Vikan - 31.05.1984, Blaðsíða 39

í herberginu viö hliðina. Glaðlega
spjallaði það saman um mat,
uppáhaldsumræöuefni Dana. Eg
varsársvöng.
Loksins komu tveir fílhraustir
karlmenn að fylgja mér í mynda-
tökuna. Þetta fannst mér ofrausn,
varla þyrfti nema einn til aö aka
mér á vagni. Þá fyrst sá ég grund-
vallarmun á dönskum sjúkra-
húsum og íslenskum. I þeim
dönsku eru tröppur upp og tröppur
niður, lyftur eru bæði fáar og smá-
ar. Skrýtið að vera borin fyrst
niður einn stiga og svo upp annan
eins á móti. Þetta þættu íslenskum
sjúkraliðum líklega ekki góðar
vinnuaðstæður.
Röntgenlæknirinn var einnig
kona. Hún myndaði auman fótinn í
bak og fyrir. Ég beið á meðan hún
framkallaöi myndirnar. Þetta
virtist vera allt í lagi, sagöi hún.
Ekkertbrotaðsjá.
Læknirinn á slysadeildinni var
sömu skoöunar. Fóturinn var
heill. Eg mátti fara heim. Ung
hjúkrunarkona heimtaði þó að fá
að bólusetja mig gegn stífkrampa
áður. Eg taldi slíkt algeran
óþarfa. Hún sagði aftur aö slíkt
væri ævinlega gert á dönskum
spítölum.
Með hjálp komst ég í buxurnar
aftur. Bað um að hringt yrði á
leigubíl fyrir mig. Læknirinn
sagöi hins vegar að leigubílastæði
væri þegar komið væri út úr
spítalanum. Þar gæti ég fengið bíl.
Mér fannst þetta kuldalega
sagt, sá konan ekki að ég gat varla
gengið. Þakkaði þó bara fyrir mig
og haltraði út. Enginn leigubíll á
stæðinu.
Nú varð ég reið. Þarna stóö ég
sárveik, gat varla gengið og öllum
virtist vera nákvæmlega sama.
Þegar ég sá strætó koma og
stoppa hinum megin við götuna
ákvaö ég aö þessir rækallans
leigubílstjórar gætu bara átt sig.
Ég færi með strætó. Tókst að kom-
ast yfir götuna án þess aö láta
keyra yfir mig, sá að strákurinn
ungi haföi lagt hjólinu mínu
snyrtilega við girðingu og læst því.
Ég steig upp í næsta strætisvagn
og fór heim.
Stiginn upp á þriðju hæö var
erfiöur. En þetta haföist. Það var
greinilega ekkert að mér.
Næstu dagana kom hins vegar í
ljós að sársaukinn hafði ekki verið
alveg ástæðulaus. Ég varð smátt
og smátt blá frá hné og niður á
ökkla. Síðan svört. Loks gul.
Hægri fóturinn var einnig talsvert
gildari en sá vinstri.
Á þriöja degi gat ég hins vegar
náð í hjólið mitt og það sem meira
var, hjólað á því heim.
HRESS OG ENDURNÆRÐ - HVERN DAG
Það er stórkostlegt að vakna á hverjum morgni hress og endurnærður. Til þess að það sé
mögulegt þarf góða dýnu sem aðlagar sig líkamanum og styður vel við á réttum stöðum,
eins og Latex-dýnan frá Dunlopillo og Lystadún. Flestir þeir sem reynt hafa mæla með
Latex-dýnunni sem því besta. Hún er ekki of hörð og ekki of mjúk. Með Dunlopillo Latex-
dýnunni frá Lystadún færðu betri nætursvefn.
merkið sem tryggir fyrsta flokks vöru.
Dunlopillo rúmbotn, sem byggður
er upp af beinum, fjaðrandi rimum,
eykur hæfni dýnunnar til að fylgja
eftir ávölum línum líkamans.
Dunlopillo rúmbotn er til i ýmsum
stærðum og hann má fá í flest rúm.
Dunlopillo koddarnir tryggja djúpan og afslappandi svefn.
Latex koddarnir eru ofnæmisr’rófaðir og tilvaldir fyrir þá sem
þjást af asma, heymæði eða migreui.
Dunlopillo®
LYSTADÚNVERKSMIÐJAIM, SÍMI 84655
Á Akureyri:
Húsgagnaversl. Augsýn.
22. tbl. ViKan 39