Vikan - 16.07.1987, Blaðsíða 30

Lifa menn yfirleitt af 12 metra fall?
Geta menn ýtt á móti 10 tonna bíl á
hægri ferð? Varla.
En geta menn, sem aka á 50 km hraða
á klukkustund, komist af án þess að
nota bilbelti? Sleppa þeir óskaddaðir við
árekstur, verjast þeir höggi með því að
bera hendur fyrir sig? Nei.
Krafturinn, sem fylgir árekstri á 50
km hraða, er sá sami og falinn er í 12
metra falli og sá sem vill verjast höggi
á sama hraða verður að geta veitt 10
tonna bifreið mótstöðu. Það má þó
koma í veg fyrir stórslys. Reynsla fyrri
ára og stöðugar rannsóknir sýna að
öryggisbelti draga úr slysahættu. Nýlega
gengu í gildi íslensk lög sem skylda
menn til þess að spenna öryggisbelti við
akstur. Tilgangur þessara laga er sá að
draga úr slysatíðni og koma í veg fyrir
þann harmleik sem fylgir alvarlegum
óhöppum. Þrátt fyrir þetta þrjóskast
margir við að spenna á sig beltin. Menn
byggja andstöðu sína á kreddum og
órökstuddum alhæfingum. Ýinsir álíta
að það sé alltof tímafrekt að spenna á
sig beltið, aðrir halda því fram að bíl-
belti auki hættuna á slysum og loks eru
þeir sem telja að beltalögin skerði ein-
staklings- og athafnafrelsi. Það tekur
um það bil 5 sekúndur að spenna á sig
öryggisbeltið; mun skemmri tíma en að
starta bílnum eða stilla á rétta útvarps-
rás. Þau skipti, sem bílbelti hafa valdið
slysi, eru svo fá og svo sérstök að var-
hugavert er að nota slík dæmi til frekari
stuðnings og þeir sem telja beltalögin
skerða athafna- og einstaklingsfrelsi
virðast ekki skilja að hlýða ber þeim
lögum sem sett eru og að þau eru yfir-
leitt sett okkur til halds og trausts en
eru ekki tæki til þess að kúga og níðast
á hinum almenna borgara.
Því miður eru alltof margir blindaðir
barnalegum mótþróa og hreinlega neita
að hlýða beltalögunum en slík afstaða
getur haft hræðilegar afleiðingar í för
með sér. Af þeim sökum hafa yfirvöld
og aðrir hlutaðeigandi aðilar skipulagt
kostnaðarsamar aðgerðir til þess að
koma fólki í skilning um mikilvægi ör-
yggisbeltanna.
Fyrir skömmu tóku Almennar trygg-
ingar og Umferðarráð saman höndum
um eina slíka herferð. Aðalvopn þeirra
var veltubíllinn; sérhannaður bíll, sér-
staklega fluttur til landsins sem innlegg
í baráttuna. Markmiðið með þessu tæki
var að sýna mönnum þá vörn sem bíl-
beltin veita við veltu. Meginhluta
júnímánaðar stóð bíllinn á Lækjartorgi
og gafst vegfarendum kostur á að fara
veltu. Aðsókn í bílinn var góð. Ólafur
Ingólfsson hjá Almennum tryggingum
sagði að í byrjun júlí hefðu um fimm
þúsund Reykvíkingar farið veltu og nú
væri ætlunin að halda með gripinn út á
land. „Við stefnum að því að sem flest-
ir landsmenn fái tækifæri til þess að
prófa gripinn," sagði Ólafur.
Einn af þeim sem veltust uiu í veður-
blíðunni á dögunum var Davíð Odds-
son borgarstjóri. Davíð sat þó ekki einn:
með honum valt bílstjóri borgarstjóra-
bílsins. Hér má sjá þá félaga á miðri
leið. Við skulum vona að þeim hafi ekki
orðið bilt við veltuna.
Texti: Sigrún Markúsdóttir
Mynd: Árni Sæberg
30 VIKAN 29. TBL