Vikan - 23.03.1989, Blaðsíða 23

upp sérstök salernistjöld í nágrenni veislu-
haldanna þar sem fólk getur losað sig við
hinn svalandi krúsarlög svo það megi síð-
an drekka meira.
Þegar gengið er inn á bjórkrá að loknum
vinnudegi í miðborg Kölnar til dæmis, er
þétt setinn bekkurinn. Þetta er lítill staður
og þar rúmast kannski sex til sjö fjögurra
manna borð. Vinsælast er þó að sitja við
sjálfa „tekuna“ eða veitingaborðið. Háu
kollstólarnir tíu eru skipaðir fastagestum
sem koma þarna á hverjum degi eítir
vinnu. Þeir höfðu jafhvel verið þarna líka
í hádegishléinu. Þarna er líka unnt að fá
keypta ódýra smárétti eins og súpu
dagsins. Skjalatöskurnar og innkaupapok-
arnir eru hengdir á snaga undir borðinu.
Níu af hverjum tíu gestum eru karlar.
Á þessari knæpu er drukkinn hinn svo-
kallaði „Kölsch", eða einfaldlega „Kölnar-
mjöður". í Köln og nágrenni eru mörg
brugghús sem öll laga Kölsch-bjór. Hann
er af eðlilegum styhrkleika og bragðast
stórvel. Veitingamaðurinn er eins og
kóngur í ríki sínu og rennir ffeyðandi
bjórnum í glös gesta sinna. Kölsch-bjórinn
er afgreiddur úr litlum viðartunnum og
hefur svo verið um aldir. Kolsýrukútar
koma þar hvergi nærri.
Punkturinn yfir i-ið
En hvernig er umhorfs á dæmigerðum
þýskum bjórsölustöðum á þriðjudags-
kvöldi í byrjun febrúar?
Leikurinn gerist í héraðinu Siegerland,
sem staðsett er syðst í sambandslandinu
Nordrhein-Westfalen. Litið er inn á þrjá
veitingastaði í bæjunum Eiserfeld, Hilch-
enbach og Rinsdorf. Reyndar erum við
stödd nákvæmlega í miðju Þýskalands.
Þegar komið er til Rinsdorf, sem er 500
manna bær, rennum við á hljóðið. Söngur-
>nn ómar ffá 350 ára gömlu fagverkshúsi,
sem eitt sinn var fjós og hlaða. Þegar dyrn-
ar eru opnaðar blasir veitingaborðið eða
.,tekan“ við nýjum gestum. Þar sitja nokkr-
kátir karlar og taka saman lagið. Allir eru
þeir með „Erzquell" bjór í glösum, en
hann er lagaður þarna í héraðinu. Að-
spurðir kváðust karlarnir allir vera komnir
á eftirlaun og þeir hittust þarna tvisvar í
viku eða svo til þess að fá sér nokkur
hjórglös, spjalla saman og taka lagið þegar
svo bæri undir.
Þegar gengið er upp nokkrar tröppur er
komið inn í svolitla stofu. Þar eru nokkur
borð jpg sitja karlar við tvö þeirra. Þeir
taka í spil öðru hverju. „Bjórinn er auðvit-
að nauðsynlegur með og stundum fáum
v'ð okkur einn og einn „anis“—snafs með,“
sagði einn þeirra. Það fór vel á með
körlunum og heyrðust ffá þeim hlátrasköll
°8 upphrópanir þegar minnst varði.
Konur í keilu
En svo eru það konurnar. Þær eiga líka
sinar stundir á kránni.
Við hittum hóp húsmæðra hjá Putz veit-
ingamanni í Eiserfeld. Veitingahús af því
tagi sem hann rekur eru í raun fjölnota. í
Hressir skiðafélagar í Hilchenbach æfa sig fyrir væntanlegt vetrarorlof í Suður-Tíról.
Frúmar í Eiserfeld gerðu sér heldur betur glaðan dag yfir keilunni hjá Piitz veitinga-
manni.
Þessi átti ekki í vandræðum með sveifl-
una, enda ku bjórinn skerpa viðbrögðin
ef eitthvað er.
einu herberginu er hefðbundin knæpa, þar
sem fólk kemur saman til þess að fá sér
bjór í glas og spjalla við kunningjana úr
nágrenninu. Þarna eru líka tveir mjóir og
langir salir og í hvorum þeirra er fullkom-
in keilubraut. Hópar taka sig saman og
leigja sali þessa eitt og eitt kvöld. Unir fólk
sér við keiluna klukkustundum saman. í
öðrum enda salarins er stórt borð. í kring
um það sitja keilufélagarnir og auðvitað
hver með sitt bjórglas.
Blaðamann Vikunnar bar að garði kvöld-
ið fyrir öskudag. Þann dag lýkur kjöt-
kveðjuhátíðinni sem Þjóðverjar halda víða
í heiðri. Því mátti sjá grímuklætt fólk hvert
sem litið var og hafði það uppi hvers kyns
trúðslæti. Þegar komið var inn í annan
keilusalinn voru ffúrnar á fullu. Þær skipt-
ust á að kasta kúlunni og mjög var leiknin
mismunandi. Þarna hittast þær einu sinni í
mánuði. Þær kváðust ekki hafa áhuga á því
að sitja heilu kvöldin í karlafans inni á
„tekunni". Hins vegar hefðu þær gaman af
að hittast og gera sér um leið eitthvað til
skemmtunar.
Eins og svo oft er það í raun bjórinn
sem Iokkar og laðar. Veitingamanninum er
það líka ljóst að ef hann fær hópa fólks til
6. TBL 1989 VIKAN 21