Vikan - 16.07.1987, Blaðsíða 14

Raupað og rissað
Gamli Kinverjinn man timana tvenna. Þetta er brosmildur gamall karl.
orðin og háþróuð löngu áður en
fólk á Vesturlöndum lærði að
skrifa.
Að lokum skulum við líta á
norður-ameríska indíánann. Þetta
er brosmildur gamall karl, rúnum
ristur og sólbakaður. A 18. og 19.
öld herjuðu hvítir innflytjendur á
frumbyggja Norður-Ameríku og
murkuðu þá niður. Sú saga er ljót
og til ævarandi skammar fyrir evr-
ópska innflytjendur. Þeir voru ekki
fyrr komnir til Vesturheims en
þeir fóru þar um landið með of-
14 VIKAN 29. TBL
beldi og grimmd. Indíánar í
N-Ameríku eru nú um það bil ein
milljón og eru ekki lengur í útrým-
ingarhættu, eins og þeir voru um
skeið. Vandamál indíánanna er
ekki lengur útrýmingarhættan á
þessu landsvæði. Vandamál þeirra
liggur í því að viðhalda menningar-
aríleifð sinni en það vandamál er
víða að finna í heiminum þar sem
herraþjóðir kúga þá sem fyrir eru.
Og vandamálin eru víða til stað-
ar í heiminum. Enn þann dag í
dag eru ofbeldissinnaðar aðkomu-
þjóðir að níðast á þeim sem fyrir
eru og nægir þar að nefna með-
ferðina á indíánum í Suður-
Ameríku. Hvíti maðurinn þykist
þurfa æ stærri landsvæði til um-
ráða og skeytir þá engu hvað fyrir
er.
Hvenær skyldi sá tími koma að
þjóðir heimsins læri að vinna sam-
an í sátt og með tilliti hver til
annarrar? Hvenær skyldum við
læra að jörðin er ein og við erum
sambýlisfólk á jörðinni? Já - hve-
nær?
\
4- B C+M+Y C+Y C C+M M+Y 25% 7