Vikan - 17.04.1986, Blaðsíða 28

1
ur ofí ekki bara listrænt heldur og fjár-
hagslega. Hann fær ákveðna upphæð til að
vinna verkið og ekki eyri fram yfir það. Ef
uppt.ökuáailunin gerir ráð fyrir 21 degi þá
er bara tekið upp í 21 dag og allt miðað við
það. Ég held að þetta sé eina leiðin til að
gera hlutina - þetta kennir mönnum aga sem
er ákaflega nauðsynlegur í þessum bransa."
Ef við víkjum nú frá leikna efninu; hvað
annað hefurðu á prjónunum?
„Ég áfflér þann draum að með haustinu
verði vikulega á dagskrá tveir íslenskir
])ættir í beinni útsendingu, á sunnudögum
verði þáttur úr stúdíói - með innslögum -
sem einbliti sér að listum og menningu, en
þátturinn á miðvikudögum verði líkari Á
líðandi stundu, eins og nú er, og íjalli einkum
um neyslu og dægurvandamál. Það væri
mikill sigur að koma þessum þáttum á fast;
þannig held ég að sjónvarpið fái að nokkru
rækt þjónustuskyldu sína bæði við menning-
una og ni'ytendur.
vo stefni ég að því að láta gera sem
fiesta þætti úr röðinni Kvöldstund
ð listamanni. Það eru ýmsar spenn-
afidi uppstillingar í vændum þar.“
rafn hljóp fram á skrifstofu ritara
ns og greip þar lista með væntanleg-
lm þáttum.
.VúVskulum sjá.. . það eru mörg spenn-
andi nöfn í forvalinu - sem ég vona að geti
orðið að veruleika. Dínamískar andstæður.
Diddi fiðla ætlar til dæmis að ræða við Jón
Þórarinsson tónskáld en þeir deildu á sínum
tíma um poppútfærslur á klassík. Bubbi
Morthens talar við Jónas Árnason sem gerði
sínar Sithugasemdir við Bubba þegar hann
var að byrja. Þá kemur Jakob Magnússon
með hljómborðið og bregður á leik með
Kristni Hallssyni óperusöngvara, Davíð
i Oddseon ræðir við Þórarin Eldjárn og kynnir
hann sem skáld, settu „eftir kosningar, að
sjálfs<)gðu“ innan sviga - Kjartan Ragnars-
son spjallar við Þorstein Ö. Stephensen,
Valgeir Guðjónsson við Jón Ásgeirsson og
svo framvegis. Ég tek það fram að enginn
íira þátta hefur verið tekinn upp ennþá
[jetta er í deiglunni og ég vona þessir
íómamenn fyrirgefi mér þótt ég nefni nöfn
eirra því að þetta gæti orðið geysilega
sþennandi.
■
Ej ég á að halda áfram í sama dúr þá hef
ég áhuga á að auka enn efni fyrir börn og
unglinga. Þegar ég kom að sjónvarpinu var
á | dagskrá einn þáttur hálfsmánaðarlega
fyrir unglinga og hann var með erlendum
myndböndum. Nú er fastur íslenskur ungl-
ingaþáttur á föstudögum - Frumskógurinn
og|Rokkarnir - og við höfum reynt að beita
okkur fyrir því að meira íslenskt efni verði
í Poppkorni sem tók við af Skonrokki.
Barnaefnið: það eru nú uppi hugmyndir um
að skipta Stundinni okkar í tvennt, annars
vegar verði Litla stundin fyrir smábörnin
og hins vegar Stóra stundin fyrir þá sem eru
að komast á gelgjuskeiðið. Svo get ég nefnt
þáttinn Smellir sem er þegar farinn af stað
en þar kynnir einhver einstaklingur sinn
eftirlætistónlistarmann. Ég á ekki von á
öðru en þessi þáttur geti skotið rótum.
