Vikan - 23.03.1989, Blaðsíða 24

BJOR
að spila keilu á hverju kvöldi þá heldur
hann ávallt ákveðnum dampi á bjórsöl-
unni. Algengt er einnig að fólk fái sér að
borða í leiðinni. Hjá Piitz veitingamanni er
aðeins unnt að fá hinn rómaða Warsteiner
bjór sem bruggaður er í Sauerland-héraði.
Það er sama hvar borið er niður í
Þýskalandi, alls staðar má finna staði þar
sem unnt er að spila keilu. Uppfylli þeir
ákveðin skilyrði, hvað varðar gæði keilu-
brauta og veitinga, þá fá eigendurnir að
setja upp ákveðið merki við dyrnar sem á
stendur „Bundeskegelbahn" eða „ríkis-
keilubrautir" (sbr. Bundesbahn eða ríkis-
járnbrautirnar). Mjög algengt er að kunn-
ingjar eða vinnufélagar hittist reglulega til
þess að spila keilu og fá sér bjór um leið.
Gjarnan borgar hver og einn einhverja
fjárhæð í hvert skipti, - sem ákvarðast oft
af gengi viðkomandi í leiknum. Þessu er
saínað í sjóð sem einu sinni á ári er ráðstaf-
að á einhvern hátt. Mjög vinsælt er að fyrir
sjóðinn fari keilufélagar í stutt ferðalag
saman eða haldi sjálfum sér herlega veislu
við gott tækifæri.
Á vistlegum veitingastað í Hilchenbach
hafa nokkrir félagar mælt sér mót þetta
kvöld. Ætlun þeirra er að spjalla um fyrir-
hugað skíðafæri yfir mat og góðum bjór.
Þeir höfðu látið taka ffá fyrir sig sérstakan
sal, en þar hefur verið innréttuð vistleg
bjórstofa úr gömlu fjósi. Sjá má fóðurgang-
inn og kengina sem kýrnar voru bundnar í
á básunum.
Blýantsstrik
á glasaplatta
Þessi staður selur aðeins Irle bjór, sem
hefúr verið lagaður í nágrenninu síðan
árið 1693. Afgreiðslustúlka gengur um á
meðal gestanna og tekur niður pantanir.
Hún fylgist grannt með því hvar bjórinn
stendur í glösunum. í þann mund sem
hver og einn er að búa sig undir að teyga
síðasta sopann kemur hún aðvífandi og
spyr hvort viðkomandi hafi lyst á einu
glasi til viðbótar.
Er hún hefúr fert viðkomandi bjórinn
sinn merkir hún við með striki á glasa-
plattann. Þegar gert er upp þarf hún ekki
annað en að telja strikin. Sé einnig pantað-
ur snafs til dæmis, þá er verð hvers staups
merkt sérstaklega á plattann. Venjan er sú
að 0,2 lítra bjórglas kosti 1,50 mörk eða
um 40 krónur. Snafsinn kostar á hinn bóg-
inn einar 67 krónur. Aldrei ber við að
gestir reyni að blekkja afgreiðslufólkið
með því að stroka út blýantsstrikin á bjór-
plattanum eða hreinlega að rífa hann í
tætlur og fleygja undir borðið. Skyldu ís-
lenskir veitingamenn geta tekið upp þenn-
an sið? Slíkt verður reynslan vafalaust að
leiða í ljós.
Umrætt kvöld er dæmigert fyrir mann-
lífið á þýskum bjórkrám á þriðjudags-
kvöldi í febrúar. Á þennan hátt gera Þjóð-
verjar sér gjarnan dagamun þegar ekki er
um neinar sérstakar stórhátíðir eða
merkisatburði að ræða. Bjórinn er í Þýska-
landi jaftisjálfsagður og vatn eða mjólk. í
hverju smáþorpi er ein eða fleiri knæpur
og venjan er sú að hver þeirra bjóði aðeins
upp á eina ákveðna bjórtegund. Oft eru
þessi veitingahús einu samkomustaðirnir í
fámenninu. í stærri bæjum og borgum er
knæpa í sérhverjum bæjarhluta og á
hverju götuhorni í miðbænum. í matvöru-
verslunum er bjórnum staflað upp við
hliðina á svaladrykkjum af öðru tagi. Oft
eru tegundirnar fjölmargar á boðstólum í
einni og sömu versluninni. Kaupmaðurinn
veit að smekkur viðskiptavinanna er mis-
jafn og hann reynir að gera öllum til hæfis.
Að lokum skulum við athuga hvernig
Þjóðverjar hella í glösin svo að bjórinn
verði sem bestur og njóta megi þessara
guðaveiga til fullnustu.
Sjö mínútna reglan
Bjórinn hcfur froðu svo fína að fyrr
en á miðnætti kem ég ei heim ... segir
í vinsælli vísu sem gjarnan er sungin marg-
rödduð þegar Þjóðverjar koma saman og
teyga bjórinn.
Bjórinn verður nefnilega að freyða á
sérstakan hátt, þegar látið er renna í glasið.
Ef farið er að samkvæmt gamla lögmálinu,
þá veitir mjöðurinn mýkt og fýllingu í
munni, auk þess sem bragðgæði eru eins
og þau geta best orðið.
Ef bjórnum er á hinn bóginn bunað ein-
hvern veginn í glasið á sem stystum tíma,
þá er hætt við að hann verði bragðlítill og
dauður í glasinu eftir örskamma stund.
Fyrst lætur hann renna hressilega í
glasið ...
Það er því til nokkurs unnið, ef rétt er að
farið.
En hvernig á þá að renna bjór í glas?
Það fýrsta sem ber að hafa í huga er, að
samkvæmt lögmálinu tekur 7 mínútur að
láta renna í glasið. í fýrstu atrennu er látið
renna hressilega í það, þar til froðan nem-
ur við glasbarm. Þá er beðið á meðan hún
sjatnar nokkuð. Því næst er næsta slurk
rennt í glasið og passað að bunan lendi
alltaf á sama stað í froðunni. Þetta verður
til þess að í glasinu myndast froðusveppur,
með gíg eða holu eftir bununa í miðjunni.
... eftir stnábið er enn bætt á ...
Þetta atriði er mjög mikilvægt, því við
hverja bunu streymir bjórinn beint niður í
glasbotninn og ólgar þar undir þéttri froð-
unni, mjúkur og lifandi.
Undir þunnu og rytjulegu froðulagi
verður hann aftur á móti fljótt bragðlaus
og flatur eins og áður sagði.
Þegar glasið er orðið fullt, ber það
sumsé þéttan froðusvepp, með gíg í miðj-
unni, sem nær þetta 3—4 sentimetra upp
fýrir glasbarminn.
Bjórinn sjálfúr á að ná upp að mælistrik-
inu, sem er rétt neðan við glasrönd. Þá
fýrst er allt rétt og mjöðurinn tilbúinn til
neyslu. Skál og góða skemmtun!
... þar tíl froðan, „gígurinn" og magnið
eru eftir uppskriftinni.
22 VIKAN 6. TBL. 1989