Vikan - 17.04.1986, Blaðsíða 5

FI232
20. febrúar 1986 klukkan 5.15
kom Þór Eldon til mín og ferðin
hófst. Þór er eiginmaður Bjarkar
samkvæmt lögum og gamall vinur
minn. Hann fór með mig upp á
Skólavörðustíg og þar stigu inn í
bílinn Björk sjálf og Sif systir Þórs.
Hún varð okkur samferða hluta af
ferðinni. Næsti viðkomustaður var
Fagri-Hvammur í Hafnaríjarðar-
hrauninu og Einar Melax bættist
í hópinn. Við vinkuðum Degi og
héldum af stað til Keflavíkur. Allir
voru frekar syfjaðir.
Á leiðinni yfir hraunið fæddist
nafn þessarar ferðasögu. Eg horfði
út um gluggann og út á sjóinn. Það
var heiðskírt og tunglið speglaðist
í fletinum. Ég gældi við gamal-
gróna tilhugsun um að tunglið elti
okkur og þegar við komum að flug-
vellinum glampaði það á vélinni
sem beið okkar. Þá gerði ég mér
grein fyrir því að Kukl stundar
útflutning á tunglskini. Og þarfn-
ast það ekki nánari útskýringa.
í afgreiðslunni á Keflavíkurflug-
velli biðu okkar Sigtryggur, Gulli
og Biggi. Sem sagt allir mættir.
ÍÉUt.
Jr--"
ið gengum í gegnum
formlegheitin og skiluð-
um af okkur gíturum,
bassa, hljómborði og
trommum. Eftir að hafa
fest kaup á söngvatni,
súkkulaði og sígarettum
í Fríhöfninni sameinaðist hópur-
inn í þögulli athöfn. Fyrsti bjór-
inn var drukkinn. (Ég minnist á
það af tillitssemi við dulspekinga
og bindindismenn að vörurnar,
sem ég keypti í Fríhöfninni,
kostuðu samtals 666 krónur.
Aha!)
En nú var tilkynnt að flug FI
232 til Glasgow og Kaupmanna-
hafnar væri að hefjast. Flug-
freyrinn Atli tók á móti okkur í
vélinni en á leiðinni í sæti mitt
tók ég eftir því að óvenju fríður
hópur var samferða okkur. Þar
ber náttúrlega fyrsta að telja
Miss World eða Hófí eins og vinir
hennar kalla hana. Þá var þarna
skari af íslensku tískusýningar-
fólki sem ætlaði að sýna Dönum
ullarvörur og voru þau öll i ljós-
bláum og bleikum lopapeysum
en með hefðbundnu mynstri þó.
Enda hafði einhver gálgafuglinn
orð á því að það yrði nú aldeilis
sögulegt ef vélin færi í Atlants-
hafið. Þá tók ég eftir því að Sig-
urður Helgason yngri var þarna
í eigin persónu. Það sljákkaði
nú í gálgafuglinum þegar ég
benti honum á það. Já, og Ólafur
Laufdal var þarna líka!
Það var svo um kaffileytið sem
„tunglffaugin" lenti í Kaup-
mannahöfn. Og af því að ég er
að skrifa fyrir Vikuna þá segi ég
frá þvi að Miss World var síðust
út úr vélinni en áður fór hún í
annan kjól og setti upp kórónuna
fyrir ljósmyndara sem biðu henn-
ar á flugbrautinni.
En okkar biðu þeir Sören tón-
leikameistari í Kaupmannahöfn,
Kenneth Krabat ljóðskáld og niu
manna bifreið af FIAl' gerð sem
átti eftir að verða farartæki
okkar næstu tíu dagana.
FROSTOG
MEÐVITUNDARLEYSI
Það fyi-sta sem lá fyrir var að
halda rakleitt á blaðamannafund
sem efnt var til í tilefni af útkomu
síðustu breiðskífu Kukls,
Holidays in Europe, og til kynn-
ingar á tónleikum í Kaupmanna-
höfn. Á fundinum leystu Kuklar-
arnir úr svörum blaðamanna af
eins mikilli kostgæfni og lista-
menn eru yfirleitt færir um þegar
þeir eru beðnir um að útskýra
verk sín. Og þrátt fyrir að einn
blaðamannanna hefði um tíma
verið með það á hreinu að hér
væri um einhvers konar
„gospel“tónIist að ræða þá endaði
þetta allt saman vel. Blaðamenn-
irnir fóru af fundinum með fullar
skrifblokkir af upplýsingum um
það helsta sem gerst hafði í stærð-
fræði og draumlífi heimsins
síðasta árið.
