Vikan - 29.09.1983, Síða 26

Maðurinn sem
kynvera
Enn er það svo að margir for-
eldrar eiga erfitt með að tala við
börn sín um kynferðismál. Margir
unglingar eru einnig ótrúlega fá-
fróðir um þessi mál og hlýtur það
oft að vera ein af orsökunum fyrir
að bráöungar stúlkur verða ófrísk-
ar löngu áður en þær geta axlað þá
ábyrgð að fæða og ala upp barn.
Foreldrar halda ekki börnum sín-
um í þekkingarleysi um kynferðis-
mál af föstum ásetningi. Þeir gera
það langoftast af því að þeir hafa
sjálfir veriö aldir upp við fordóma
í þessum málum og eiga því erfitt
með að ræða opinskátt um kyn-
feröismál. Þess vegna er mikil-
vægt að samfélagið, meðal annars
skólar, geti upplýst börn og
unglinga um kynferðismál þannig
að uppfræðsla eigi sér stað.
Áhugi á kynferðismál-
um byrjar snemma
Börn byrja snemma að fitla við
og leika sér að kynfærunum. Þau
leika sér að öllum líkamshlutum
— kynfærum jafnt sem öðrum.
Börn skynja snemma að svæðin
kringum kynfærin veita unaðs-
tilfinningu og sjá ekkert athuga-
vert við að snerta þessi líffæri.
Ef þau sýna merki þess að vera
feimin við að snerta þessa líkams-
hluta er það af því að fullorðnir
hafa komið því inn hjá þeim. Ef
börnum er bannaö á harkalegan
hátt að snerta á sér kynfærin geta
þau fengið sektarkennd og tengt
hræðslu við þessa líkamshluta.
Þetta getur mótað afstöðu barna
seinna meir gagnvart kynlífi og
getur valdiö erfiðleikum. Hinn
fullorðni man hins vegar ekki eftir
því að honum hafi verið bannað og
ef til vill hegnt fyrir að sýna þess-
um líkamshlutum áhuga; það er
oröið ómeðvitað.
26 Vikan 39- tbl.