Vikan - 16.07.1987, Blaðsíða 60

UNAÐSREITUR A
HJARA VERALDAR
Viðtal við Evu Sigurbjörnsdöttur, eiganda Hótel Djúpuvíkur
Systkinin Héðinn, sjö ára, og Kristjana, fimm ára, eru yngstu ibúarnir á
Djúpuvík.
í hugum margra er Djúpavík á
Ströndum lijúpuð ævintýraljóma.
Þoipið byggðist upp vegna síldaræv-
intýrisins mikla. Miklir athafnamenn
byggðu þar síldarverksmiðju að suð-
uramerískri fyrinnynd. Verksmiðjan
var öll ntjög vönduð og ekkert tii
sparað að hafa allt sem best úr garði
gert. Hún tók til starfa árið 1935.
Þegar menn hófu vinnu í síldarverk-
smiðjunni á Djúpuvik var aðeins eitt
hús á staðnum. Var þá brugðið á
það ráð að sigla skipi á staðinn og
notti það sem íbúðarhúsnæði. Skipið
hét Suðurland og eru leifar þess enn
í fjörunni. En verksmiðjan stendur
enn - ónotuð. Mörg íbúðarhúsanna,
sem siðar voru byggð í kringum verk-
smiðjuna, fóru í eyði þegar síldin
hvarf. Sum eru nú í niðumíðslu en
öðrum er vel við haldið. Það er því
ekki hægt að segja að Djúpavík sé
draugaþorp en óneitanlega er slutt í
dularfullar og ævintýralegar vanga-
veltur hjá þeim sem heimsækja þetta
hálfyfirgefna þoip á Ströndum í
fyrsta sinn. En þama úti á hjara ver-
aldar, eins og einhver komst að orði,
er starfrækt yndislegt, lítið hótel.
I lótel Djúpavík er einstaklega vist-
legt. Gömlum munum, sem fundist
hafa í plássinu, er blandað saman
við létt og nýtískuleg húsgögn. Og
ekki spilla náttúrufegurðin eða gest-
gjafamir sem vilja allt fyrir gesti sína
gera. Hér á eftir segir hótelstýran frá
hvernig er að flytja norður á Strand-
ir úr hraðanum og stressinu fyrir
sunnan og hvernig í ósköpunum
þeim hjónunum datt i hug að stofna
hótel á slíkum stað.
Vorið 1984 héldu ung hjón, Eva
Sigurbjörnsdóttir og Asbjörn Þor-
kelsson, lil Djúpuvíkur i þeim tilgangi
að llikka ofurlítið upp á síldarverk-
smiðjuna á staðnum. Þau hölðu þá
nokkru áður keypt verksntiðjuna og
var ætlunin ;ið koma á fót fiskeldis-
stöð í henni. Um sumarið unnu þau
að því að gera verksmiðjuhúsið
þannig úr garði að það héldi veðri
og vindum. Tóku þau þá eftir því
að mikill ferðamannastraumur var
um svæðið en aftur á móti engin
aðstaða til nokkurra hluta. „Maður
sá fólk hlaupa hér upp hlíðamar,
flóttalegt til augnanna, bak við næsta
stein eða í næstu gjótu," segir Eva
hlæjandi og heldur svo áfram: „Það
var einhvem daginn að við vomm
uppi á þaki á verksmiðjunni og þá
sagði Ásbjöm að við ættum nú bara
að kaupa kvennaskálann og stofna
hótel. Við höfðum nefnilega orðið
tilfinnanlega vör við aðstöðuskort-
inn. En hugmyndin var alfarið hans.
I rauninni leist nrér ekkert á þetta í
upphafi. En það hefur nú sýnt sig
að hugmyndin var stórsnjöll, það er
langt síðan ég sannfærðist um það.
Það var mikil vinna að gera hótel-
ið upp en það var gert á mettíma.
Húsið var nefnilega í algerri niður-
níðslu. Við hófum verkið í janúar
1984 og hótelið var opnað i byijun
júlí. En kostnaðurinn var gífurlegur,
ntiklu meiri en við bjuggumst við.
Samt höfðum við ráðfært okkur við
fjármálaspekúlanta fyrir sunnan. Svo
reyndist erfiðara að fá lán en við
héldum sennilega vegna þess að
mönnum hefur ekki þótt hugmyndin
mjög traustvekjandi."
Eva segir að enn séu ekki margir
sem viti af hótelinu. En þó segist hún
finna mun frá því sem fyrst var.
Ferðamenn, sem leggja leið sína um
Strandirnar, og þá um leið hótelgest-
irnir, verða sífellt fleiri. Einnig segir
hún að ferðamannatíminn hafi lengst
mikið. í sumar tók fólk að fiykkjast
á hótelið strax í byrjun júní en fyrri
sumrin tvö komu fyrstu gcstirnir ekki
fyrren í byrjun júlí. Útlendingar, sem
heimsækja Djúpuvík, eru ekki marg-
ir cn Eva scgir að þeir scm hali komið
Viðtal: Jóna Björk Guðnadóttir
Myndir: Jóna Björk Guðnadóttir. Kristin Guðnadóttir o.fl.
60 VIK A N 29. TBL