Eftir að hópurinn hafði hvílt
sig og þeir bílprófslausu farið
smábúllurúnt var lagt upp í
ferðalagið til Hollands. Þar var
meiningin að hítta sjálfan stór-
söngvarann Einar Örn og hljóð-
blöndunginn Mel Jefferson á
þeim fræga Schipholflugvelli, á
slaginu eitt á hollenskum tíma.
Á slaginu ellefu á dönskum tíma
var hins vegar brunað út úr
Kaupmannahöfn og nú hafði
danska skáldið Kenneth Krabat
slegist í hópinn.
að var sérkennileg til-
finning að koma til frost-
bitinnar Evrópu úr febrú-
arhitanum á Islandi. Og
við fengum svo sannar-
lega að finna fyrir kuld-
anum þessa nótt í Fíatin-
um. Reyndar er ég varla hæfur
til að lýsa keyrslunni þar sem ég
var frávita af bílveiki og svefn-
leysi. Til dæmis man ég það eitt
úr ferjunni, sem sigldi með okkur
yfir til meginlandsins, að í henni
voru endalausir appelsínugulir
gangar og rennihurðir úr stáli.
Daginn eftir hélt ég að mig hefði
dreymt að ég væri um borð í
geimskipi. Svefninn var reyndar
helsta vopnið gegn frostinu og
skipst var á um að keyra og sofa
og vera á landakortinu. Gulli ók
svo fagmannlega síðustu tímana
að við komum akkúrat í tæka
tíð til Amsterdam þar sem dúett-
inn frá Englandi var mættur til
leiks. Og til að slá botninn í þessi
fyrstu kynni mín af hinu dýrð-
lega lífi rokkstjarnanna þá get
ég þess að þegar við tókum fögg-
ur okkar úr bílnum í Amsterdam
kom í ljós að einkennilegar efna-
breytingar höfðu átt sér stað í
söngvatnsflösku sem hafði legið
á gólfinu. Vatnið hafði skilið sig
frá vínandanum og frosið. Já,
frosið!
TÓNLEIKAR Á VETRAR-
BRAUTINNIOG í RISAKLÓM
Nú tók hið eiginlega tónleika-
ferðalag við. Allt Kuklið mætt
og tilbúið í slaginn. Það fyrsta
sem gert var í Amsterdam var
að líta á staðinn þar sem fyrstu
tónleikarnir yrðu. Það var Melk-
weg, annar þekktasti hljómleika-
og skemmtistaður borgarinnar.
Staðurinn sá er við hliðina á
lögreglustöðinni og hýsir jafn-
framt tónleikasalnum tónlistar-
klúbb, gallerí, bókaverslun,
matsölustað og cannabis-bar. En
það síðasttalda þykir jafnsjálf-
sagt þar í borg og slagsmál á
skemmtistöðum Reykjavíkur.
Þegar við höfðum litið á staðinn
fórum við á popparahótelið
kunna QUENTIN HOTEL og
komum okkur fyrir. Að því loknu
vr aftur farið á Melkweg og
hljóðprufað og snætt á matstaðn-
um. Þá var aftur farið á hótelið
og baðað og slappað af. Ég,
Björk, Sif og Krabat horfðum á
aldeilis ótrúlegan sjónvarpsþátt,
Rokk gegn megrun. þangað til
farið var á staðinn til að spila.
Það var mikil spenna í öllum því
þetta var fyrsti konsert ferðar-
innar, mikið af nýjum lögum og
Kuklið hafði ekki leikið með
Einar Örn innanborðs síðan um
jólin. Síðasti hálftíminn, áður en
farið var á svið, fór í að semja
dagskrána, stilla strengi, ræskja