Vikan - 16.07.1987, Blaðsíða 62

Gestir virða fyrir sér útsýnið at svölum hótelsins. Húsið er nýuppgert en á myndinni til hægri má sjá hvemig það leit út áður.
sonur okkar þuifti að fara í skólann.
Annars kom það nú einu sinni fyrir
að hann fór gangandi á skíðum í
skólann. Þá vildi þannig til að póstur-
inn var á sama tíma í póstferð og
sonur minn varð samferða honum í
skólann á bakaleiðinni. Pósturinn
kemur á gönguskíðum einu sinni í
viku frá Trékyllisvík. En það er nátt-
úrlega ekki alltaf sami maðurinn sem
fer í póstferðimar heldur eru þeir fjór-
ir sem skiptast á þannig að hver um
sig fer í póstferð einu sinni í mán-
uði. Svo reyni ég, ef ég mögulega
get, að fara til móts við þá á bíl ef
fært er. Ef þeir koma alveg til mín
tekur ferðin þá tvo til þrjá tíma á
skíðum.
Skólanum er þannig háttað að
krakkamir em þar hálfan mánuð í
senn, em svo heima í hálfan mánuð
og vinna þá heimaverkefni. El' ekki
er mögulegt af einhveijum ástæðum
að koma krökkum i skólann sér
hreppurinn um að senda eftir þeitn.
Þetta er viss kvöð á sveitarfélaginu.
Þetta gerðist hjá okkur í vetur. Þá
bilaði báturinn okkar. Sveitarfélagið
sá þá um að senda bát og sækja
strákinn.
Aflur á móti er ekki útlit fyrir að
yngri strákurinn ntinn fari í skóla í
haust en hann er orðinn sjö ára. Það
er samt ekki hægt að líta fram hjá
því að btim em skólaskyld frá sjö
ára aldri. Þess vegna hefur verið rætt
um að koma á fót farskóla eins og
þcir vom í gamla daga. Þá myndi
kennarinn koma á staðinn og fylgj-
ast með náminu hjá yngstu krökkun-
um en við foreldramir hjálpuðum til
við kennsluna þess á milli."
Þótt samgöngur séu stundum erf-
iðar á þessum slóðum hefur það gerst
að gestir hafi komið á hótelið á vetr-
um. Eva segist vona að það eigi eftir
að aukast því landið i kringum
Djúpuvík sé kjörið til að fara á
gönguskiði. • „Þetta er alveg frábær
staður til að fara í vetrarorlof og njóta
náttúmnnar," segir hún. Hún segir
að ekkert vandamál sé að komast á
staðinn þar sem báturinn sé alltaf til
taks. Þá er hægt að fljúga til Gjög-
urs og þau hjónin sækja svo gestina
á bátnum.
I vetur var Eva mikið ein með
krakkana. Ásbjöm vann í skipa-
smíðastöð á Isafirði og var þá í burtu
ljórar til fimm vikur í senn en kom
svo heim á milli og var þá um kyrrt
í tvær til þrjár vikur. Þau eru eina
fjölskyldan sem býr nú allan ársins
hring á Djúpuvík en margir brott-
fluttir dveljast í húsum sínum yfir
sumartímann. Þeir koma þá oft strax
og vorar og fara jafnvel ekki fyrr en
i október. Djúpavík hefur ekki farið
gjörsamlega í cyði nema einn vetur,
að sögn Evu. Það var vcturinn
1983-1984. Öll hin árin hefur ein-
hver búið allt árið á staðnum. „Ég
er nú að vona að eitthvað af þessu
fólki flytji hingað aftur," segir Eva.
„Annars er það nú svo einkennilegt
að ég fann sáralítið fyrir því að vera
ein. I raun fannst mér það mjög skrít-
ið að finna ekki fyiir einsemd. En
ég man ennþá að það var tólfta fe-
brúar sem ég sá sólina í fyrsta skipti
gægjast yfir fjallatoppana og skína
hér inn um gluggana. Þá fannst mér
vorið vera komið," segir Eva bros-
andi.
Suöurlandiö liggur ryögaö í fjörunni, gjörsamlega ónýtt.
62 VIKAN 29. TBL