Vikan


Vikan - 31.05.1984, Blaðsíða 60

Vikan - 31.05.1984, Blaðsíða 60
S Popp Texti: Hörður Mánaðar legar melónur Einu sinni sagöi Bubbi melóna Morthens í blaðaviötali að sér þætti lítiö til íslenskra poppskríbenta koma. Þetta var fyrir löngu og ég man nú ekki hvaö hann sagði, orö fyrir orð, en hann bætti svo viö að poppblaöamenn snobbuöu fyrir erlendum listamönnum og veittu þeim miklu meiri athygli, gagnrýndu plötur þeirra miklu nákvæmar og vönduöu alltaf minna til í umfjöllunum sínum um íslendingana. Ég ætla þó ekki aö fara aö leggja orð í belg um þetta mál nema hvaö mér finnst þetta ekki satt. í staö þess aö ræða löngu gleymda hluti ætla ég nú aö fjalla lítillega um tvær plötur þar sem Bubbi kemur aö meira eöa minna leyti viö sögu. Bubbi Morthens: Ný spor. Safarí Records /dreifing: Skífan. Hér er Bubbi prímadonna. Upptökum stjórnaði hann sjálfur ásamt Siguröi Bjólu og er skrifaður fyrir öllum útsetningum. Ennfremur deilir hann gítarleiknum meö Þorsteini Magnússyni og Bergþóri bróður sínum. Sem áöur hefur Bubbi ýmislegt aö segja. I þetta sinniö er ég ekkert yfir mig hrifinn af kveðskapnum, finnst hann á stundum verulega „confusing” og stundum jafnvel klúöurslega settur fram. Dæmi: „Eg missti ástina út um gluggann / hún var raun- veruleg fyrir mér / Hún flaug því ég elskaði skuggann / ég elti skuggannígegnumlitaögler”. . . . Litað gler? Flaug ástin út um gluggann því ég elskaði skuggann? Ég verö að viöurkenna aö ég skil hvorki upp né niður í þessu. Textablaðið er vaðandi í villum, bæði eru þar stafsetn- ingarvillur og oft passaöi sungni textinn ekki við blaðið. Einn textinn var ekki meö og þegar ég fór aö hugsa málið þóttist ég vita ástæðuna. A umslaginu stendur eitthvaö um aö platan sé tileinkuö eiginkonu Bubba, Ingu, sem hefur mátt þola góöu og slæmu hliöarnar á bransanum. „ — Ég elska þig Inga!” Síðasta lag plötunnar, „Eg hata þetta bít”, inniheldur þetta: „Ég hata diskó/Ríö í takt við Lou Reed. . .” Næs. Þaö getur vel verið að Lou Reed sé þægilegur til þess brúks, sérstaklega ef maður á erfitt meö taktvissar hreyfingar, en þetta er bara eitthvaö svo kauðalegt. Ekki meira um þaö. Tónlistin er mjög í anda þess sem við er aö búast frá Bubba: rokk af einfaldari geröinni, lítil aukahljóðfæranotkun og söngur- inn látinn ráöa feröinni. Lögin eru flest þokkaleg, ekkert rosaleg, en hér og þar koma ágætis laglínur. Langbesta lag plötunnar er náttúrlega „Strákamir á Borginni” en restin er öll í einum klassa fyrir neöan. Sorrí, sad storrí. Ef á heildina er litið er þetta verk þó frekar heilsteypt og í raun- inni er allt í lagi að hlusta á þessa plötu ef maöur hefur ekkert annaö aö gera, hægt er að telja villurnar á textablaöinu í leiðinni. Umslagið er OK. t A- 444 Egó: Egó (Steinar). Ah, þetta er miklu skárra; miklu meira víraö. Hér er Bubbi einungis einn af þremur; reyndar eru þaö þeir Beggi og Rúnar sem stjórna málunum að mestu leyti. Þeir þrír hafa svo fengiö Asgeir Öskarsson á trommur og Pétur Hjaltested á hljómborð. Á útgáfudegi plötunnar fullyrtu þeir félagar að platan væri laus viö hiö hvimleiða Hljóöritasánd sem hefur oft viljað loða viö upptök- ur þaðan, flatan og leiðinlegan hljóm, og get ég staðfest þaö. Utsetningarnar og öll „próduktíón” (ekkert íslenskt orö til yfir þennan hlut, hugmyndir vel þegnar) er í góðu lagi, greinilega verið að sækjast eftir höröum og þéttum hljómi. Þaö hefur tekist, enda bjóöa lagasmíðarnar upp á þaö. Hraðir og hvassir taktar einkenna plötuna mjög sem gerir hana vissulega vel flytjanlega „læf” (lifandi er halló orð) og verður spennandi að fylgjast með hvernig meöferð lögin koma til meö að fá í höndum arftaka Bubba og hinna nýju meðlima Egósins. Annars er Bubbi á þessari plötu, eins og áður, á tveimur áttum um hvort hann á aö þruma textunum út úr sér eða fara blíðar aö og stundum er eins og annars þróttmikil rödd hans sé að springa. Á meðan hann heldur sig á miöri braut syngur hann samt alltaf skemmtilega. Hljóö- færaleikur þeirra pilta er fyrirtaksgóöur, aö vísu stendur á umslaginu aö Rúnar sé ábyrgur fyrir „berum feilum” en viö venjulega hlustun ber ekkert á þeim. Þetta er fyrsta platan þar sem Beggi og Rúnar spila svo stórt hlutverk, eiga heiöurinn af öllum lögum og eru í forsvari fyrir upptökustjórn. Ekki er hægt að segja annað en aö bærilega hafi til tekist en þegar tíminn veröur nægur er þaö sannfæring mín aö þeir eigi eftir að gera góða hluti á þessum sviðum, betri en nú. 444 60 Vikan 22. tbl.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.