Kvikmyndakróníkan er komin í gang og mig
langar líka til þess að vera með röð spurn-
ingaþátta; sömuleiðis er í undirbúningi þátt-
ur um framúrstefnulist og vídeókúnst sem á
að heita Eitt stykki tilraun. Viðtalsþættir
eru líka alltaf vinsælir og við erum að undir-
búa einhvers konar gestagang þar sem verði
talað við þá sem eru áberandi á hverjum tíma
á hvaða sviði sem er.“
Hvernig er með fjármálin?
„Já, ég var einmitt að koma að því. Tíðni
þessara þátta, sem ég hef verið að telja upp,
ræðst nefnilega algerlega af því hversu mikið
fé við fáum. Ég ætla mér að reka þessa deild
innan þeirra marka sem fjárveitingavaldið
setur og allt tal um að allir peningar verði
brátt uppurnir er úr lausu lofti gripið. Við
höfum skipulagt dagskrána mjög vel og
höldum dampi fram á fyrsta sumardag, en
þá má gera ráð fyrir að við förum að taka
hlutunum með meiri ró. Sumarið verður
notað til þess að safna í sarpinn og svo förum
við af stað af margföldum krafti í kringum
fyrsta vetrardag. Ég held að dálítið sumarfrí
sé ákaflega nauðsynlegt bæði fyrir starfs-
fólkið - sem ekki má sprengja alveg - og
eins fyrir áhorfendur. Það er vetrardagskrá-
in sem skiptir mestu máli við okkar aðstæð-
ur.“
Þannig að með því að taka það rólega
í sumar munu peningarnir endast til
þess að framkvæma þær hugmyndir
sem þú hefur verið að rekja? „Já, við
ætlum að framkvæma þessa hluti en
tíðnin ræðst, eins og ég sagði, af því
hvað við fáum mikla peninga. Þetta
er mikið spurning um það hvernig fjármagn-
ið nýtist. Við gætum náttúrlega gert eitt
heljarmikið kostúmdrama, períóðuverk
Lénharð fógeta - sem myndi éta upp alla
peningana okkar í einni svipan, en það er
mun vænlegra að gera styttri verk sem ger-
ast í okkar umhverfi. Gleymum því ekki að
einn misheppnaður Lénharður fógeti kostar
kannski jafnmikið og fjörutíu Kvöldstundir
með listamanni."
Nú ertu búinn að sitja hér í nokkra
mánuði. Hvernig líðurþér?
„Mér líður,“ svaraði Hrafn eftir svolitla
umhugsun, „alveg þokkalega, þakka þér
fyrir. Ég hef átt ágætt samstarf við fólkið
hér á deildinni og andinn er góður. Það
hlýtur að hvetja starfsfólkið til dáða þegar
það finnur að fólk er almennt ánægt með
dagskrána. Þá hneigjast menn síður til þess
að skoða naflann á sér og geðvonskast þó
bensínið sé stigið í botn. Ef það tekst að
fylgja þessu eftir þá held ég svei mér að það
verði allt í lagi að hafa hér einhverja við-
dvöl. Annars hef ég nú alltaf hneigst til þess
að fara úr einu í annað; líf mitt er eins og
kaflar í bók. Ég hef verið hjá útvarpinu og
sjónvarpinu, hjá blöðum og listahátíð og ég
hef verið sjálfstæður kvikmyndagerðarmað-
ur. Ef mér tekst að leggja mitt af mörkum
til þess að sjónvarpið kasti ellibelgnum þá
getur þetta orðið ánægjulegur kafli.“
Þú hefur ekki rekið þig á neina kefisveggi?
„Ekki,“ svaraði Hrafn, „þannig að ég hafi
beðið tjón af. Hins vegar er mér engin laun-
ung á því að ég hefði ekkert á móti því að
útvarpsráð yrði til dæmis yngt upp. Þar er
nú enginn af minni kynslóð nema formaður-
inn, Inga Jóna, og ég held að það yrði mikill
styrkur fyrir pólitísku flokkana ef þeir yngdu
hressilega upp hjá sér eftir næstu kosningar
- og veitir ekki af. Unga kynslóðin á þar
engan málsvara og fyrir því hef ég oft fund-
ið. Það er ótrúlegt hvað menn eru þaulsætnir
í þessu ráði. Það dugir ekki að endurnýja
bara mína stöðu og aðrar hér inni á deild-
inni; það verður að endurnýja ritstjórnina
líka með reglulegi millibili."
