Vikan - 23.03.1989, Blaðsíða 57

HUGLÆKMIMGAR
ástæða til að reyna þær ekki, þegar annað
bregst."
Ein hinna þriggja kvenna, sem dr.
Gambaro rannsakaði, Giancarla Anton-
iazzi, segir svo frá: „Arum saman höfðum
við hjónin reynt allar leiðir, þar með talda
gerviffjóvgun, en árangurslaust. Við
leituðum til allra þekktustu sérfræðinga,
en fengum ekki lausn. Það var ekki til
neins að halda í vonina, því annar eggjaleið-
ari minn var lokaður og hinn hafði verið
íjarlægður í skurðaðgerð sem gerð var til
að fjarlægja utanlegsfóstur, sem til varð í
kjölfar hormónagjafar. Kvensjúkdóma-
læknirinn minn sagði að ég væri að eyða
tíma og peningum til einskis. En dag einn
rakst ég af tilviljun á grein í tímariti um
þann frábæra árangur sem Virginia Donis-
elli hafði náð hjá konum, sem áður höfðu
verið úrskurðaðar ófrjóar. Ég var vantrúuð á
að hún gæti hjálpað mér. Ég ákvað samt að
hitta hana, svo ég gæti sagt við sjálfa mig
að ég hefði reynt allt sem hugsanlegt væri
til að geta eignast barn. Ég fann símanúm-
erið hennar, pantaði tíma og dreif mig til
Mílanó, þar sem hún vinnur. Ég hafði
ákveðið með sjálfri mér að ef mér fyndist
skottulæknisbragur á henni myndi ég
strax fara. En þess í stað kom ég í fagmann-
legt umhverfl þar sem yflr 30 konur biðu
eftir viðtali. Þar var líka læknir og þessi
kona, Virginia Doniselli, sem samstundis
fyllti mig samkennd og trausti. Ég ákvað að
verða kyrr og bíða eftir að röðin kæmi að
mér. Ég hef aldrei tekið eins viturlega
ákvörðun á ævinni."
„Svo ótrúlegt sem það kann að virðast, þá
fann ég einhverja óvenjulega tilfinningu
innan í mér, um leið og Virginia lyfti hönd-
„Mér varð kalt og ég fann
fyrir sórsauka neðarlega í
kviðnum. Það voru þessi
nokkur andartök sem
breyttu lífi mínu.
Samkvœmt útreikningum
lœknis míns varð ég
ófrísk þetta sama kvöld..."
unum yfir mig. Ég fann hvernig hárin risu
og eitthvað hreyfðist í kviðarholi mínu.
Mér varð kalt og ég fann fyrir sársauka neð-
arlega í kviðnum. Það voru þessi nokkru
andartök sem breyttu lífi mínu. Samkvæmt
útreikningum læknis míns, varð ég óffísk
þetta sama kvöld. Nákvæmlega níu mánuð-
um seinna fæddi ég yndislega stúlku. Okk-
ur langaði að eignast fleiri börn þegar í
stað, og við héldum að það yrði létt því
vandinn væri úr sögunni. En enn á ný gat ég
ekki orðið ófrísk, svo að ég fór aftur til Virg-
iniu Doniselli, og aftur, eftir að hafa aðeins
hitt hana einu sinni, varð ég ófrísk. Til
allrar óhamingju missti ég fóstrið. En ég
fór í þriðja skiptið og varð samstundis ólétt.
f þetta skipti fæddi ég fallegan dreng. Þar
með hafði draumur okkar hjóna um að
eignast bæði stúlku og dreng orðið að
veruleika."
„Þegar ég fór til kvenlæknis míns og
sagði honum hvernig komið væri, trúði
hann mér ekki og horfði á mig eins og ég
væri orðin vitlaus. En svo varð hann að
viðurkenna að ég var barnshafandi, en hef-
ur samt neitað að tala um þetta síðan. Ég
held bara að hann sé enn að jafna sig eftir
áfallið."
„Ég benti vinkonu minni á Virginiu Doni-
selli, en hún hefur verið að reyna að eignast
barn í 10 ár. Nú á hún von á barni.“
„Ég get aldrei þakkað Virginiu Doniselli
nógsamlega. í hvert sinn sem ég fer til Míl-
anó, hitti ég hana og endurtek þakkir
mínar. Þegar hún sér börnin mín, faðmar
hún þau og segir að þetta séu líka hennar
börn. Ég held að hún sé barnflesta móðirin
á Ítalíu. Hún er alveg sérstök kona og hend-
ur hennar vinna kraftaverk."
/ ftíwi/l 5'A£>- i-AA/Di Tí/V<A- M(S.U'5 5PUVA- TáLKi Z EifJS / OReíf- Ði daöAK- 2 BifJS 1} RPiC.E>- 5TEKK- u/L
' 11 IN 5601 HETufi.
LBi T
V/i Ka/A /V\SlMH 2 >
/ l BAR- DAC.A 5 D'b fC SÓ’/VvH R(S.I<.Ti TÓAA ,/ TÍ /HA- íbiL aIokKuR ' > KoRaJ bftUíuR. TUÍHLV- 0 /nyvr 0R.M
V) w H ÍLOUM FL'ÍTi 1 >
FVRSTi '0UAf\
&0RÐA ERÞiO- A-ÐI . / > . / l/ KvEaj- O'j/Ri S E.LS STAF y
i KÚ K/HTAft- A/A-FaJ .1 * 3 "OL- STOFR a. £-/A/5 /H'flD/W > Li
/ V /y. ít/)f- U/bA/A/ DR%KÍ fe
DRiT FtýiTi' P'lLfí • > > LET)F- i 5 T 5AUKAA LÍ TiMN STifJCc ,/
A/EPaJ- ilL 6 / 5UAJD- TÓM ~h ' >
/ 2 3 V lo T Ú T i L Kyiru > !ú
6. TBL. 1989 VIKAN 55