminu fyrir ástina.
Sumir harðneita því aö finna
lykil, það er líka tekið með.
3. Vatnsfallið er ástarlífið. Tært,
gruggugt, fallegt eða ógnvekj-
andi, straumhart eöa lygnt.
Það þarf sjálfsagt ekki mikið
hugmyndaflug til að ráða í
þetta. Brú eða ekki brú skiptir
einhverju máli, sumir sneiða
hjá vatnsfallinu, aðrir fá sér
jafnvel sundsprett. Sem betur
fer er fátítt að menn drukkni í
vatnsfallinu, það er að segja
ástarlífinu.
4. Veggurinn er þjóðfélagiö.
Sumir koma að hrörlegri
steinahrúgu og sparka jafnvel í
hana, aðrir að ókleifum vegg.
Svo er til í dæminu að menn
taki sér stööu uppi á honum og
fari að syngja. Það má þá jafn-
vel ætla að það séu upprenn-
andi stjórnmálamenn eða
mannkynslausnarar.
5. Dýrið er lífsförunauturinn.
Þetta er í rauninni einna við-
kvæmast í túlkun, en þó er tals-
verður munur á skógarbirni
(traustum, stórum, sterkum ,
jafnvel ógnvekjandi), sjálf-
stæðum og óútreiknanlegum
köttum eða frjálsum og kátum
íkornum og fuglum. Það skiptir
líka máli ef eitthvað er
sérstaklega tekið fram um
dýrið, ef það bítur eða malar
blítt til dæmis.
6. Húsið er heimilið og sjálfsagt
veitist mönnum létt að finna út
úr þeirri gátu. Hús eru marg-
vísleg, sem og heimili og af-
staða manna til þeirra, allt frá
hrörlegum kofum til voldugra
kastala. Kirkja myndi þá benda
til trúhneigðar.
LEYNDA RDÓMURINN
/ GARÐINUM
Þessi útgáfa leiksins er af
enskum uppruna og hefur ekki
áður veriö kynnt hér á landi svo aö
vitað sé. Henni fylgir sú athuga-
semd að niðurstaðan úr garð-
lýsingunni geti veriö misjöfn eftir
því hvenær á lífsleiðinni spurt er
og þá getur jafnvel verið gaman
aö hripa niöur lýsinguna frá ári til
árs, hjá sjálfum sér og öðrum.
Þessi kynning miðast við að
maður „prufukeyri” lýsinguna á
sjálfum sér.
Fyrsta stigið er að loka