Vikan - 17.04.1986, Blaðsíða 20

Edda Björgvinsdóttir leikona á sér
eina alnöfnu í símaskránni. Edda
G. Björgvinsdóttir viðskiptafræð-
ingur rekur tískuverslunina
Svörtu perluna á Skólavörðustíg í
Reykjavík. Edda viðskiptafræðing-
ur fær af og til dálítið af pósti Eddu
leikkonu en hvort um aðdáenda-
eða skammarbréf er að ræða veit
Edda viðskiptafræðingur hins veg-
ar ekki af þeirri góðu og gildu
ástæðu að hún færir leikkonunni
að sjálfsögðu póstinn.
„Já, já, við hittumst einstaka
sinnum því Edda fær líka stundum
minn póst. Þetta hefur nú reyndar
ekki haft nein sérstök óþægindi í
för með sér að öðru leyti nema
hvað ég fékk eitt sinn rukkun frá
skattinum í sambandi við tekjur
sem ég átti að hafa gleymt að gefa
upp. Annars kemur stundum fyrir
að ég er spurð í síma að því hvort
þetta sé leikkonan. Ég er að vísu
með millinafn sem byrjar á G og
nota það í símaskránni, sérstaklega
til að greina mig frá hinni Eddunni.
Hún á svo líka annað nafn sem
byrjar á G, reyndar á undan Edda,
en notar það ekki svo þetta G ætti
að getað hjálpað til við að aðgreina
okkuráprenti.“
Eðvarð Ingólfsson, hinn vinsæli
unglingabókahöfundur, útvarps-
maður og ritstjóri Æskunnar, fékk
tugi og oft hundruð bréfa þegar
hann sá um unglingaþáttinn Frí-
stund á rás 2. Ungviðið skrifaði um
hjartans málin, draumadísir og
draumaprinsa og leitaði ráða í
hinum ýmsu málum. Eðvarð í
einkalífmu fær að sjálfsögðu póst
og símhringingar en hvernig er
með alnafnann í símaskránni?
Hefur hann orðið fyrir einhverjum
óþægindum af því að heita Eðvarð
Ingólfsson? Eðvarð fer til vinnu
upp að Hrauneyjafossi en Vikunn-
ar menn náði honum í einu bæj-
arfríi.
„Jú, ég get nú ekki neitað því
að ég hef þurft að bera nafna minn
dálítið. Verst var þegar hann bjó
hér rétt hjá mér í Breiðholtinu og
var ekki í símaskránni. Hann var
um það leyti með unglingaþátt á
rás 1 og það var stöðugt verið að
hringja í mig og bjóða mér efni í
þáttinn. Þetta var meira að segja
þannig á tímabili að flestar sím-
hringingar heimilisins voru til
hans. Eitt árið fékk ég líka
óvenjumikinn jólapóst og sat á
aðfangadag og reif upp jólakort
annars manns. En hann fékk auð-
vitað kortin og við kynntumst og
ég fékk símanúmerið hans þannig
að ég gat hringt í hann þegar þess
þurfti. Þegar bækurnar hans fóru
svo að koma út var oft hringt í mig
og ég beðinn um að árita bók.“
Þú hefur aldrei freistast til að
leika rithöfundinn?
„Við skulum segja að ég hafi
aldrei látið verða af því. Hins vegar
ætlaði ég einu sinni að stöðva
mann í síma sem áleit mig vera
Eðvarð Ingólfsson rithöfund sem
þá var að skrifa bók um Ólsara.
Þetta var gamall Ólsari sem vildi
endilega láta mig fá góða sögu í
bókina og þegar ég sagðist vera
annar Eðvarð sagði sá gamli að það
skipti engu máli, ég skyldi nú samt
fá söguna. Ég talaði heillengi við
manninn og hafði gaman af svo það
eru ekki bara óþægindi sem fylgja
því að heita Eðvarð Ingólfsson.“
20 VIKAN 16. TBL.