En ertu á móti útvarpsráði per se?
„Neinei. Mér finnst ósköp eðlilegt að það
sé einhvers konar ritstjórn yfir þeim fjölmiðli
sem þjóðin á og sem er fyrir þjóðina alla og
mér þykir ekkert athugavert við það að sömu
hlutföll ráði á þessari ritstjórn og á Alþingi
sem þjóðin kýs sjálf. Þetta er bara í samræmi
við leikreglur lýðræðisins og við höfum enn
ekki fundið neinar betri til að fara eftir. Ég
held til dæmis að ef starfsmenn hér mynduðu
útvarpsráð myndu þeir æði fljótt verða enn
heimaríkari og sjálfsuppteknari en útvarps-
iráð eins og það er nú. Hitt er svo annað mál
að það væri óskandi að pólitísku flokkarnir
skipuðu fulltrúa sína í ráðið á svipuðum
forsendum og þeir velja fulltrúa í stjórn lista-
hátíðar, sem eru nær undantekningarlaust
fólk úr menningarlífinu. Ef einhver álíka
sjónarmið réðu við skipun útvarpsráðs og
aldurssamsetning væri önnur hefði það strax
góð áhrif og vísaði veginn fram á við. Afstaða
til fulltrúavals í ráðið mætti vera meira
spennandi. Nú situr þar aðeins einn lista-
maður- því miður.“
Nú^telja víst flestir að dagskráin hafi
batnað að undanföi'nu og alltént
fjörgast svolítð. Þurfti þá bara einn
mann til það er að segja þig?
„Hm.“ Hrafn vissi greinilega ekki
alveg hvernig hann átti að svara
þessu. „Ja, eins og ég sagði þér þá
fór ég hér inn af því ég vissi að ég átti stuðn-
ing hjá breiðum hópi dagskrárfólks sem
síðan hefur komið til starfa, undir minni
stjórn. Það þarf ekki alltaf mikinn kostnað
til - þáttur á borð við þann þegar Megas
ræddi við Bubba er til að mynda eitthvert
ódýrasta dagskrárefni sem um getur; Glettur
eru heldur ekki dýrar. Það eina sem er
nauðsynlegt er kannski að stjórnandi svona
deildar hafi hugmyndaflug til þess að láta
sér detta sitt af hverju í hug og hafi stuðning
samstarfsmanna til þess að framkvæma
hugmyndirnar. Án framkvæmdarinnar er
hugmyndin auðvitað einskis virði."
Þú talaðir um kaflana í lífi þínu. Hvað
heldurðu að þessi kafli verði langur - ef við
gerum ráð fyrir að allt gangi að óskum innan
stofnunarinnar á næstunni?
Hrafn hló. „Ég settist ekki hérna til þess
að breikka á mér rassgatið, eins og Dagur
Sigurðarson orðaði það í frægri ljóðabók.
Mér veittist skyndilega tækifæri til þess að
blása lífsanda í ríkisstofnun og hversu lengi
mér tekst að halda þessum lífsanda ræðst
af svo mörgum tilviljunum, bæði í mínu lífi
og annarra. Það sagði einhver við mig að
ég væri að fórna frumburðarrétti mínum
fyrir grautarskál - loksins þegar mér gæfist
tækifæri til þess að gera myndir erlendis
nokkurn veginn að eigin geðþótta þá tæki
ég upp á því að setjast í helgan stein á ís-
landi. Kannski er nokkuð til í þessu.“
Hrafn hló aftur.
„En hversu lengi maður situr í þessum
steini - það veit maður aldrei. Bara að
maður fái þann helga stein ekki aftur í
hausinn.“
28 VIKAN 16. TBL.